De vijfde Naxos-opname van werken van Kenneth Fuchs met het London Symphony Orchestra, onder leiding van JoAnn Falletta (8.559824), won in 2018 de GRAMMY Award voor Beste Klassiek Compendium. Op deze nieuwe cd speelt de uitzonderlijke United States Coast Guard Band, zeven werken voor symfonische blazers van Fuchs, één van Amerika’s toonaangevende componisten.
Op de cd staan “Discover the Wild”, Overture (version for wind band), “Point of Tranquility, Idyll for Wind Band after a Painting by Morris Louis”, “From the Field to the Sky”, Celebration Fanfare for Brass and Percussion, “Concerto for Alto Saxophone and Wind Band”, “Rush”, “United Artists”, Fanfare-Overture (version for wind band), “Christina’s World”, Idyll for Wind Band after a Painting by Andrew Wyeth, en “Forever Free”, Fanfare-Overture (version for wind band).
Kenneth Fuchs (°1956) (foto’s) studeerde bij Alfred Reed aan de Miami University. Na daar te zijn afgestudeerd, ging hij naar de Julliard School of Music, eerst bij Vincent Persichetti, David Diamond en Stanley Wolfe, daarna bij Milton Babbit en nogmaals Persichetti. In 1988 rondde hij ook daar zijn studie af. Al gedurende zijn studie bekleedde hij al talloze functies binnen de Amerikaanse muziekwereld en gaf hij lessen en colleges in muziektheorie en compositie. Vanaf 2002 woont en geeft hij les in Connecticut. Hij voltooide zijn eerste compositie in 1973 en heeft sindsdien in bijna alle genres gecomponeerd. Afgelopen jaren is een aantal cd’s gewijd aan zijn muziek uitgegeven. Die met werken voor orkest verschenen bij Naxos en die met strijkkwartetten bij Albany Records. De orkestwerken werden opgenomen door het London Symphony Orchestra. Voor dat orkest en hun hoornist componeerde Fuchs “Canticle of the Sun”, een hoornconcert.
In het bijbehorend boekje geeft Kenneth Fuchs zelf tekst en uitleg bij zijn composities. In “Discover the Wild” in de vorm van een driedelige ouverture, zo vernemen we, is één van de belangrijke muzikale elementen een motief dat is gebaseerd op het interval van een kwart, die robuust in unisono werd gespeeld door vier hoorns. Een lyrisch thema volgt dat gekenmerkt wordt door het interval van de reine kwint. Deze muzikale elementen worden door de hele band in verschillende melodische en harmonische combinaties overgenomen en vormen de basis voor muzikale ontwikkeling gedurende de rest van de compositie. Het werk is opgedragen aan Bentley Shellahamer (foto), Assistant Dean en Professor of Music Education van Florida State University, School of Music Tallahassee.
Morris Louis Bernstein (1912-1962) (foto) werd, samen met zijn tijdgenoten Helen Frankenthaler en Kenneth Noland, één van de leidende figuren van Colorfieldpainting, een variant binnen de abstract expressionistische schilderkunst in de Verenigde Staten. In de jaren ‘50 hanteerde Louis een techniek van het verdunnen van acrylharsverven tot de consistentie van vlekken, die hij op niet-primair canvas goot. Hij manipuleerde het canvas om de verfstroom te beheersen en creëerde gelaagde sluiers van transparante kleur. Zijn schilderij “Point of Tranquility” (foto) uit 1960, vormde de inspiratie voor deze muzikale compositie. Het werk begint met een reeks gedempte koperen akkoordprogressies die voortkomen uit een verstilde textuur om de sonische toon van het werk te zetten.
Deze harmonieën, vergezeld van golvende ritmische figuren in de houtblazers en percussie, vormen de basis van de modale harmonische taal waaruit het hele werk evolueert. De expositie begint met een melodie die eerst gespeeld wordt door de fluit, hobo en een gedempte trompet, en vervolgens wordt geïntoneerd door andere houtblazers en koperblazers. Het ontwikkelingsgedeelte of doorwerking ontvouwt zich met een reeks episodische variaties die de harmonische, melodische en ritmische motieven combineren in verschillende instrumentale kleuren. De coda volgt met fragmenten van muziek uit de expositie en doorwerking, verspreid over het ensemble terwijl het werk naar een punt van rust glijdt.
“From the Field to the Sky” werd gecomponeerd in opdracht van Daniel W. Boothe (foto), commandant en dirigent van de United States Air Force Band of Flight, op de luchtmachtbasis Wright-Patterson in Dayton, Ohio. Het werk is opgedragen aan het National Museum of the United States Air Force (foto), ’s werelds grootste militaire luchtvaartverzameling, met meer dan 350 vliegtuigen en raketten. Boothe stelde voor om een feestelijk werk voor koper en percussie te componeren dat de legendarische, militaire erfenis van de V.S. zou verklanken, van de moed van de soldaten die het land op de grond verdedigen tot de ongeëvenaarde superioriteit van de Amerikaanse strijdkrachten in de lucht. 
Drie episoden worden verenigd door een ceremonieel fanfare-thema dat wordt gekenmerkt door opwaarts strevende intervallen van de reine kwart, grote seconde en kleine septiem. Een ritme gespeeld op de veldtrommel, een instrument dat kenmerkend is voor het leger, verschijnt overal als een ritmisch motief. Deze elementen vormen de basis voor de muzikale ontwikkeling tijdens de krachtige openings- en sluitingssecties van het werk, Nobilmente, en een contrasterend, lyrisch middengedeelte, Tranquillo.
