De Kardinalen Benedetto Pamphili en Pietro Ottoboni speelden tijdens de overgang van de 17de naar de 18de eeuw, een prominente rol in Rome door hun patronage van drie van de belangrijkste componisten van toen, Corelli, Alessandro Scarlatti en Händel. Een instrument dat centraal stond, was de cello.
Op de cd staan sonaten van Amadei, Boni, Haym en Perroni en een Sinfonia in D voor cello en basso continuo van Costanzi. In zijn paleis, het “Palazzo della Cancelleria”, organiseerde kardinaal Pietro Ottoboni (1667-1740) wekelijks concerten en operavoorstellingen. Alessandro Scarlatti was bij hem in dienst en Arcangelo Corelli woonde bij hem in. Händel schreef voor deze “Arcadische” bijeenkomsten zijn eerste oratoria. Op zijn aandrang gingen Händel en Domenico Scarlatti een wedstrijd aan in improvisatie op klavecimbel en orgel. Ook Antonio Vivaldi kreeg opdrachten van hem.
Kardinaal Benedetto Pamphilj (1653-1730) was op zijn beurt mecenas en librettist die concerten en oratoriumuitvoeringen organiseerde. Hij was vooral geïnteresseerd en bekwaam in muziek, niet alleen in het schrijven van verschillende libretti voor opera’s met muziek van o.a. Alessandro Scarlatti, maar hij bood ook aan verschillende componisten zoals Arcangelo Corelli, Giovanni Lorenzo Lulier, Alessandro Melani, Antonio Maria Bononcini en Carlo Francesco Cesarini, gastvrijheid en mogelijkheden en financierde de publicatie en uitvoeringen van hun werken. Zijn patronage uitte zich tijdens het verblijf van Händel in Rome, in een blijvende vriendschap en een interessante correspondentie. Händel heeft een reeks cantaten aan de kardinaal opgedragen, en in 1707, zijn oratorium “Trionfo del tempo en del disinganno”, op een libretto van de kardinaal.
In het groot orkest o.l.v. Arcangelo Corelli in de kerk van “San Luigi dei Francesi” in Rome, speelden verschillende beroemde cellisten, onder wie Lulier (Giovannino del Violone), Haym, Amadei en Perroni. Naast opvallende virtuozen waren ze ook componisten van oratoria en andere vocale muziek en van stukken voor hun eigen instrument, hoewel daar heel weinig van bewaard is. Het is deze muziek, vaak ongepubliceerd, die Marco Ceccato en zijn Accademia, winnaars van een Diapason d’Or in 2015, hier introduceren, samen met werk van die componisten/cellisten die na het vertrek in 1710 van Händel naar Hannover, en twee jaar later naar Londen, de nieuwe kern vormden van de muziek in Rome, Filippo Amadei (1690-1730), Giuseppe Gaetano Boni (ca.1650-1732), Nicola Francesco Haym (ca.1679-1729), Giuseppe Maria Perroni (1699-1737) en Giovanni Battista Costanzi (1704-78), de latere leraar van Luigi Boccherini. Een bijzonder mooie en sfeervolle cd met heel stijlvolle muziek. Warm aanbevolen.
Il Violoncello del Cardinale Accademia Ottoboni Marco Ceccato cd Alpha ALPHA368
