Het label OMM publiceerde de subtiele pianoversies van twee bijzondere filmpartituren van Phillip Glass, gespeeld door de Russische pianist Anton Batagov en de Japanse pianiste Maki Namekawa.
“The Hours” is het originele soundtrackalbum, op het Elektra / Nonesuch-label, van de film “The Hours” uit 2002, met Nicole Kidman, Meryl Streep en Julianne Moore. Niet alle muziek in de film was speciaal voor de film gecomponeerd. Eerdere muziek van Glass, inclusief een thema uit zijn opera ‘Satyagraha’, werd ook aan het einde van de film, afzonderlijk weergegeven en gecrediteerd. Het album won de BAFTA Award voor Beste Filmmuziek, werd ook genomineerd voor de Academy Award voor Best Original Score, de Golden Globe Award voor Best Original Score en de Grammy Award voor beste score Soundtrackalbum voor een film, televisie of andere visuele media. De film haalde het echter niet van “The Lord of the Rings: The Two Towers”. Michael Riesman en Nico Muhly arrangeerden de soundtrack voor piano solo. Deze partituur werd in 2003 gepubliceerd als een 64-pagina’s tellend boek met de meeste nummers, met uitzondering van “For Your Own Benefit”, “Vanessa and the Changelings” en “The Kiss”.
Philip Glass ‘Academy Award genomineerde muziek voor de 2002 Stephen Daldry film, “The Hours”, is één van zijn beste partituren. De muziek genereert een sfeer van zachte, poëtische melancholie en emotionele diepte. Anton Batagov (°1965) (foto) is reeds lang een trouwe uitvoerder van de pianomuziek van Glass en hier biedt hij, op het label van de componist (OMM), de pianoversie van de partituur aan. Het is prachtig gecontroleerd en soms overweldigend gespeeld op een Bösendorfer, met het vermogen om het hart te raken. Net als “The Hours” is het hier eveneens opgenomen “Distant Figure” (Passcaglia for Solo Piano), delicaat, suggestief en heel gecontroleerd gespeeld.
Op 7 september 2018 speelde Maki Namekawa voor het eerst sinds de oorspronkelijke soundtrack uit 1985, de pianoversie van Philip Glass ‘soundtrack in première van de film “MISHIMA – A Life in Four Chapters” van Paul Schrader (°1946). De film van Paul Schrader (bekend van o.a. “Taxi Driver” en “American Gigolo”), geproduceerd door Francis Ford Coppola, maakte gebruik van een zeer gestileerde esthetiek om het leven van de Japanse dichter en drievoudig Nobelprijswinnaar Yukio Mishima in beeld te brengen. 
Yukio Mishima (1925-1970) was een Japans schrijver en politiek activist. Hij werd geboren als Kimitake Hiraoka en schreef romans, toneelstukken, essays, gedichten en een libretto. Mishima is bekend om zowel zijn nietsontziende naoorlogse geschriften als om de omstandigheden rondom zijn zelfmoord.
De prestaties van Namekawa kenmerken haar glasheldere techniek, die perfect overeenkomt met Glass’ repetitieve muziek. Glass ‘muzikale karakterstudie van Mishima komt overeen met zijn andere portretopera’s, “Kepler” en “Einstein on the Beach”.
Yukio Mishima’s meanderende seksualiteit, zijn ongewoon intellect, zijn compromisloze artistieke en politieke energie en zijn erotische fascinatie en zijn gewelddadige dood, leidden op 25 november 1970 tot een reeks gebeurtenissen die leidde tot de gijzeling van een hooggeplaatste generaal in de Japanse zelfverdedigingsstrijdkrachten door het privéleger van Mishima en vervolgens tot de dood Harakiri van Mishima.
Vanwege de uitgesproken negatieve reactie van Mishima’s familie op de Schrader / Glass-film nam de filmstudio afstand van zichzelf en werd de film niet uitgebracht in Japan. Mishima zelf zei dat hij pas na 50 of 100 jaar in Japan begrepen zou worden. Zelfs vandaag de dag bestaat de eer die aan zijn kunst wordt betuigd in combinatie met verbijstering over zijn daden op de dag van zijn overlijden.
“Mishima: A Life in Four Chapters”, de oorspronkelijke soundtrack van de gelijknamige film uit 1985, bevatte muziek gecomponeerd door Philip Glass, uitgevoerd door, o.a., het Kronos Quartet. Secties uit de soundtrack zijn ook opgenomen in andere films en tv-shows, waaronder het stuk ‘Mishima / Opening’, dat werd gebruikt voor de aftiteling van Peter Weirs film “The Truman Show” uit 1998, en in een aflevering van “Mr. Robot”.
Glass maakt gebruik van verschillende ensembles, parallel aan de drie verschillende, visuele stijlen van de film. De zwart-wit biografische flashbacks worden begeleid door een strijkkwartet, terwijl de realistische beelden van de laatste dag van Mishima worden begeleid door een strijkorkest en percussie. De gestileerde scènes uit zijn romans worden begeleid door een groot symfonie orkest. Het werd geproduced door Kurt Munkacsi en gedistribueerd door WEA via het dochter label Nonesuch Records van Elektra Records.
Maki Namekawa studeerde aan de Kunitachi Academy of Music in Tokio bij Mikio Ikezawa en aan het Conservatoire de Paris bij Henriette Puig –Robet. In 1994 ontving ze de Japanse Leonid Cruiser Prize. Vanaf 1995 was ze een leerlinge van Werner Genuit en Kaya Han aan de Hochschule für Musik in Karlsruhe en volgde ze privélessen bij Edith Picht-Axenfeld, György Kurtág, Pierre-Laurent Aimard en Florent Boffard. Na het solistenexamen studeerde ze Neue Musik bij Stefan Litwin aan de Musikhochschule in Saarbrücken en bij Pierre-Laurent Aimard aan de Hochschule für Musik in Keulen.
Philip Glass besloot in 2014 dat Maki Namekawa de eerste pianiste zou zijn die zijn complete piano études zou opnemen. Die dubbel cd werd uitgebracht in november 2014 en bereikte nummer 1 in de Classical Charts van iTunes. Ondertussen heeft Anton Batagov ze ook opgenomen. De eerste opname van “Mishima”, door een Japanse pianiste en met een pianoversie speciaal voor haar gemaakt door Glass’ oude muziekdirecteur Michael Riesman, is een nieuw hoogtepunt in de samenwerking tussen Namekawa en Philip Glass. Niet te missen!
Philip Glass The Hours/Distant Figure Anton Batagov cd OMM0134
Philip Glass Mishima Maki Namekawa cd OMM0128
