De Franse pianopedagoge Louise Dumont Farrenc (1804-1875) was tevens één van de grootste vrouwelijke componisten van de 19de eeuw. De cd presenteert haar twee charmante Pianotrio’s, uitgevoerd door drie charmante dames.
Geboren in de zeer artistieke familie Dumont, onder wie schilders en beeldhouwers die terug gingen tot de late 17de eeuw, groeide Louise Farrenc op in een liberaal, intellectueel milieu in de wijk van de Sorbonne die speciaal aan kunstenaars was toegewezen. Ze toonde al vroeg een gave voor zowel schilderen als piano, maar besloot om haar pianospel te cultiveren. Ze volgde les bij Anton Reicha aan het Conservatorium van Parijs, toen nog “École royale de Musique”, en gaf regelmatig uitvoeringen zowel in het particulier, gecultiveerd gezelschap van de Sorbonne als op openbare concerten. Door de privébijeenkomsten thuis, maakte ze kennis met de fluitist van het “Théâtre italien”, de componist en muziekuitgever uit Marseille, Aristide Farrenc, met wie ze kort na haar 17de verjaardag, in 1821, trouwde. Muzikale connecties volgden snel. Hummel werd een goede vriend en adviseur, Aristide’s zus trouwde met de componist en criticus Ernest Reyer, de operacomponisten Auber en Fromental Halévy werden bewonderaars, en ze ontving gunstige recensies van zowel Parijse muziekcritici onder wie Berlioz, als van Schumann.
Aristide (foto) was een ondersteunende echtgenoot die haar aanmoedigde om haar muziek te publiceren. In 1826 kregen ze een dochter, Victorine, die op eveneens een getalenteerde artieste zou worden. Louise besloot het slopend reisschema van een rondreizende virtuoos niet na te volgen en in plaats daarvan besloot ze zich te concentreren op compositie en lesgeven. De meeste van haar vroege werken componeerde ze voor piano en vanaf ongeveer 1840 richtte ze zich ook op andere genres , waaronder kamermuziek en orkestwerken. Twee concert-ouvertures, beide gecomponeerd in 1834, werden de komende jaren uitgevoerd in Parijs, Brussel en Kopenhagen.
In plaats van salonstukken te componeren, bestudeerde Jeanne Louise Farrenc ijverig de werken van Mozart en Beethoven, en probeerde ze zowel hun stijl als hun vormen te evenaren. Naast twee Pianokwintetten, een Sextet, twee Vioolsonaten, een Cellosonate en een Nonet, componeerde ze tussen 1841-1844, o.a. twee Pianotrio’s voor de klassieke bezetting van piano, viool en cello. Deze beide, hier opgenomen pianotrio’s, doen qua stijl onmiskenbaar denken aan de muziek van Mozart en de jonge Beethoven. Het eerste trio (op.33) is een vierdelige compositie met twee sonate-achtige bewegingen, een ‘Minuetto’, en een inventieve, langzame beweging. De expressiviteit van Farrenc in dit Adagio, bedacht vanuit het typisch gemeenschappelijk, muzikaal vocabulaire van vroeg 19-eeuwse muziek, doen denken aan de lyrische diepgang van Adagio’s van Beethoven.
Het driedelig Pianotrio in re klein, op.34, werd nauwelijks opgenomen. Dit is verrassend gezien het feit dat dit het meest uitgevoerde kamermuziekwerk was tijdens het leven van Farrenc. Flitsende virtuositeit stelt hoge eisen aan de drie uitvoerders, waardoor deze trio’s een speciale aantrekkingskracht hebben. De eerste beweging in sonatevorm wordt in de langzame beweging gevolgd door een charmant thema met vijf variaties. De Rondo-finale is een hoogstandje van karaktervolle passie. Deze trio’s verdienen een breder gehoor. Het is speelse muziek met een onderstroom aan gevoel en passie die u niet mag missen. De uitvoerders zijn Mary Ellen Haupert (piano), Nancy Oliveros (viool) en Laura Sewell (cello). De Trio’s werden in juni 2014 opgenomen in de MPR Studios, St. Paul, Minnesota, in de Verenigde Staten. Pianiste Mary Ellen Haupert en de violiste Nancy Oliveros hebben overigens reeds de Cellosonate en de 2de Vioolsonate van Farrenc opgenomen (Centaur CRC3271) (foto). Celliste was toen Kirsten Whitson.
Mary Ellen Haupert is muziekdirecteur van de Roman Catholic Community, Roncalli Newman Parish en professor muziek aan de universiteit van Viterbo, beide in La Crosse in Wisconsin.
Als stichtend lid van het veelgeprezen Artaria String Quartet en een McKnight Fellow uit 2004, speelde de violiste Nancy Oliveros op gerenommeerde locaties in New York, Boston, Atlanta, Cleveland, Philadelphia, Chicago, en Europa. Ze ontving meerdere jaren subsidies van de National Endowment for the Arts, Chamber Music America en de Minnesota State Arts Board voor projecten rond uitvoeringen en educatie.
Celliste Laura Sewell was van 2007 tot 2016 lid van het “Artaria String Quartet”. In de afgelopen seizoenen werd het kwartet aangewezen als een van de ensembles-in-residence van de Minnesota Public Radio, was het te zien in de serie Minnesota Originals van Twin Cities Public Television en voerde het de volledige Sjostakovich-kwartetcyclus uit met toejuiching van de muziekpers. Eerder in haar carrière was Laura Sewell de oprichtster van het bekroond “Lark Quartet”. Tijdens haar ambtstermijn in dat ensemble won het kwartet de bronzen medaille op het Banff International String Quartet Competition, was het in residentie op de Juilliard School, en had het een docentschap aan de San Diego State University. Een ontdekking.
Louise Dumont Farrenc Piano Trios Opp. 33 & 34 Mary Ellen Haupert Nancy Oliveros Laura Sewell cd Centaur Records CRC 3435