Hubert Parry (1848-1918) is bekend gebleven door zijn compositie “Jerusalem” uit 1916, op de tekst “And did those feet in ancient time” van William Blake, een indrukwekkend, patriottistisch lied dat later georkestreerd werd door Elgar, en dat jaarlijks enthousiast wordt meegezongen door het voltallig publiek tijdens de “Last Night of the BBC Proms”. Deze twee hyperion cd’s laten u zijn bijzondere kamermuziek kennen.
Hubert Parry stamde uit zeer gegoede kringen uit Bournemouth. Zijn grootvader was lid geweest van de directie van de Britse Oost-Indische Compagnie en zijn vader Thomas Gambier Parry, was een kunstverzamelaar en een schilder, gespecialiseerd in fresco. Zo schilderde hij de fresco’s in de plaatselijke kerk van Highnam in het Engels graafschap Gloucestershire, waar de Parry’s woonden, en de engelen in de kathedraal van Ely in het Engels graafschap Cambridgeshire.(foto’s). Zijn kunstverzameling bevindt zich nu in de Courtauld Gallery, een onderdeel van het Courtauld Institute of Art (Universiteit van Londen), in Somerset House aan de “Strand” in Londen (foto).
Parry ging o.a. naar Eton en studeerde aan Exeter College in Oxford. Daarna ging hij muziek studeren in Stuttgart en in Londen. In 1880 componeerde hij een Pianoconcerto en verwierf bekendheid met een toonzetting van Shelleys gedicht “Prometheus Unbound”. Zijn latere collega Charles Villiers Stanford dirigeerde de première. 
Een veel groter succes werd zijn koorwerk “Blest Pair of Sirens” (1887) dat hem tot Engelands beste componist van koormuziek maakte. Parry componeerde daarna oratoria, een toonzetting van Psalm 130, De profundis (1891) en “Dear Lord and Father of Mankind”, één van zijn meest geliefde kerkliederen. Verder componeerde hij o.a. ook vijf symfonieën, symfonische variaties, het symfonisch gedicht “From Death to Life” en de “Elegy for Brahms” (1897).
In 1884 werd Parry leraar aan het Royal College of Music in Londen en tien jaar later werd hij de directeur van dit conservatorium. In 1900 werd hij hoogleraar in Oxford. Tot zijn studenten behoorden Ralph Vaughan Williams, Gustav Holst, Frank Bridge en John Ireland. Van zijn latere werken zijn naast “Jerusalem”, de Coronation Anthem “I was glad” (Psalm 122), en de “Songs of Farewell” (1916-1918) voor koor a capella zeer vermeldenswaard.
Naast wel 123 artikels die hij schreef voor de Grove’s Dictionary, publiceerde Parry “Studies of Great Composers” (1886); “The Art of Music” (1893) herwerkt tot “The Evolution of the Art of Music” (1896); “The Music of the Seventeenth Century”, (Volume III of the Oxford History of Music (1902); “Johann Sebastian Bach: the Story of the Development of a Great Personality” (1909), en “Style in Musical Art, collected Oxford lectures” (1911).
Parry’s stijl stond onder grote invloed van Johann Sebastian Bach en Johannes Brahms. Zijn symfonische variaties staan op het niveau van Brahms’ Haydn-variaties en Antonín Dvořáks Symfonische variaties. Met name Elgar en Ralph Vaughan Williams werden door hem geïnspireerd. Hij was vele jaren de spil van het Engels muziekleven, ook door zijn publicaties, en was op de duur zo bekend, dat het Engels sigarettenmerk, Will’s uit Bristol, in 1914, zijn beeltenis op één van hun bijbehorende kaartjes (Cigarette cards) plaatste! (foto). In 1934 volgde overigens de wereldberoemde tenor, Richard Tauber, die een kettingroker was…Bizet, Sibelius en Tsjaikofski hadden ze overigens ook.
Stijlkenmerken van Schumann en Brahms waren nadrukkelijk aanwezig in het muzikaal universum van Parry. Maar wat verrast, is de enorme kracht van een grote, muzikale persoonlijkheid achter die invloeden.
Het eerste Trio dateert uit 1877 en het derde uit 1890. In termen van chronologie van zijn oeuvre kwam het Trio na zijn niet-gepubliceerde Eerste Symfonie in sol klein (1880-82). Het volgde ook twee grote koor- / orkestwerken, beide gecomponeerd voor het Gloucester Three Choirs Festivals, die, hoewel vandaag grotendeels vergeten, hebben bijgedragen tot de reputatie van Parry als de componist van “Scenes from Shelley’s Prometheus Unbound” (1880) en “The Glories of Our Blood and State” ( 1883). Het werk dat de reputatie van Parry nog zou versterken, “Blest Pair of Sirens” (1887) lag niet ver meer af.
De invloed van Brahms was omdat beide componisten hun eerste uitvoeringen kregen tijdens de frequente kamermuziekconcerten die Parry’s vroege mentor Edward Dannreuther (1844-1905) (foto), de auteur van “Musical Ornamentation” en de oprichter in 1872 van de prestigieuze, Londense “Wagner Society”, organiseerde in zijn huis, 12 Orme Square, Westminster, in Londen. Als een volleerd pianist, nam hij zelf regelmatig deel aan de concerten. Dannreuther was bv. de pianist op de premières van de beide Parry-werken. Daarenboven werd kamermuziek van Brahms er vaak gespeeld.
De cd’s werden opgenomen in All Saints’ Church, East Finchley in Londen (foto) en de uitvoerders, het gedreven Leonore Trio, zijn Benjamin Nabarro, viool, Gemma Rosefield, cello en Tim Horton, piano. De klankkwaliteit van de opname is uitstekend en de teksten van Jeremy Dibble in de bijbehorend boekjes, bieden een grondige inleiding tot deze heel bijzondere muziek. Warm aanbevolen.
PARRY Piano Trio No. 2 Piano Quartet Leonore Piano Trio with Rachel Roberts cd Hyperion CDA68276
PARRY Piano Trios nos. 1 &3 Partita for violin and piano Leonore Piano Trio cd Hyperion CDA68243