De Tempelorde werd in 1120 opgericht om de pelgrims in het Heilige Land te beschermen. De tempelridders waren gevreesde krijgers en ontpopten zich tot grootgrondbezitters en bankiers. Jan Hosten schreef een heel interessant boek over hun aanwezigheid in de lage Landen, want Ieper was de oudste vestiging in Vlaanderen.
“Het verhaal van de tempeliers”, schrijft Jan Hosten, “start lang voor 1120, de algemeen aanvaarde oprichtingsdatum van de orde. De wortels van de eerste religieus-militaire orde gaan terug tot de eerste kruistocht in 1096.” In 1312 werd de Orde van de Arme Ridders van Christus en de Tempel van Salomo (Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici), de grootste religieuze ridderorde ooit, ontbonden op bevel van Filips IV de Schone van Frankrijk. Veel tempeliers werden geëxecuteerd. Minder bekend is het belang van de Lage Landen als logistieke en financiële draaischijf van de tempelorde. 
Jan Hosten vertelt over de Vlaamse roots van de tempeliers uit Nederland, Vlaanderen en de voormalige Franse regio Nord-Pas-de-Calais, hun activiteiten en commanderijen in de Lage Landen, en de restanten van dat bijzonder patrimonium. “Een van de twee ridders die het definitieve startschot gaf voor de creatie van de oudste ridderorde, Godfried van Sint-Omaars, was een Vlaming. Hij deed dit samen met Hugo van Payns” (foto), zo lezen we. In 1127 stichtte Godfried van Sint-Omaars in Ieper de eerste Vlaamse en tevens Westerse commanderij. Ze werd gesteund door Diederik van de Elzas (foto) en de eerste grootmeester van de Orde was Hugo van Payns, waarschijnlijk een vazal van Hugo I van Champagne, met wie hij deelnam aan de Eerste Kruistocht (1096-1099).
Na het ontstaan van de tempelorde, de verovering van Jeruzalem en de ridders van deHeilige Grafkerk, de wonderjaren van de tempeliers en de erkenning in het Westen en strijd in het Oosten, bespreekt Jan Hosten o.a. het Concilie van Troyes en de tempelregel, de eerste wapenfeiten in het Oosten en de Pauselijke steun voor de arme ridders van Christus, de tweede kruistocht en het begin van een legende van een rood kruis op een witte mantel met een stalen discipline, Grootmeester, Gerard de Ridefort (Geraard van Ruddervoorde) (foto), en de val van Jeruzalem.
Hierna volgen Akko (foto) en Vlaamse tempeliers in de Levant, Richard Leeuwenhart en de tempelorde op Cyprus, de Duitse orde en de tempeliers in Oost-Europa, Oorlog in Armenië en Byzantium, Frederik II en het vreemdelingenlegioen van de tempelorde, de hiërarchie in de tempelorde, de meester en het kapittel. In de laatste hoofdstukken vertelt hij over de seneschalk (een functionaris en plaatsvervanger van de koning, belast met financieel beheer), de maarschalk en het convent, de commandeurs van het land Jeruzalem en de commandeur van het gewelf van Akko, ridders en sergenten, de turcopoliers of turcopoles (boogschutters), de Gonfanonier, de kapelaan en de broeder van de infirmerie, de Mongoolse horden en de Heilige Lodewijk, Guillaume de Beaujeu (de 21ste grootmeester van de Orde der Tempeliers), en de val van Akko.
Als laatste, “Vrijdag de dertiende” (in oktober 1307, wanneer alle Tempeliers op bevel van de Franse koning, Philips IV de Schone (foto), in Frankrijk werden gearresteerd), het tempelierspatrimonium van de Lage Landen en de tempeliers uit de Lage Landen, o.a. Godfried en de kasteleins van Sint-Omaars, Gilbert de Druisencourt en Gerard de Villers. Achteraan het boek, het chronologisch overzicht en de verklarende woordenlijst, en tabellen en bijlagen over o.a. de meesters van de tempelorde en de meesters en commandeurs in de Lage Landen, de overtredingen en hun strafmaatregelen, de aanklachten tegen de tempeliers in 1308, en hun arrestaties. Indrukwekkende geschiedschrijving. Warm aanbevolen.
Jan Hosten De tempeliers in de Lage Landen 523 bladz. geïllustreerd uitg. Horizon ISBN 9789463962261