Deze cd heeft de originaliteit om de wereld van de kindertijd te benadrukken en ze te koppelen aan poëzie en pedagogie. U ontdekt miniatuur pianostukken, gecomponeerd in het midden van de twintigste eeuw, ten tijde van het socialistisch realisme, in de Sovjet-Unie. 
Op de cd staan “Cinq variations faciles” op. 51 en “Trente pièces pour enfants” van Dimitri Kabalevsky (1904-1987) en “Tableaux d’enfance, Dix pièces pour jeune pianiste” van Aram Khatchaturian. In 1937-38, componeerde Kabalevski zijn dertig stukken voor kinderen, korte stukken met suggestieve en illustratieve titels als “Het uur van de wals”, “liedje”, “spelen met de bal”, “slaapliedje”, “sprookje”, enz. Geen van deze, behalve het laatste, overschreed de negentig seconden. Geïnspireerd door eenvoud en toegankelijkheid, vermeed Kabalevski elk abstract karakter. Hij herhaalde dit in 1952 met de vijf korte en eenvoudige variaties op. 51, geïnspireerd door populaire Russische, Slowaakse of Oekraïense volksliedjes.
De tien Tableaux d’enfance van Khachaturian dateren uit 1947. Eén tableau is een bewerking in de vorm van een adagio, van een dans uit zijn ballet, “Gayaneh”. Zoals we in het bijbehorend boekje kunnen lezen, componeerde Khachaturian, net als Kabalevski, muziek waarvan het educatief doel één was met de progressieve en educatieve utopie van het Sovjetcommunisme. Voor het betrokken publiek, in dit geval het kind, was het een kwestie van geconfronteerd worden met eenvoud en onmiddellijke verstaanbaarheid, door alles te verbannen wat volgens de toenmalige Sovjet ideologie, decadent, kakofonisch of burgerlijk was. In de Tien stukken uit 1965, putte Khachaturian uit de rijke folklore van Armenië en Oekraïne en uit het muzikaal erfgoed van Moessorgski.
Dit is pianomuziek van een poëtische dimensie met finesse, subtiliteit en delicatesse. Tristan Pfaff speelt deze charmante stukken met de lichtheid waar ze om vragen. Hij speelt zowel met kleurrijke virtuositeit als met gevoelige lyriek, en heeft een aanslag die vitaliteit combineert met zachtheid, gevoeligheid voor esthetiek en harmonische transparantie. Opgenomen in het bijzonder Auditorium van de Ferme de Villefavard in Limousin, klinkt de piano op deze opname, heerlijk.
Na zijn studie in Nantes ging Tristan Pfaff op vijftienjarige leeftijd naar het Conservatoire National Supérieur de Musique et de danse in Parijs, waar hij les kreeg van Denis Pascal en Michel Béroff. Bij Aldo Ciccolini, ere-professor aan het conservatorium van Parijs, kon hij zijn kennis verfijnen. Hij is houder van verschillende prijzen (hij was met name de winnaar van een Long-Thibaud-wedstrijd), speelt zowel als solist als met orkest veel concerten, en neemt in Frankrijk deel aan organisaties en festivals in Nohant, La Roque d’Anthéron, La Folle Journée, e.a. Warm aanbevolen.
Tableaux d’enfance Tristan Pfaff, piano Dimitri Kabalevski Aram Khatchaturian cd Ad Vitam AV 191215
