Heel wat steden in de wereld kregen een uppercut. Van de natuur, maar ook van de mens. Orkanen, aardbevingen, oorlogen, bommen: ze lieten hun littekens na. Maar de wonden kunnen helen. De mens krabbelt terug recht, niet zelden dankzij muziek. Paradise City vertelt het verhaal van Port-au-Prince in Haïti (aardbeving in 2010), Belfast in Noord-Ierland (The Troubles), Kigali in Rwanda (genocide 1994), New Orleans in de VS (orkaan Katrina 2005), Hiroshima in Japan (de atoombom in 1945) en Detroit in de VS (teloorgang van een stad), aan de hand van portretten van bijzondere mensen die via muziek van hun stad een ‘paradise city’ trachten te maken.
In de documentaire reeks Paradise City op Canvas reisde muzikant Mario Goossens (drummer bij Triggerfinger) naar zes steden die zwaar geteisterd werden door natuurrampen of door toedoen van de mens. “Muziek geneest”, zo lezen we. “Dit klinkt misschien als een cliché”, vervolgen de auteurs, “maar wanneer een hele gemeenschap getraumatiseerd is door gruwelijke gebeurtenissen, dan is het waar en muziek is belichaamd in zijn pure genezende vorm; een allesomvattende kracht van het leven. Onze creativiteit is vaak op zijn best onder de moeilijkste omstandigheden. Muziek zit in onze genen. We gaan instinctief naar het handhaven van ons emotionele evenwicht, en dat is wanneer magische dingen kunnen ontstaan. Er zijn duidelijke aanwijzingen hiervoor in de recente muziekgeschiedenis. Opmerkelijk is dat veel genres in traumatische tijden zijn ontstaan; bekende voorbeelden zijn de gospels en de blues die slaven in het Amerikaanse Zuiden troostten. Genres zoals jazz, soul, punk, reggae, hiphop, techno en rap kwamen ook voort uit gemeenschappen die ontberingen moesten doorstaan”.
“Uiteindelijk”, lezen we verder, “spraken deze genres een breed publiek aan en werden ze gecommercialiseerd, maar ze ontstonden als reactie op de ontberingen waarmee gemeenschappen werden geconfronteerd. Muziek en ellende gaan hand in hand. Dit klinkt als een tegenstelling, maar dat is het niet: ellende maakt muziek, muziek geneest ellende. Het is een verborgen en dagelijkse constante in ons leven. Het is een onmisbaar onderdeel van onze zoektocht naar overleven als mens. We wilden de kracht van muziek in een microkosmos meten: de stad. We kozen zes steden die verwoestende catastrofes hebben meegemaakt, natuurlijk of door de mens veroorzaakt. Welke zijn de drijvende krachten van muziek in dergelijke steden en hoe kunnen muziek en kunst de wonden van de gemeenschap helen?”
“We reisden”, vervolgen ze “naar verschillende continenten en culturen om gemeenschappen met uiteenlopende muzikale achtergronden te bezoeken. Sommige rampen speelden zich decennia lang uit, zoals in Noord-Ierland, dat jarenlang een wurggreep had in de stad Belfast. Andere rampen deden zich plotseling voor, zoals de overstroming van New Orleans in 2005, die de stad bijna verdronk, en de atoombom in Hiroshima driekwart eeuw geleden. De getuigen van die levende hel waren toen kinderen en bevinden zich nu in de laatste fase van hun leven. De aardbeving in Port-au-Prince, Haïti, is daarentegen slechts 10 jaar oud. De achteruitgang van de stad Detroit kan niet volledig worden toegeschreven aan de ineenstorting van de auto-industrie. In de Rwandese hoofdstad Kigali werd de kracht van muziek ingezet als propaganda voor een zorgvuldig geplande genocide, vooral via radio. Rwandezen proberen nu hetzelfde medium te gebruiken voor verzoening, en ze slagen daar in”.
“Niets is wat het lijkt”, zo lezen we verder. “Er is altijd een verhaal dat subtieler is dan het verhaal dat in de media wordt verteld en wat er in onze collectieve herinneringen achterblijft. Bij het verwerken van de ramp speelt deze nuance een belangrijke rol voor de inwoners, en muziek is hiervoor een perfecte katalysator. Het biedt de spirituele input voor hen om hun hoofd hoog te houden en opnieuw in een toekomst te geloven. Dit boek geeft inzicht in de onderbuik van steden die overeind zijn gekropen. We klopten op de achterdeur van elke stad en ontdekten hoopvolle verhalen. “De genezende kracht van muziek” stopt meteen als een cliché. Dit zijn echte mensen. Dit zijn echte verhalen. Dit is echte muziek.”
Mario Goossens (°1972) is een Belgische drummer. Mario Goossens is sinds zijn 18e officieel Nederlander om op die manier te kunnen ontsnappen aan de Belgische legerdienst die toen nog bestond. Hij won in 2011 een Music Industry Award als beste Belgische muzikant. Goossens is vooral bekend als drummer van de Antwerpse rockband Triggerfinger. Hij begon zijn carrière bij Hoodoo Club en speelde ook bij Hooverphonic, Noordkaap, Monza en de Britse band Winterville. Als producer werkte hij mee aan albums van The Black Box Revelation, Jacle Bow, Steak Number Eight, Anton Walgrave, Team William, Roza Parks, Rusty Roots en The Damned and Dirty. Verder speelde hij als sessiemuzikant tal van nummers in voor onder andere Arsenal, Tom Helsen, Milow, Creature with the Atom Brain en Cowboys and Aliens. Karel Van Mileghem is een creatieve duizendpoot en naast video-producer ook bassist van Jacle Bow. Fabrice Debatty is beroepsfotograaf en gekend van vele campagnes. Paradise City is hun eerste boek.Niet te missen!
De inhoud :
- Port-au-Prince:
Romel Jean-Pierre
Abigaëlle Jose Sétoute
Zikiki St. Eloi
Yves-Marie Croicoux
- Belfast:
Joby Fox
Terri Hooley
Theraphy?
Marie Lacey
- New Orleans:
Mark “Tuba” Smith
Grandpa Elliott Small
Big Chief Howard Miller
- Kigali:
Musekeweya
Jack B
Hope Azeda
- Hiroshima:
Osamu Munakata
Tadakata Yanagawa
Shinji Okoda
Yuriko Hayashi
- Detroit:
Bryce Detroit
Sacramento Knoxx
Simpson’s Record Shop
Nique Love Rhodes
Mario Goossens Karel Van Mileghem Fabrice Debatty Paradise City Healing Cities with Music Engels 188 bladz. geïllustreerd ISBN 9789401464963