Op basis van recent onderzoek en inzichten uit de psychologie, filosofie en literatuur, laat de innemende psychologe, Emily Esfahani, zien hoe we een zinvol leven kunnen vormgeven. Ze helpt  betekenisvolle gebeurtenissen en onverwachte momenten van verbondenheid te cultiveren. Toen de nu 32-jarige Emily Esfahani Smith (foto), op de middelbare school zat, dacht ze dat ze gelukkig moest worden. “Iedereen wilde dat toen. Maar hoeveel tips ik ook opvolgde, het werkte niet”, zo schrijft ze. De westerse cultuur is geobsedeerd door geluk. Toch voelen veel mensen zich vervreemd en doelloos, soms zelfs wanhopig. In De kracht van betekenis stelt Emily Esfahani Smith dat we het verkeerde doel hebben nagejaagd. Niet geluk maar betekenis maakt het leven de moeite waard.

De westerse cultuur is geobsedeerd door geluk. Toch voelen veel mensen zich vervreemd en doelloos, soms zelfs wanhopig. Niet geluk, maar betekenis maakt het leven de moeite waard. Op basis van recent psychologisch onderzoek en inzichten uit de filosofie en de literatuur laat Esfahani aan de hand van vier pijlers zien hoe we een zinvol leven kunnen vormgeven. Ook geeft ze praktische voorbeelden, vaak uit onverwachte hoek. Ze voerde nl. talloze gesprekken met onder anderen een dierenverzorgster, een ex-crimineel en een astronaut, om erachter te komen hoe je zin geeft aan je leven.

Esfahani’s vier pijlers voor een zinvol leven zijn 1. “Belonging”, ergens bij horen, of dat nu je familieleden, milieuactivisten of leden van een boekenclub zijn, 2. “Purpose”, een doel dat ons motiveert iets aan de wereld bij te dragen, hoe bescheiden die bijdrage ook is, 3. “Transcendence”, een coherent verhaal over je leven kunnen vertellen, waardoor ervaringen samenhang en betekenis krijgen, en 4. “Storytelling”, Transcendentie, gebeurtenissen waardoor je boven het alledaagse uitstijgt, bijvoorbeeld wanneer je naar mooie muziek luistert, naar de sterrenhemel kijkt of een mystieke ervaring hebt.

Om erachter te komen hoe je je leven zin geeft, vertrok ze van William Durant, Lev Tolstoï en Albert Camus. Tolstoï en Camus zijn voldoende bekend, Durrant helemaal niet. De Amerikaanse schrijver, historicus en filosoof, William James “Will” Durant (1885-1981) (foto), werd vooral bekend door zijn werk “The Story of Civilization”, 11 delen, geschreven in samenwerking met zijn vrouw, Ariel Durant, een Amerikaans schrijfster en onderzoekster van Russische origine, en gepubliceerd tussen 1935 en 1975. Daarnaast is Durant bekend voor “The Story of Philosophy” (1926), een baanbrekend werk dat de filosofie hielp populariseren.

Durant beschouwde filosofie als totaal perspectief of het zien van dingen “sub specie totius”, vanuit de totaliteit, een uitdrukking geïnspireerd op Spinoza’s “sub specie aeternitatis”, vanuit het eeuwige”. In 1926 schreef Durant trouwens “A Guide to Spinoza”. Hij probeerde de grote hoeveelheid historische kennis, die volumineus was geworden en gefragmenteerd was in esoterische specialiteiten, te verenigen te vermenselijken en te vitaliseren voor hedendaagse toepassing. Net als Oswald Spengler zag hij het verval van een beschaving als een hoogtepunt in de strijd tussen religie en seculier intellectualisme, waardoor hij de precaire instellingen van conventie en moraliteit omverwierp. De Durants kregen in 1968 de Pulitzerprijs voor “Rousseau and Revolution” (algemene non-fictie) en in 1977, kregen beiden (foto) de Presidential Medal of Freedom van de Amerikaanse president, Gerald Ford.

Emily Esfahani Smith werd gevormd door de vooraanstaande, Joods-Amerikaanse psycholoog en schrijver, Martin Seligman (°1942) (foto), die met zijn theorie over aangeleerde hulpeloosheid, persoonlijkheid en motivatie, zeer populair werd bij klinisch psychologen, en de grondlegger werd van de positieve psychologie. Seligman is Zellerbach Family Professor of Psychology aan de faculteit psychologie en directeur van het Centrum voor Positieve Psychologie, van de Universiteit van Pennsylvania, was van 1996 tot 1998, voorzitter van de American Psychological Association, en is vader van 7 kinderen. Hij schreef o.a. The Optimistic Child, Child’s Play, Flourish, Learned Optimism en Authentic Happiness, in het Nederlands uitgegeven als “Gelukkig zijn kun je leren” (uitg. Spectrum) (foto).

“Happiness comes and goes”, schrijft Esfahani, in navolging van Seligman. “But when life is really good and when things are really bad”, zo vervolgt ze, “having meaning gives you something to hold on to.” Ontwikkel je sterke punten, talenten en mogelijkheden, gebaseerd op deugden die wereldwijd voor alle culturen gelden, wijsheid, moed, liefde en medemenselijkheid, rechtvaardigheid, gematigdheid, zelfbeheersing en spiritualiteit. Zeker, zeker lezen. Een must!

Emily Esfahani Smith werd geboren in Zürich, maar groeide op in Montreal, Canada. Ze studeerde filosofie aan Dartmouth College in Hanover, New Hampshire in de Verenigde Staten, waar de Vlaming, Dirk Vandewalle (°1953) uit Lichtervelde!, professor politieke wetenschappen was (specialist van het Kadhafi-regime in Libië), en behaalde haar master in de psychologie aan de University of Pennsylvania bij Martin Seligman. Ze schrijft over cultuur, relaties en psychologie voor o.a. The New York Times en The Wall Street Journal.

Emily Esfahani Smith, “De kracht van betekenis, Hoe geef je zin aan je leven”, 270 bladz. uitg. Ten Have ISBN 9789025904463