Hoewel van hen geen muziek bekend is, verwijst de titel van de cd naar zijn twee muzikale dochters. Françoise speelde dessus de viole en Brigide speelde basse de viole. Op de cd werden rond “Le tombeau des regrets”, het door de Sainte-Colombe geschreven stuk voor zijn overleden vrouw, enkele composities van hem en andere, Franse componisten uit zijn tijd verzameld, samen met transcripties voor drie gamba’s, gemodelleerd naar de concerten die hij bij hem thuis gaf met zijn dochters.
Er is weinig bekend over het leven van Monsieur de Sainte-Colombe (ca. 1640-ca. 1686-1700). De naam van zijn ouders, noch zijn exacte geboorte- en overlijdensdatum zijn zelfs niet bekend, er bestat geen portret van hem, maar recent onderzoek heeft uitgewezen dat zijn naam Jean was. Andere bronnen vermelden weliswaar de naam van Augustin d’Autrecourt, Sieur de Sainte-Colombe, maar die zou dan weer verwijzen naar Monsieur Dandricourt, die het pseudoniem, “de Sainte Colombe” gebruikte. Zijn leraar zou de theorbe speler en violist, Nicolas Hotman (foto) geweest zijn. 
Dankzij zijn leerlingen, onder wie Le Sieur de Danoville in zijn “L’Art de toucher le dessus et le basse de viole” (1687), Jean Desfontaines, Marin Marais (foto), Pierre Méliton, (de organist van de verdwenen kerk, Saint-Jean-en-Grève in Parijs), Jean Rousseau, en twee juffrouwen, bekend als Mlle Rougevillle en Mlle Vignon, is er wel enigszins informatie over het talent van Monsieur de Sainte-Colombe als gambist. 
De Parijzenaar, Jean Rousseau, vermeldde hem in zijn “Traité de la viole” (1687), alsook Le Sieur de Machy uit Abbeville, (een andere leerling van Nicolas Hotman), in het voorwoord van zijn “Pièces de Viole en Musique et en Tablature” (1685), en Le Sieur de Danonville noemde hem “l’Orphée de notre temps”.
In de film, “Tous les matins du monde” uit 1991 van Alain Corneau, naar het magnifiek, gelijknamig boek van Pascal Quignard (°1948), wordt Monsieur de Sainte-Colombe, als de leraar van Marin Marais, voorgesteld als een sobere en sombere weduwnaar. Hij was een Jansenist die met Racine en Pascal, behoorde tot het gedachtegoed van de cisterciënzerinnenklooster “Port-Royal des Champs” (foto), en behoorde oorspronkelijk waarschijnlijk tot de protestantse adel rond Pau in de Pyrénées-Atlantiques. Naar verluidt gaf hij bij hem thuis, rue de Betizy (vandaag rue de Rivoli) in wat toen het quartier de Saint-Germain-l’Auxerrois was in Parijs, concerten, “concerts de ruelle, destinées aux plaisirs serieux et tranquiles”, voor een gamba consort, bestaande uit hemzelf, zijn leerlingen, en zijn twee dochters.
In de film is het met zijn zogenaamde enige dochter, Madeleine. Monsieur de Sainte-Colombe was geen hofmusicus maar was wel een productieve componist. Hij componeerde “Concerts à deux violes esgales“ (67 duos), die nota bene in 1966 werden ontdekt door de pianist, Alfred Cortot, een “livre pour viole seule” (144 stukken), bekend als het “manuscrit de Tournus”, en Deux livres pour viole seule (106 stukken). Zijn zoon, Sainte-Colombe le fils, die ook gamba speelde, componeerde een “Tombeau à la mémoire de mon père”.
Op de cd staan 11 composities, onderverdeeld naar toonaard, van Jean (Monsieur) de Sainte-Colombe, Jacques Champion de Chambonnières (1602-1672), Louis Couperin (ca.1626-1661) en Robert de Visée (ca.1655-ca.1732). De uitvoerders zijn Philippe Pierlot, dessus en basse de viole, Lucile Boulanger en Myriam Rignol, basse de viole en Rolf Lislevand, theorbe (Ricercar Consort).
Monsieur de Sainte-Colombe et ses Filles Philippe Pierlot Lucile Boulanger Rolf Lislevand Myriam Rignol cd Mirare MIR336