Luigi Zenobi (1547/1548 – na 1602), bekend als “Luigi del cornetto”, een virtuoos cornetspeler, geboren in Ancona, was schilder, dichter, miniaturist en musicoloog. Hij verhuisde naar het Hof van keizer Maximiliaan II in Wenen en keerde daarna terug naar Italië, meer bepaald naar het Hof van de familie Este in Ferrara, waar hij de meest gerespecteerde en best betaalde musicus was. 
In 1587 was Zenobi muziekdirecteur van het oratorium van Filippo Neri. Hij keerde ergens voor het overlijden van Alfonso II d’Este in 1597, terug naar Wenen, en uit zijn brieven blijkt dat hij zijn resterende jaren in Napels doorbracht, in dienst van de onderkoning, Fernando Ruiz de Castro Andrade y Portugal (1548-1601) (foto). Zenobi schreef talloze brieven. Uit zijn geschriften blijkt dat hij schilder, miniaturist, dichter en amateurmusicus was. Hij schreef madrigaalverzen en een cyclus van honderd sonnetten over de dood van Maximiliaan II. Zijn bekendste geschrift is zijn lange brief aan een naamloze prins, die hij waarschijnlijk rond 1600 schreef. Daarin beschreef Zenobi de kwaliteiten van een perfecte muzikant, en besprak hij de kenmerken van goede zangers, muziekdirecteurs, componisten, strijkers, blazers, en begeleiders.
Giovanni Sansoni (1593-1648) speelde cornetto, trombone en fagot in de San Marco in Venetië. Hij diende aan het hof van aartshertog Ferdinand van Oostenrijk in Graz, en volgde hem naar Wenen toen Ferdinand in 1619, als Ferdinand II (foto), keizer werd. Sansoni stuurde zijn muziek naar Saksen en de jonge Heinrich Schütz stuurde hem zangers om bij hem cornet en fagot te leren spelen. Sansoni werd daarop een grote inspiratiebron voor talrijke componisten van instrumentale muziek in het Wenen van de eerste helft van de 17de eeuw. Zenobi en Sansoni, de twee legendarische cornetspelers, aan wie deze originele bloemlezing is opgedragen, werden door een gemeenschappelijk punt verenigd, beiden werden nl. door een keizer tot ridder gemaakt. Zenobi noemde zich zelfs, “Ridder van de cornetto”. Muziek van Giovanni Sansoni werd o.a. gebundeld in “Parnassus musicus Ferdinandeus”, in 1615, uitgegeven door Giovanni Battista Bonometti, “L’altro Orfeo (1613) e le “nuove musiche” a Venezia”, “Il sostenibile peso della follia : cronache scanzonate dal manicomio” (uitg. Angelo Lippi) en “Moderna teoria delle funzioni di variabile reale”, uitgegeven door Giuseppe Vitali.
Op de cd staat werk van Giovanni Battista Buonamente (late 16de eeuw-ca.1642), Dario Castello (ca.1590-1644), Orlando di Lasso (ca.1532-1594), Giovanni Priuli (ca.1575-1629), Vincenzo Ruffo (ca.1508-1587), Johann Heinrich Schmelzer (1620/23-1680) en Giovanni Valentini (ca.1582-1649).
Lambert Colson (foto) begon zijn muzikale studies aan het Conservatoire National de Région in Aubervilliers-La Courneuve en kreeg daar blokfluitles van Francoise Defours. Aan de Escola Superior de Musica de Catalunya in Barcelona, studeerde hij bij Pedro Memelsdorff en specialiseerde zich in het repertoire van voor 1600. Hij vervolgde zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, waar hij blokfluit studeerde bij Bart Coen, en cornetto aan de Basler Hochschule für musik bij Bruce Dickey. Hij studeerde ook aan de Hochschule für Künste in Bremen, en werkte samen met prestigieuze ensembles en topdirigenten als Les Talens lyriques (Christophe Rousset), Le Parlement de Musique (Martin Gester), Scherzi Musicali (Nicolas Achten), Les Paladins (Jérôme Correas), L’Echelle en Oltremontano. Hij is stichtend lid van het ensemble Flos Ortus (finalist van IYAP 2006) en treedt regelmatig op met het blokfluitconsort B-FIVE. Als musicus en onderzoeker heeft hij bijgedragen aan tijdschriften, waaronder, “La pensée de midi” (Editions Actes Sud), en is hij betrokken bij de Fondation Royaumont, nabij Asnières-sur-Oise in Val-d’Oise, waar hij lesgeeft over lutherse muziek in het Heilig Roomse Rijk en assistent is van de Libanese componist, Zad Moultaka (°1967).
Klavecinist, Pierre Gallon (foto), groeide op in een huis dat overspoeld werd met allerlei soorten instrumenten en hem een grenzeloze speelplaats bood. Toen hij tien was, realiseerde hij zich dat het klavecimbel de beste manier was om zich uit te drukken. Bibiane Lapointe en Thierry Maeder namen hem mee naar het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris voor de lessen Oude Muziek gegeven van Olivier Baumont en Blandine Rannou. Hij vertrok in 2010 met twee eerste prijzen met de hoogste onderscheiding. Ontmoetingen tijdens zijn studie met Blandine Verlet, Elisabeth Joyé en Pierre Hantaï, waren esthetische openbaringen en hadden een grote invloed op zijn benadering van het instrument.
Cavalieri Imperiali Zenobi & Sansoni, the Great Cornetto Masters InAlto Lambert Colson Pierre Gallon cd Ricercar RIC419