Sir Mark Philip Elder (°1947), lid van de Order of the Companions of Honour en Commander of the Order of the British Empire, is sedert 1999 de muziekdirecteur van het Hallé Orchestra in Manchester. Het Hallé Orchestra werd in 1857 opgericht door de Duitse dirigent en pianist, Charles Hallé, eigenl. Karl Halle (1819-1895) afkomstig uit Hagen. Op hun nieuwe cd staan Et la lune descend sur le temple qui fût (nr. 2 uit Images voor piano – Boek 2), Images voor orkest, L. 122, La plus que lente en Prélude à l’après-midi d’un faune.
(Charles Hallé)
Colin Matthews (°1946) (foto), o.a. Associate composer bij het Hallé Orchestra, studeerde aan de Universiteit van Nottingham, die hem in 1998 een eredoctoraat verleende. Daarna studeerde hij compositie bij Arnold Whitall en Nicolas Maw. In de jaren 70 gaf hij les aan de Universiteit van Sussex, waar hij tevens een doctoraat behaalde voor zijn studie over Gustav Mahler, een gevolg van zijn lange samenwerking met Deryck Cooke die de Symfonie nr. 10 van Mahler voltooide. Gedurende deze periode werkte hij ook samen met Benjamin Britten en Imogen Holst in Aldeburgh.
De cd bevat o.a. de wereldpremière van Colin Matthews orkestratie van Debussy’s “Et la lune descend sur le temple qui fut”, uit zijn 2de boek Images voor piano. Dit arrangement volgt Matthews’ alom geprezen orkestraties van de Préludes van Debussy en van “Les soirs illuminés par l’ardeur du charbon” uit de recente Nocturnes-release. Images II bestaat uit “Cloches à travers les feuilles”, “Et la lune descend sur le temple qui fut” en “Poissons d’or”. Debussy werkte aan de drie bewegingen van het eerste boek in de lente en zomer van 1905. Hij componeerde vervolgens in 1907 bij zijn vriend Louis Laloy, die zijn eerste biograaf zou worden, in Rahon in de Jura, “Cloches à travers les feuilles”, het eerste stuk van het tweede boek, geïnspireerd door de klokkentoren van het dorp. “Et la lune descend sur le temple qui fut is opgedragen aan Laloy. De naam van het stuk, dat beelden van Oost-Azië oproept, werd gesuggereerd door Laloy, een sinoloog. Daarvoor maakte Debussy gebruik van een gamelan-effect.
Debussy deed er zeven jaar over om na het succes van “La mer”, “Images” (1905-1912) voor orkest te componeren. Het werk, dat zeer geprezen werd door Ravel, toonde de beheersing van de componist om met het meest verfijnd en gevarieerd materiaal, gevoelens van verlies en vervreemding op te roepen. De compositie bestaat uit drie bewegingen, I. Gigues (1909–1912), II. Ibéria (1905–1908) (“Par les rues et par les chemins”, “Les parfums de la nuit” en “Le matin d’un jour de fête”), en III. Rondes de printemps (1905–1909).
Pierre Boulez beweerde dat “moderne muziek werd gewekt” door Debussy’s reactie op Mallarmé’s gedicht “L’après-midi d’un faune”. Het meesterwerk, met zijn weelderig sensuele opening voor de fluit solo, heeft de geloofsbrieven van de componist gevestigd en is terecht een hoeksteen van het orkestrepertoire geworden. “C’est avec la flûte du faune que commence une respiration nouvelle de l’art musical […], on peut dire que la musique moderne commence avec L’après-midi d’un faune.” (Pierre Boulez). Debussy zelf arrangeerde zijn innemende piano-wals “La plus que lente”, naar verluidt geïnspireerd door een violist in het New Carlton Hotel in Parijs. Fijn georkestreerd is het een heerlijk stuk dat wordt gekenmerkt door een beweeglijk, constant veranderend tempo. Warm aanbevolen.
Hallé Debussy Images Prélude à l’après-midi d’un faune Sir Mark Elder cd Hallé CDHLL7554