De prestigieuze Muziekkapel Koningin Elisabeth en het Sinfonie Orchester Biel Solothurn werken al meerdere jaren samen aan het produceren van concerten, gebaseerd op het concept van het leerlingwezen, en bieden gerenommeerde artiesten en veelbelovende jonge musici de mogelijkheid van een residentie in de Muziekkapel.Deze samenwerking leidde tot het ambitieus idee om Mozarts dubbelconcerti te programmeren, met de originele eigenschap om gevestigde artiesten, zoals Frank Braley of Louis Lortie, samen te laten spelen met een opkomend talent. De dirigent Kaspar Zender en het in 1969 opgericht, Zwitsers Sinfonie Orchester Biel Solothurn, zetten zich volledig in voor dit project waarbij een concerto centraal staat, dat wijsheid van ervaring met jeugdig enthousiasme combineert. Daarom werd ook besloten om prioriteit te geven aan de beleving van live performances om de emotie van de artiesten en de voelbare vurigheid van het publiek te bewaren.Op de cd staan Mozarts Concerto voor 2 piano’s en orkest nr. 10 in Es, K365, “Ch’io mi scordi di te?… Non temer, amato bene”, K505, en zijn Concerto voor viool, piano en orkest in D, K.Anh. 56/315f. De solisten zijn Victoria Vassilenko, piano, Louis Lortie, piano, Iris van Wijnen, mezzosopraan, Vladyslava Luchenko, viool, en Frank Braley, piano.Mozart componeerde zijn Pianoconcerto nr. 10 in Es, KV 365, een dubbelconcerto voor twee piano’s en orkest, om het te spelen met zijn zus, Maria Anna (“Nannerl”). Als jaar van voltooiing wordt 1779 genoemd, aan het eind van zijn Salzburgse periode, maar papieronderzoek heeft uitgewezen dat de cadensen voor de beide hoekdelen eerder werden gecomponeerd. Daarom zou het concerto tussen augustus 1775 en januari 1777 gedateerd kunnen worden. Jaren later voerde hij het werk nog eens uit in een huisconcert met zijn leerlinge, Josepha Barbara von Auernhammer.Mozart componeerde zijn concertaria, “Ch’io mi scordi di te?… Non temer, amato bene”, K505, in 1786. Eerder dat jaar had hij voor een privéoptreden in het paleis van Prins Auersperg in Wenen, een muzikaal slechts in de verte verwante partituur geproduceerd op basis van dezelfde tekst, als een invoeg-aria voor het personage Idamante in een herziene versie van zijn opera “Idomeneo” uit 1781. Voor die versie herwerkte Mozart de rol van Idamante (oorspronkelijk een castraat) voor tenorstem. De K. 505-versie werd geschreven voor de Engfelse sopraan, Nancy Storace (1765-1817) (foto), waarschijnlijk voor haar afscheidsconcert uit Wenen in februari 1787 in het Theater am Kärntnertor. Mozart speelde hoogstwaarschijnlijk zelf de obbligato pianopartij (“Non temer, amato bene”, K. 490 heeft een obbligato vioolpartij). Men dacht dat de woorden van de aria afkomstig waren van Lorenzo Da Ponte, maar ze zijn in beide gevallen, met uitzondering van het kort recitatief, precies die van Varesco’s origineel Idomeneo-libretto uit 1781. Mozart voerde de aria opnieuw uit met Josepha Duschek in mei 1789 in het Gewandhaus in Leipzig, tijdens zijn Berlijnse reis.

Mozarts Concerto voor viool, piano en orkest, K. Anh. 56 / 315f, is een onvoltooid werk dat hij in 1778 in Mannheim componeerde. Het concerto werd gecomponeerd voor de Academie van Amateurs (“Mannheimer Liebhaberorchester”) die nl. in Mannheim (foto) zou plaatsvinden. Mozart zou zelf de pianopartij spelen en Ignaz Fränzl (1736-1811) (foto), de concertmeester van het Mannheim-orkest, de solo-vioolpartij. Mozart schreef alleen de eerste 120 maten van het eerste deel, en alleen de eerste 74 maten zijn volledig georkestreerd. Alfred Einstein geloofde dat het werk werd opgegeven vanwege de ontbinding van het Mannheim-orkest. Dat was weliswaar eerder dat jaar gebeurd toen de keurvorst naar München verhuisde en het grootste deel van zijn orkest hem volgde, dus verving de “Academie des Amateurs” (nu heet het “Stamitz-Orchester“), het befaamd orkest van Mannheim. De meest waarschijnlijke verklaring voor het niet verder componeren aan het concerto is dat Mozart, Mannheim in december 1778 verliet, misschien omdat de Academie niet zo vroeg begon als hij had verwacht. Het is niet bekend waarom hij tijdens zijn terugreis of bij terugkomst in Salzburg niet verder werkte aan het concerto.De dirigent, Kaspar Zehnder, studeerde fluit en orkestdirectie in Bern, Bazel, Parijs en Sienna. Sinds 2014 is hij de dirigent van het Orchestre Symphonique Bienne Soleure. Sinds 2018 bekleedt hij dezelfde functie in het Hradec Králové Philharmonic Orchestra in Tsjechië. Sinds 1999 is hij artistiek directeur van het Zomerfestival Murten Classics, alsook van het Festival klangantrisch sinds zijn oprichting in 2015. Van 2005 tot 2008 was hij de dirigent van het Praags Filharmonisch Orkest, en van 2004 tot 2012 muziekdirecteur van het Zentrum Paul Klee in Bern. Hij werkt nauw samen met het English Chamber Orchestra, het Slowaaks Filharmonisch Orkest, Sinfonia Varsovia, het Odense Symphony Orchestra, alsook met talrijke andere orkesten en opera’s in Frankrijk, Duitsland, Spanje, Polen, Tsjechië en Roemenië. Naast dirigeren blijft Kaspar Zehnder actief als fluitist. Begin 2016 ging hij op kamermuziektournee doorheen Europa met Magdalena Kožená, Sir Simon Rattle en leden van de Berliner Philharmoniker. Het project werd in 2017 op cd opgenomen en het ensemble ging opnieuw op tournee in 2019.
Mozart Double Concerti K365, K505 & Anh. 56/315f Sinfonie Orchester Biel Solothurn Kaspar Zehnder Queen Elisabeth Music Chapel Louis Lortie Frank Braley Vladyslava Luchenko Victoria Vassilenko Iris van Wijnen cd Fuga Libera FUG766