De verslagen Napoleon ontsnapte uit zijn verbanningsoord op Elba. Hij keerde terug naar Parijs, greep opnieuw de macht en trachtte nog een laatste keer zijn droom van het Keizerrijk waar te maken. Het werden honderd spannende en uiterst zenuwslopende dagen waarin hij alle mogelijke middelen aanwendde om de Europese vorstenhuizen van zich af te houden. Het eindigde echter opnieuw in oorlog… 
Tien maanden na zijn verbanning naar Elba ontsnapte Napoleon met duizend soldaten en vier kanonnen. Hij landde bij Juan-les-Pins en keerde terug naar Parijs. Een groot deel van de bevolking koos de kant van Napoleon, maar Engeland, Rusland, Oostenrijk en Pruisen besloten om elk 150,000 soldaten naar Frankrijk te sturen om een definitief einde te maken aan Napoleons bewind. 
De Fransen, de Engelsen en een klein contingent Nederlandse troepen, aangevoerd door de 23-jarige prins Willem van Oranje-Nassau (foto), de latere koning Willem II der Nederlanden, troffen elkaar vlak bij Waterloo. De rol van de Nederlandse prins, met name in de voorbereiding op de Slag bij Quatre-Bras, was cruciaal. Zijn leger wist nl. aan het kruispunt, bij Quatre-Bras, stand te houden tegen een Franse overmacht onder maarschalk Ney. Toen de Pruisen onder het bevel van de 72-jarige “Generalfeldmarschall”, Gebhard Leberecht von Blücher (foto), zich bij hen aansloten, werd Napoleon op 18 juni 1815 verslagen.
“De honderd dagen” werden dus in Waterloo, in de toen nog in de Zuidelijke Nederlanden, beëindigd. Daar werden de 120.000 Fransen, in 1815, net na de Slag bij Ligny en de Slag bij Quatre Bras, verslagen door Engelse, Pruisische en Nederlandse troepen onder het bevel van Arthur Wellesley, de hertog van Wellington (foto). Toch wordt “Waterloo” tot op heden geassocieerd met de overwonnene en niet met de overwinnaars. Er zijn maar weinig geschiedkundige feiten zo fel besproken als deze veldslag. Voor geen enkele gebeurtenis vindt men zoveel begeestering en passie bij geschiedschrijvers om de waarheid te verdraaien of om ze recht te doen. Merkwaardig.
Johan Op de Beeck maakte een minutieuze, politieke en militaire analyse van Napoleons laatste regeerperiode en van de beruchte veldslagen die het verder verloop van de Europese geschiedenis heeft bepaald. Zijn benadering is uniek omdat hij ook de belangrijke rol van de Belgen en de Nederlanders belicht. Hij toont nl. aan dat hun inbreng effectief cruciaal was. Ooggetuigenverslagen van soldaten die meevochten vormen daarbij een spannend relaas. “Waterloo, de laatste 100 dagen van Napoleon”, voorzien van mooie kleurfoto’s, is een grandioos boek. Zeker lezen.
Johan Op de Beeck Waterloo, de laatste 100 dagen van Napoleon 423 bladz. uitg. Manteau ISBN 9789022328545