De cd van de Amerikaanse pianist Justin Badgerow is een programma met exotische dansritmes, sensuele texturen en kleuren van vier Braziliaanse componisten samen met enkele aanstekelijke “Saudades do Brasil” van Darius Milhaud.
Op de cd staan naast 4 “Saudades” van Darius Milhaud, composities van Francisco Mignone, Heitor Villa-Lobos, Mozart Camargo Guarnieri en Paulo Gondim (°1934). Sterk beïnvloed door traditionele en inheemse muziek en de landschappen van Brazilië, is dit muziek van een aanstekelijke verrukking, met zowel bekende werken van Villa-Lobos als sprankelende miniaturen van Mignone, Gondim en Guarnieri.
In 1912 ontstond een belangrijke vriendschap tussen Milhaud en de Franse dichter Paul Claudel. Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam Claudel Milhaud mee als attaché aan de Franse ambassade (1917-1918) naar Rio de Janeiro in Brazilië. Daar leerde Milhaud de Braziliaanse volksmuziek en de populaire muziek kennen, wat in de volgende jaren grote invloed had op zijn eigen compositiestijl. In maart 1919 kwam Milhaud naar Frankrijk terug. “Saudades do Brasil” (1920), op. 67, een suite van twaalf pianodansen, werd gecomponeerd na Milhauds bezoek aan Brazilië in 1917-1918. Elke dans is gebaseerd op een dubbel tango- of sambaritme en draagt de naam van een plaats of buurt in Rio de Janeiro. De titel van de suite gebruikt de Portugese term saudade, wat heimwee betekent. In 1921 stelde Milhaud een suite voor orkest op. 67b samen. Het werk staat bekend om zijn polytonaliteit, uitgebreide tonaliteit en harmonische kleur.
In de schitterende muziek van Bach ontdekte Heitor Villa-Lobos (1887-1959) stilistische overeenkomst met Braziliaanse volksmuziek, vooral in diens melodiegebruik. Villa-Lobos kwam op het idee om beide te combineren en in 1930 was hij klaar voor dit experiment vooral ook omdat het ‘Braziliaans maken’ van alles wat Europees was erg in de mode was. 
Het resultaat was de compositie, binnen een tijdsbestek van 15 jaar, van negen “Bachianas Brasileiras” die voor verschillende media waren gecomponeerd. Het hier opgenomen nummer 4 werd oorspronkelijk gecomponeerd voor piano en in 1942 georkestreerd. De delen zijn: 1. Prelúdio; 2. Coral; 3. Ária; 4. Dança. De eerste vier noten van de melodie zijn dezelfde als in Bachs Musikalisches Opfer. In het vierde deel zitten repeterende arpeggio’s in een miudinho (een soort samba) verweven. In 1936-1937 componeerde hij de 4 pianostukken “Ciclo Brasileiro”, “Plantio do caboclo”, “Impressões seresteiras”, “Festa no sertão” en “Dança do índio branco”.
Mozart Camargo Guarnieri (1907-1993) werd in 1927 docent voor piano aan het Conservatório Dramático e Musical de São Paulo, sinds 1960 was hij directeur van het conservatorium en werd met de muziekwetenschapper Mário de Andrade bekend, een van de belangrijkste mannen van het Braziliaanse modernisme, die de artistieke ontwikkeling van Guarnieri beslissend zal beïnvloeden en hem het advies gaf in zijn werken typische elementen van de Braziliaanse folklore te verwerken. In 1938 won hij voor zijn werk “Flor de Tremembé” voor 15 solo-instrumenten een prijs, die verbonden was met een studiebeurs voor Frankrijk. Dat verbond hij met studies, bij Charles Koechlin en Nadia Boulanger voor compositie. Hij was in de jaren dertig ook dirigent van het Orquestra Sinfônica Municipal de São Paolo en van koren, onder andere van het Coral Paulistino in São Paulo, en was vele jaren docent aan de Universiteit van São Paulo.
Francisco Paulo Mignone (1897-1986) was een van de belangrijkste figuren in de Braziliaanse klassieke muziek en een van de belangrijkste Braziliaanse componisten na Heitor Villa-Lobos. In 1968 werd hij gekozen tot Braziliaanse componist van het jaar. Mignone, afgestudeerd aan het conservatorium van São Paulo en vervolgens aan het conservatorium van Milaan, keerde in 1929 terug naar São Paulo om harmonie te onderwijzen en nam in 1933 een post aan in Rio de Janeiro aan de Escola Nacional de Música. Mignone was een veelzijdige componist en verdeelde zijn productie bijna gelijkmatig tussen liederen, pianostukken, instrumentale kamermuziek, orkestwerken en koorwerken. Daarnaast schreef hij vijf opera’s en acht balletten. 
