Het label hyperion bracht een cd uit met vier composities van de Engelse componist William Walton. Violist Anthony Marwood en het BBC Scottish Symphony Orchestra o.l.v. Martyn Brabbins tekenden voor de kwaliteit van uitvoering.
William Walton (1902-1983) werd geboren in het grauwe, industriële Oldham, vandaag een burough van Manchester, in Lancashire, in een muzikale familie. Op de leeftijd van zestien werd hij een undergraduate van Christ Church. Er wordt wel eens gezegd dat hij de jongste undergraduate in Oxford was sinds Hendrik VIII. Hij kwam onder invloed van Hugh Allen, de dominante figuur van het muziekleven in Oxford, die hem introduceerde in de moderne muziek en de geheimen van het orkest. Walton bracht daarop veel tijd door in de universiteitsbibliotheek met het bestuderen van partituren van o.a. Stravinsky, Debussy, Sibelius en Roussel. Hij verwaarloosde echter zijn niet-muzikale vakken, en faalde voor Grieks en algebra.
In Oxford raakte Walton bevriend met verschillende dichters onder wie Roy Campbell, Siegfried Sassoon en vooral Sacheverell Sitwell. De Sitwells zorgden voor hun protégé, zowel materieel als cultureel, waardoor hij niet alleen een thuis, maar ook een hoogstaande, stimulerende, culturele vorming kreeg. Hij kreeg muzieklessen van Ernest Ansermet, Ferruccio Busoni en Edward J. Dent, woonde voorstellingen bij van de Ballets Russes, ontmoette Stravinsky en Gershwin, en hoorde de Savoy Orpheans in het Savoy Hotel. Walton componeerde een experimenteel strijkkwartet dat sterk beïnvloed was door de Tweede Weense School, en dat in 1923 uitgevoerd werd op het festival van nieuwe muziek in Salzburg. Alban Berg was zo onder de indruk dat hij de jonge Walton voorstelde aan Arnold Schoenberg.
In 1923 had Walton, in samenwerking met Edith Sitwell (1884-1964), zijn eerste grote succes, al was het een succès de scandale. “Façade” werd nl. dat jaar voor het eerst uitgevoerd in het openbaar in de Aeolian Hall in London. Het werk bestond uit Ediths verzen, die ze reciteerde door een megafoon van achter een scherm, terwijl Walton een ensemble van zes spelers aanvoerde. De pers was over het algemeen negatief. Desalniettemin werd het werk naderhand geaccepteerd en werd de compositie bekend door de choreografie van Frederick Ashton (1904-1988).
Op de cd staan Waltons Vioolconcerto, zijn Partita for Orchestra (Toccata: Brioso, Pastorale Siciliana: Andante Comodo en Giga Burlesca: Allegro Giovale), de Variations on a Theme by Hindemith en zijn Spitfire Prelude & Fugue. Het lyrisch vioolconcerto werd in 1939 voltooid voor Jascha Heifetz. De zuivere, sprankelende opname door Anthony Marwood die een Carlo Bergonzi uit 1736 bespeelt, brengt de unieke virtuositeit van Heifetz in gedachten. De Partita voor orkest uit 1957 is een compositie in barokvormen, beheerst door onbezonnen, moderne, opgewektheid. De Variaties uit 1963 op een thema uit een celloconcerto van Hindemith, waren een eerbetoon aan de waardige componist, Paul Hindemith, die dat jaar overleed.
In het Vioolconcerto uitte Walton o.a. zijn liefde voor Alice Wimborne. Door het huwelijk van haar zoon, the Honorable Ivor Guest met Lady Mabel Fox-Strangeways, legde Walton het Vioolconcerto even opzij en componeerde voor de gelegenheid van het huwelijk zijn a capella anthem “Set me as a seal upon thine heart”, op tekst uit het Hooglied van Salomon. En omdat Elgar in 1934 overleden was, wendden de autoriteiten zich in 1937 tot Walton voor een mars in de bekende Elgar traditie, voor de kroning van George VI. Het resultaat, Waltons “Crown Imperial”, was meteen een succes.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Walton als muziekadviseur verbonden aan de Britse Film Unit. Hij componeerde in die periode muziek voor zes films waaronder Laurence Oliviers bewerking van Shakespeare’s “Henry V” (1944), en hij componeerde zijn aanstekelijke prelude voor “The First of the few”, een film over de vliegtuigbouwer R.J.Mitchell (1895-1937), de ontwerper van de Spitfire, de dramatisering van de ontwikkeling en testfase van het Brits gevechtsvliegtuig. Walton componeerde deze muziek voor de gelijknamige film van Leslie Howard met David Niven, naar de woorden van Churchill, “Never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few.” Een heel bijzondere cd die u niet mag missen!
Walton Violin Concerto Partita Hindemith Variations Spitfire Prelude & Fugue Anthony Marwood BBC Scottish Symphony Orchestra Martyn Brabbins cd Hyperion CDA67986
https://www.stretto.be/2017/12/28/sir-william-walton-the-collectors-edition-niet-te-missen/