Nikolay Tcherepnin (1873-1945), een leerling van Rimsky-Korsakov in Sint-Petersburg en vader van de componist en pianist, Alexander Tcherepnin (1899-1977), leidde in 1911 zelf de première van “Le Pavillon d’Armide”, zijn ballet over de Saraceense tovenares Armide, uit het 16de eeuws, episch gedicht “La Geruzalemme liberate” van Torquato Tasso. Die première betekende meteen ook de opening van het eerste seizoen van de Ballets Russes in Parijs. 
“Le pavillon d’Armide” ging in november 1907 in het Mariinskitheater in Sint-Petersburg, in première. Anna Pavlova danste Armide, Pavel Gerdt de rol van burgraaf René de Beaugency en Vaslav Nijinsky was Armide’s favoriete slaaf. Twee jaar later beleefde het stuk in het Théâtre du Châtelet, zijn Parijse première. Vera Karalli danste toen de rol van Armide, Mikhaïl Mordkin was te zien als René, terwijl Nijinsky opnieuw de slaaf danste. In 1912, bij de Londense première, danste Tamara Karsavina (foto) de rol van Armide.
Als een werk van groot belang in de geschiedenis van het modern ballet, met choreografie van Fokin, brengt deze betoverende partituur een gobelin-wandtapijt tot leven in een mysterieus en spookachtig paviljoen op het terrein van een Frans kasteel. Het verhaal speelt zich nl. af in Frankrijk in de 18de eeuw. De jonge burggraaf René de Beaugency zoekt tijdens een storm zijn toevlucht in het kasteel van markies de Fierbois. De markies is echter een oude tovenaar en betovert hem. René brengt de nacht door in een vleugel van het kasteel, het “paviljoen van Armide”. 
Op een wandtapijt (foto) in het paviljoen is de Saraceense tovenares Armide met haar entourage afgebeeld. Onder die voorstelling valt René in slaap. In zijn droom komt de bekleding tot leven. De heks Armide en haar gevolg voeren een reeks dansen uit. In zijn droom wordt René verliefd op Armide. Zij biedt hem haar sjaal aan als teken van haar liefde. Wanneer René wakker wordt, ontdekt hij dat hij de sjaal echt in handen heeft, en dat die niet meer op het wandtapijt voorkomt. Radeloos valt hij neer.
Fokine was begaan met een effectieve evocatie van de historische periode die wordt uitgebeeld. In eerdere balletten was het narratieve vaak enkel een voorwendsel geweest om formele dans op te voeren. Voor “Le pavillon” bestudeerde Fokine de geschiedenis van dans en de Russische kunstenaar, Alexandre Benois, ontwierp de kostuums en decors. Benois bestudeerde voor zijn bijdrage ontwerpen voor danskostuums uit de periode, gemaakt door Jean Berain en Henri de Gissey. 
De kostumering zonder tutu’s, was een compromis tussen de heersende smaak en de noodzaak om de pointe-techniek van de dansers te laten zien. Benois baseerde zich niet op typisch 18de eeuwse pasteltinten, maar op de weelderige kleuren en het verguldsel in het Paleis van Versailles. De tuin van Armide bv. werd gekenmerkt door formele hagen zoals in het werk van de 17de -eeuwse tuin- en landschapsarchitect, André le Nôtre. Naast op Tasso, baseerde Alexandre Benois zich voor zijn libretto ook op de novelle “Omphale” van Théophile Gautier. Uit dit mythologisch verhaal over Herakles en Omphale, haalde hij het idee van een mannelijke protagonist, die door de liefde van een vrouw, zijn kracht verliest.
Henry Shek studeerde op jonge leeftijd zowel viool als piano. Hij kreeg een studiebeurs voor het San Francisco Conservatory of Music, en na zijn afstuderen met onderscheiding in orkestdirectie, werd hij door dirigent Yasushi Akutagawa, meteen aangesteld als zijn assistent bij het Tokyo Symphony Orchestra en het New Symphony Orchestra in Japan. Na het winnen van talrijke dirigeerprijzen op prestigieuze internationale wedstrijden, begon Shek aan een carrière als dirigent van internationale orkesten, operahuizen en ballet. Shek was van 1993 tot 1997 benoemd tot muziekdirecteur van het Hong Kong Chinese Orchestra en bleef er tot 1999 chef-dirigent. In die periode maakte hij grote vorderingen om Chinese, symfonische muziek te internationaliseren en te promoten en maakte hij een serie van opnames voor het label Marco Polo International. Zijn andere opnamen met de Hong Kong Philharmonic, de Shanghai Symphony en de Moscow Symphony, kenden internationaal succes. Shek is de oprichter van de Hong Kong Opera Company en de New Philharmonia of Hong Kong, waarvan hij muzikaal en artistiek directeur is, en in 1999 richtte hij het Hong Kong Choir of Outstanding Children en het New Philharmonia Youth Orchestra of Hong Kong op.
Tracklist :
No, 1, Introduction & Scène première
No. 2, Danse des heures
No. 3, La scène d’animation du gobelin
No. 4, La plainte d’Armide
No. 5, Grand pas d’action
No. 6, Grande valse noble
No. 6a, Variation – No. 6b, Variation pour Vicomte – No. 6c, Variation pour Armide – No. 6d, Code finale
No. 7, Scène mimique
No. 8, Danse des gamins
No. 9, Danse des confidentes
No. 10, Bacchus et les bacchantes
No. 11, Entrée des magiciens et danse des ombres
No. 12, Danse des bouffons
No. 13, Pas d’écharpe – Pas de deux
No. 14, Grande valse finale
Tcherepnin Le Pavillon d’Armide Moscow Symphony Orchestra, Henry Shek cd Naxos 8573657
https://www.stretto.be/2020/03/27/de-geschiedenis-van-le-sacre-du-printemps-deel-2/