Als zoon van de Italiaanse immigrant, de fluitist Alferio Mignone, drukte Francisco al op zijn tiende zijn stempel op de muzikale wereld van Brazilië en kreeg hij bekendheid met zijn districtsspelen in choro stijl. Als pianist en orkestleider had hij al op 13-jarige leeftijd, enige bekendheid verworven met componeren en spelen onder het pseudoniem van Chico Bororó. Zijn werken zijn onder te verdelen in drie compositieperiodes. Zijn vroege werken tonen de Italiaanse invloeden van Respighi en romantische gevoeligheden van zijn opleiding in Milaan. Een orkeststuk uit zijn eerste opera uit deze vroege periode ging in 1923 in Rio de Janeiro in première door Richard Strauss, die de Wiener Philharmoniker dirigeerde.
Francisco de Paula Gondim werd in 1934 geboren in Fortaleza, de hoofdstad van de deelstaat Ceará in het noordoosten van Brazilië. Hij was het 11de van 13 kinderen van Maria de Lourdes Hermes Gondim en José Leite Gondim Filho. Het gezin bestond uit muzikanten en naast Paulo hadden nog drie andere kinderen een carrière, Maria Guilhermina, Maria Suzana en Maria Margarida. Zij vormden later de vocale groep, “As Três Marias”. Op Soirées thuis speelden familieleden piano, fluit of viool en werd er gezongen. Zijn moeder, een pianiste, componiste en dichteres, begeleidde op piano op het gehoor. Van haar kreeg Paulo zijn eerste pianolessen. Vervolgens studeerde hij op zevenjarige leeftijd bij zijn zus, Maria Suzana, en volgde later lessen bij Amélia Menezes.
In 1946 volgde hij piano aan het Alberto Nepomuceno Conservatorium in Fortaleza en dat jaar componeerde hij op 12-jarige leeftijd zijn eerste nummer, Valsa n ° 1, na het horen van “At night we dream” uit de film “A Song to Remember”, een film over Chopin en George Sand. Aan het Conservatorium verdiepte hij zijn kennis bij dirigent Orlando Leite, bij wie hij contrapunt en harmonie studeerde. In 1948 schreef hij onder invloed van Brahms, “Romance”, zijn tweede compositie. De jaren vijftig werden gekenmerkt door een sterke invloed van jazz in zijn muziekstijl, waardoor zijn kennis werd uitgebreid. In 1954 trad hij op voor Rádio Iracema en PRE-9, in Fortaleza, als pianist die een jazzorkest begeleidde dat foxtrots, samba-nummers en bolero’s speelde. Daarna speelde hij voor Ceará Rádio Clube, ook in Fortaleza, eens per week ongeveer een half uur concerten, waarbij hij zowel klassieke, populaire muziek als eigen composities speelde.
Justin Badgerow behaalde een doctoraat in de muziek aan de universiteit van Colorado na het behalen van een bachelor- en masterdiploma aan de universiteiten van Texas en Central Florida. Hij is lid van verschillende belangrijke commissies en besturen en is momenteel universitair hoofddocent muziek aan het Elizabethtown College in Pennsylvania. Als verdediger van Latijns-Amerikaanse muziek trad hij op als solist in de Verenigde Staten en in Mexico, Brazilië en Zuid-Afrika. Ook in kamermuzieksamenwerkingen oogstte hij veel succes. Op deze eerste solo-opname, toont hij een nauwe affiniteit met de muziek, waarbij hij elk nummer een gepaste uitstekende muzikaliteit verleent.
Tracklist :
Francisco Mignone:
Seis Preludios
Heitor Villa-Lobos:
Bachianas Brasilerias No. 4 – I. Prelúdio (Introdução)
Bachianas Brasilerias No. 4 – II. Coral (Canto do Sertão)
Bachianas Brasilerias No. 4 – III. Aria (Cantiga)
Bachianas Brasilerias No. 4 – IV. Dança (Miudinho)
Ciclo Brasileiro – No. 1 Planto do Cabocio
Ciclo Brasileiro – No. 2 Impressoes Seresteiras
Darius Milhaud:
Saudades do Brasil – No. 4 Copacabana
Saudades do Brasil – No. 1 Sorocaba
Saudades do Brasil – No. 9 Sumare
Saudades do Brasil – No. 5 Ipanema
Francisco Mignone:
Valse Élégante
Paulo Gondim:
Gingado de Bibi
Sonhando
Sapeca
Fim de tarde em Amargosa
Teimosia
Mozart Camargo Guarnieri:
Dansa Brasileira
Francisco Mignone:
Congada
Reminiscences of Brazil Justin Badgerow, piano cd Divine Art DDA 25201
https://www.stretto.be/2017/10/14/modinha-alweer-een-heel-bijzondere-cobra-cd/