Heel originele “Le Code de la Route, Hommage a Boris Vian”, door Les Lunaisiens, op het label muso. Een ontdekking. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Om de 100^ste verjaardag van Boris Vians geboorte te vieren, geeft Arnaud Marzorati een verslag van de relatie tussen het Frans, literair “Collège de Pataphysique” van de late 19^de eeuw, en de inventieve “Satrape”, Boris Vian, die bedwelmd was door vrijheid, en dol was op jazz. De legendarische schrijver, ingenieur, dichter, chansonnier /interprète en jazztrompettist van de jaren ‘50, Boris Vian (1920-1959) (foto), bekend van “Le déserteur”, “J’suis snob”, “La Java des bombes atomiques” en “Je bois”, stond voor de absurde kunst van een libertijn, van een schooljongensachtige “homme de lettres” met de glimlach, die eenvoudige verhalen schreef om de “serieuze” mensen van de middenklasse en hun conventies te ergeren. Als schrijver, (hij schreef voor diverse, Franse jazzbladen, (“Jazz Hot” & “Paris Jazz”), componist en auteur van wel 450 chansons, had hij echter maar een korte carrière. Na zijn overlijden in 1959, op nauwelijks 39-jarige leeftijd aan een hartaanval, zou het tijd kosten om de legende te construeren dat hij een te vroeg opkomend genie was, een voorloper van de rebellenwaarden van de jaren ‘60, van het hedonisme van na mei 1968, of van het individualisme van de jaren ‘80.
Voor dit hommagealbum hebben Les Lunaisiens ervoor gekozen om Vians fetisjinstrument te gebruiken, de trompet. Als trompettist was Boris Vian vaak te beluisteren in de jazzclub “Tabou”, destijds in de Rue Dauphine, nabij het literair en cultureel centrum, Saint-Germain-des-Prés, in Parijs. Rond dit instrument verheugen zich een contrabas, een accordeon, een stemmige bandoneon en een guitige ukelele. Agathe Peyrat is de warme, lyrische stem, complementair aan die van Arnaud Marzorati. Hun “Code de la Route” als hulde aan Boris Vian, vervolledigt de unieke geschiedenis van het Frans chanson, die Les Lunaisiens al jaren volgt (cfr. hun cd’s, “Prévert-Kosma, Et puis après…” (Alpha, 2005), “France 1789 / Révolte en musique d’un sans-culotte & d’un royaliste” (Alpha, 2011) (foto) en “Les ballades de Monsieur Brassens” (muso, 2018) e.a.

Op hun nieuwe cd, “Le Code de la Route, Hommage a Boris Vian”, ontdekt u 18 nummers, gecomponeerd door Arnaud Marzorati en Alain Goraguer, Paul Delmet (1862-1904), Maurice Rollinat (1846-1903), Jimmy Walter (1930-2012), Charles Pourny (1839-1905), Thérésa (1837-1913) en Maurice Mac-Nab (1856-1889).De teksten (Paroles) zijn van Maurice Vaucaire (1863-1918) (foto) (“Les Petits pavés”), Charles Cros (1842-1888) (foto) (“Le Hareng saur”), Alfred Jarry (1873-1907) (foto), (“Chanson du cévervelage”), Vincent Hyspa (1865-1938 (foto) (“Le Ver solitaire”), Baudelaire (“Trois milles six cents fois”) en 10 van Boris Vian zelf (zie Tracklist). Van eentje, “Le Petit Lauriston, Berceuse pataphysique à Récapitulation” (Track 13) is zowel de tekst als de muziek van Boris Vian.

De arrangementen zijn van Pierre Cussac en Arnaud Marzorati, en de transcripties zijn van Agathe Peyrat, Pierre Cussac en Arnaud Marzorati. Hoogtepunten zijn “Envole-toi” (Track 6), “Les villes tentaculaires” (naar “Je bois”), “Chanson du cévervelage” (Track 10), “Monsieur Victor” (Track 11), en “L’Ange et l’enfant” (Track 16). De uitvoerders zijn Agathe Peyrat (sopraan & ukulele), Arnaud Marzorati (bariton), Fabien Norbert (trompet), Pierre Cussac (accordeon & bandoneon), en Raphaël Schwab (contrabas).