“Rush” (Concerto for Alto Saxophone and Band), hier gespeeld door Greg Case (foto), werd gecomponeerd in opdracht van Ryan Janus (foto), de toenmalige saxofonist van de United States Air Force Academy Band, gevestigd op Peterson Air Force Base in Colorado Springs, en een consortium van 37 saxofonisten uit heel de Verenigde Staten. Het werk, gecomponeerd in versies voor zowel orkest als band, is gecomponeerd in twee delen van elk ongeveer zeven minuten, verbonden door een uitgebreide cadens voor de saxofonist.
Het eerste deel (Avond), dat begint met een korte cadens die het thematisch materiaal van het werk wordt geîntroduceerd, is een rapsodisch Adagietto met transparante texturen. Het tweede deel (Morning), dat begint met een uitgebreide cadens die blauwe tonen in de harmonische taal introduceert, wordt gegoten in de vorm van een door jazz verbogen passacaglia. Het volledig ensemble begint de Allegro-sectie met een reeks gesyncopeerde akkoorden, waarna de solist het eigenlijke passacaglia-thema intoneert. Het ensemble pakt het thema op en weeft met de solist een uitgebreid tapijt van tien variaties op basis van het thema en de gesyncopeerde akkoorden. De solist sluit het concert af met een bravoure-vertoning.
“United Artists” werd gecomponeerd in opdracht van Larry H. Lang (foto), destijds commandant en dirigent van de United States Air Force Academy Band. Het werk is bedacht voor band uit het orkest origineel en is een heldere en energieke partituur, die de levendige klanken die inherent zijn aan zo’n band, vieren. Het belangrijkste muzikaal element van de compositie is een motief van vier noten met de intervallen van een dalende, reine kwint, een stijgende majeur zes of sext, en een stijgende kleine seconde, met kracht gespeeld door het hele ensemble. Dit motief wordt door de spelers uitgebreid overgenomen in verschillende melodische en harmonische combinaties en vormt de basis voor muzikale ontwikkeling en transformatie gedurende de rest van de compositie.
Andrew Wyeths “Christina’s world”, het vervreemdend beeld van Christina Olson uit 1948 (foto), die eenzaam in een open veld staart, haar rug naar de kijker, haar lichaam in de richting van de familiehoeve, vormde de inspiratie voor deze muzikale compositie. Het is haar wereld van zee en weiland, van verlangen naar thuis, en een gevoel van verlies en vervulling, dat Fuchs in zijn muziek heeft willen oproepen. “Christina’s World” begint met een korte introductie van twee mysterieuze en verstilde triller akkoorden die de klank van dit werk bepalen. Kleine en grote dertien akkoorden, die elk uit zeven verschillende toonhoogtes bestaan, vormen de basis van de modale, harmonische taal waaruit het hele werk zich ontwikkelt. De expositie begint met Christina’s thema, een lange en kronkelende, melancholische melodie, gezongen door fluit, hobo en gedempte trompet. De belangrijkste intervallen van de melodie zijn een stijgende en dalende, kleine seconde, een dalende, reine kwint en een stijgende, kleine septiem.
Dit wordt gevolgd door Christina’s hymne, een kort koraal, gepresenteerd door de Engelse hoorn en tuba’s. Het doorwerking begint zich te ontplooien in fluiten en klarinetten. Een kleine seconde en een reine kwint, zijn beschouwend en suggereren het verstrijken van de tijd. Deze figuur verschijnt in verschillende formaties en gedurende de hele lengte zingen alle instrumenten van het ensemble, Christina’s thema en hymne in verschillende combinaties. De coda is levendig, bruisend van optimisme en het werk eindigt met een triomfantelijke vervulling van alle muzikale materialen, waarbij de kracht van de natuur, de wil, het huis en de kracht van de geest worden bevestigd.
“Forever Free” werd gecomponeerd in opdracht van het Wheeling Symphony Orchestra, André Raphel (foto met Fuchs), Music Director, om de 150ste verjaardag van de staat West Virginia te vieren. Raphel suggereerde aan Fuchs dat hij een werk zou componeren waarin inheemse elementen van het muzikale erfgoed van de staat zijn verwerkt, waarbij de robuuste geest van de inwoners van West Virginia en de feestelijke sfeer rond de eenjarige herdenking van het 150-jarig bestaan van de staat in muzikaal geluid worden vastgelegd. Hij suggereerde ook dat de orkestrale versie van het werk zou worden getranscribeerd voor symfonische band, waardoor het tijdens het jubileumjaar toegankelijk zou worden gemaakt voor optredens van middelbare scholieren en studenten in de hele staat. 
De titel is geïnspireerd op het staatsmotto ‘Montani semper liberi’, gewoonlijk vertaald als ‘Mountaineers forever free’. Het werk wordt afgesloten met een ceremonieel fanfare-thema, dat wordt gekenmerkt door een opwindende, stijgende toonladder figuur, gebaseerd op het lied, “West Virginia Hills”, van Ellen King en H.E. Engle uit 1961. Een overweldigend, lyrisch thema vergezeld van een militaristische snaredrum (kleine trom) en pauken, komt voort uit de majestueuze opening, die karakteristieke, melodische details van het lied verder uitwerken. Al deze elementen worden vervolgens ingezet in verschillende instrumentale combinaties, die de basis vormen voor de muzikale ontwikkeling en uitmonden in een uitbundige fugato, gebaseerd op de melodie van “West Virginia Hills”.
“Oh, the hills, beautiful hills, how I love those West Virginia hills!
If o’er sea o’er land I roam, still I’ll think of happy home,
And my friends among the West Virginia hills.”
Kenneth Fuchs Point of Tranquility Christina’s World Rush Forever Free Greg Case Alto Saxophone The United States Coast Guard Band Adam Williamson cd Naxos 8.57356