Het boek maakt u wegwijs doorheen het eigenlijk niet zo bekend leven van de beroemdste operacomponist aller tijden. Dat Verdi bvb. een belangrijk politicus was die ruim heeft bijgedragen tot de economische ontwikkeling en de welvaart van de regio Emilia-Romagna. Zeker lezen!

Het verhaal gaat dat het libretto van “Nabucco”  toevallig openviel op de pagina van wat het wereldberoemde “slavenkoor” zou worden. En eigenlijk moet u “Gevangenenkoor” zeggen. Verdi hoorde de tekst “Va Pensiero sull’ ali dorate”, “Vlieg gedachten, op gouden vleugels”, meteen klinken en componeerde het beroemdste koorlied aller tijden. Eén lijn, unisono gezongen met een minimum aan “begeleiding”. Het grotendeels joods publiek in de zaal herkende haar cultuur, zong al vlug mee en Verdi’s succes was verzekerd. Alleen wist bijna niemand dat de jonge componist reeds een ondraaglijke tragiek had moeten doorstaan. Verdi was nl. reeds op 26-jarige leeftijd weduwnaar geworden en had zijn twee jonge kinderen, Virginia en Icilio verloren. Beide kinderen waren nauwelijks één jaar oud… En dit in een heel korte tijdspanne en in een periode (1838-1839) waarin hij verondersteld werd komische opera’s te componeren!

De uitvoering van Nabucco in 1842 in “La Scala” werd een enorm succes en vestigde zijn naam tussen die van de andere grote operacomponisten. Een hele eer voor de eenvoudige jongen uit het Lombardische  platteland. De toen 27-jarige Giuseppina Strepponi (foto) vertolkte de rol van Abigail. Zij zou twaalf jaar lang Verdi’s levensgezellin worden en uiteindelijk in 1859  Mevrouw Verdi. I Lombardi (1843) werd eveneens een succes, gedeeltelijk vanwege de politieke situatie, net als Ernani, in het Teatro La Fenice in Venetië. Het jaar daarop vestigden Giovanna d’Arco en La Forza del Destino zijn roem, en gingen Attila, Alzira en Macbeth in andere Italiaanse steden in première. Verdi triomfeerde in 1851 in Venetië met Rigoletto (naar Victor Hugo) en in 1853 in Rome met Il trovatore. Daarop volgde La traviata. Als 40-jarige was Giuseppe Verdi beroemd in heel Italië en kon zijn wereldroem starten.

Hij werd  politicus en was zodoende heel nauw betrokken bij de Italiaanse eenwording. Verdi werd rijk tot heel rijk maar deelde een groot deel van zijn rijkdom met de plaatselijke bevolking. Dat maakte hem  ontzettend geliefd. Verdi bleef trouw aan zijn eenvoudige komaf en was hét voorbeeld van de altruïstische filantroop. Hij was een volbloed kunstenaar die aan schijnvertoon geen boodschap had. Hij was echt en oprecht en noemde zichzelf vol overtuiging en trots een boer, een contadino. In die hoedanigheid werd hij ook gesculpteerd in Busseto, dé stad van Verdi. De vijf letters van de naam Verdi werden gescandeerd en stonden voor Vittorio Emanuele Re D’Italia (Victor Emanuel, Koning van Italië). Het volk riep “Viva V.E.R.D.I.” .

In 1872 werd “Aida” voor het eerst uitgevoerd in het Teatro alla Scala, met groot succes. Oorspronkelijk werd gedacht dat de opera werd gecomponeerd ter gelegenheid van de opening van een nieuw operagebouw in Caïro of voor de opening van het Suezkanaal,  maar Verdi componeerde “Aida” op bestelling voor Isma’il Pasha (foto) de eerste Egyptische kedive (onderkoning van Egypte).

Na de voltooiing van zijn “Casa di Riposo” (“rusthuis”), een rusthuis voor kunstenaars, overleed Verdi in 1901 in Milaan aan een beroerte. Zijn begrafenis kende een massale  opkomst. Het koorlied “Va, Piensiero” werd door tienduizenden mensen gezongen. Ongeveer een kwart miljoen mensen rouwde en betuigde hun respect aan hun “contadino”. Niet te missen!

Joachim Campe Verdi. Eine Biographie 256 bladz. Duits Primus Verlag ISBN 978-3-86312-333-8