In “Supersonic Flora”, zijn nieuwe solo piano cd en concerttournee, voert Walter Hus pianoversies uit van enkele van zijn meest radicale stukken uit de jaren ‘80 en ‘90, samen met recente composities.

Voor zijn nieuwe cd en concerttournee “SUPERSONIC FLORA”, herzag componist Walter Hus enkele van zijn belangrijkste werken en veranderde ze in gloednieuwe spectaculaire solopiano-stukken. De muziek op de cd, o.a. drie stukken uit “Muurwerk” en zeven uit zijn 1ste strijkkwratet (“La Theorie”), varieert van zijn meest radicale en minimalistisch geïnspireerde composities uit de jaren tachtig, via meer melodisch georiënteerde muziek uit de jaren negentig, tot een nieuw geschreven jazzy stuk ter nagedachtenis aan een vriend. Al deze muziek, 14 nummers in totaal, was oorspronkelijk geschreven voor multiplayer combinaties zoals strijkkwartetten of orkesten.

“Ik zie SUPERSONIC FLORA vooral als een cadeau voor mezelf”, vertelt Hus. “Al heel lang projecteerde ik een volledig nieuw recitalprogramma op basis van mijn ensemblewerken uit het verleden. Ik heb een selectie gemaakt van stukken die ik erg leuk vond; stukjes waar ik in fysiek contact mee wilde zijn; stukken die speelbaar waren en geweldig zouden klinken op de piano. Dit bleek niet zo eenvoudig te zijn. Ik moest serieus herschrijven omdat de meeste originele muziek sterke contrapuntische neigingen had. De combinatie van een netwerk van meerdere verweven stemmen met een bestendig doorlopend ritme maakte het vrij complex om dezelfde muziek na te bootsen in het bereik van twee handen op de piano”.

“Tegelijkertijd wilde ik vrij zijn in het herschrijven van deze muziek voor de piano, en mezelf niet beperken tot een eenvoudige transcriptie. Dus nam ik vrijheden. Het voelde alsof de jaren die me scheidden van de tijd van hun creatie over mijn schouder kwamen kijken en in deze nieuwe versies slopen. Alle evoluties en avonturen die ik sindsdien had ondergaan, deed me de stukken opnieuw ontdekken en ze transformeren in iets nieuw. “

Walter Hus (°1959) is een componist en pianist met een voorliefde voor experimenteren. In de jaren tachtig richtte hij de Belgische avantgarde-groep “Maximalist” op en toerde met hen over de wereld. Hij werd toen een meer klassieke componist en creëerde een steeds groter wordend repertoire van strijkkwartetten, concerti, piano- en vocale muziek, opera’s en symfonische werken. Zijn verzameling van 24 Preludes en Fuga’s ter ere van J.S. Bach liet zijn contrapuntische vaardigheden zien. Hus voert een klassiek repertoire en zijn eigen pianomuziek uit en werkte samen met orkesten en ensembles, schrijvers, beeldend kunstenaars, cartoonisten, rock- en technokunstenaars, maar ook theaterregisseurs, choreografen, filmmakers en ontwikkelaars van videogames. Het waren o.a. Rosas Dance Company, Roxane Huilmand, Jan Ritsema, Guy Cassiers, Needcompany, Hybrid Dance Company, Ben Okri, Peter Greenaway, Jozef Devillé, Chris Ware, Tale of Tales, Frederic Rzewski, Fatoumata Diawara, Guo Gan, DJ Push, Peter Krüger, Manu Riche, het Spectra Ensemble, het Arditti Quartet en het Brussels Philharmonic Orchestra.

In 2000 ontdekte hij de Decap Orchestrion, een computergestuurde, geautomatiseerde opstelling van orgels en percussie-instrumenten, ontwikkeld door het Belgisch bedrijf Decap. Hij ging op ontdekking met dit nieuw instrument door soundscapes, opera’s, filmscores, toneelmuziek en rocknummers te componeren, en door onderzoeksprojecten op het gebied van windenergie, techno-hits uit de jaren 1990 opnieuw te bekijken en tal van andere projecten. In 2015 ontving hij de Ensor Award op het Ostend International Film Festival voor zijn soundtrack van de film N: The Madness of Reason van Peter Krüger. In 2017 was Walter Hus betrokken bij verschillende touring- en opnameprojecten.

In “Hus & the Next Generation” ging hij het podium op met een band van zeer jonge jazz- en rockmuzikanten, waaronder zijn zoon Jacob op de bas. Samen speelden ze stukken uit het repertoire van Walter Hus en veranderden ze in iets heel anders en explosiefs. In “Belem & the MeKanics” stond het gehele geautomatiseerd Decap Orchestrion op het podium om de muziek van de diatonische accordeonist Didier Laloy en cellist Kathy Adam, symfonisch te begeleiden.

“Om het geweldig te laten klinken op de piano”, vervolgt Hus, “moest ik serieus herschrijven om de verweven melodielijnen en het gestage ritme in evenwicht te houden binnen het bereik van twee handen. In het proces kon ik het vaak niet laten om de muziek in vrij nieuwe richtingen te laten evolueren. Het leek alsof al die jaren die me scheidden van het moment van de creatie van de originele stukken over mijn schouders kwamen kijken en deze nieuwe versies beïnvloedden. Ik hoop dat je ervan geniet!”. Doen we. Het is raadselachtige muziek die eindeloos variërend, het verschil tussen toon en klank aftast en vorm scheidt van ruimtelijkheid. Een magisch, heel persoonlijk, sonoor universum. Een aanrader.

Supersonic Flora Walter Hus cd Igloo Records IGL 302