Starkers bijdrage aan het cello-repertoire, de uitvoeringspraktijk en de muzikale pedagogie was van grote betekenis. SWR heeft drie opnamen uit de jaren ’70 opnieuw op cd uitgebracht waardoor we een duidelijk sonoor beeld krijgen van de superieur spel van de deze grootmeester op de tenoren onder de strijkers.
De Joods-Hongaarse cellist en pedagoog János Starker (1924-2013) studeerde aan de Franz Liszt Academie van Boedapest. In 1939 schreef hij een boek met als titel The World of Music According to Starker. Daarin noemt hij zich een leerling van Leo Weiner (1885-1960), die daar als leraar kamermuziek de geestelijke vader werd van generaties toonaangevende Hongaarse musici als George Szell, Georg Solti en Antal Doráti. Na pijnlijke oorlogsjaren bezorgde de dirigent Antal Doráti hem in 1949 een baan in het Dallas Symphony Orchestra. Daarna werd hij gevraagd door dirigent Fritz Reiner voor de post van eerste cellist aan de Metropolitan Opera in New York. In 1958 werd hij docent aan de Indiana University in Bloomington. In 2004 publiceerde hij zijn autobiografie.
De cd is een heruitgave van SWR met zelden uitgevoerde cello-concerti van de 20ste eeuw, geïnterpreteerd door János Starker, naast Casals, Emanuel Feuermann, Paul Tortelier en Rostropowitsch, zonder twijfel één van de grootste cellisten aller tijden. Janos Starkers cellospel wordt vaak omschreven als een mengeling van vuur en ijs, gekenmerkt door een onmiskenbaar voorwaarts aandrijvende kracht, een lineaire spanning die geen ruimte liet voor narcistische sentimentaliteit. De sleutel daartoe was zijn idee van anticiperend spelen, dat wil zeggen, van voortdurend luisteren, wat hij eiste van zijn leerlingen, duidelijk wetend dat een constante verdeling van de lichaamsspanning en muzikale spanning, deel uitmaken van virtuoze discipline en dat pas nadat de laatste toon is uitgestorven, er ruimte is om de spanning echt te verzachten. 
In de grote soloconcerti uit de Romantiek, zag hij zijn rol altijd als die van de hoofdrolspeler, die op gelijke voet stond met het orkest. Hij beschouwde de concerti als symfonische werken om interactie te ontwikkelen maar benadrukte wel dat het er niet om ging de solist altijd op de voorgrond te laten treden. Starker speelde van 1950 tot 1965 op de Stradivarius-Cello „Lord Aylesford“ en na ’65 op een Matteo Gofriller-Cello. (Ook Anner Bylsma, Ophélie Gaillard en Gautier Capuçon spelen op een cello van Gofriller (1659-1742)). Samen met Josef Suk en Julius Katchen vormde Starker een legendarisch Pianotrio.
Op de cd staan het Celloconcerto uit 1940 van Hindemith (opgenomen op 14 Januari 1971) met het Radio-Sinfonieorchester Stuttgart des SWR o.l.v. Andreas von Lukácsy, de Sinfonia Concertante in mi klein voor cello & orkest, op. 125 van Prokofjev met het SWR Sinfonieorchester Baden-Baden & Freiburg o.l.v. Ernest Bour (opgenomen op 16 August 1975 in de Hans-Rosbaud Studio, Baden-Baden), en het Celloconcerto nr. 1, op. 41 van Rautavaara met het SWR Sinfonieorchester Baden-Baden & Freiburg o.l.v. Herbert Blomstedt (opgenomen op 6 februari 1975 in de Hans-Rosbaud Studio in Baden-Baden). Een fenomenale klank, een rijkdom aan nuances, uitermate expressief en technisch perfect. Niet te missen!
János Starker plays Cello Concertos by Hindemith, Prokofiev & Rautavaara Radio-Sinfonieorchester Stuttgart des SWR SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg, Andreas von Lukacsy Ernest Bour Herbert Blomstedt cd SWR19418CD