Pianist Daniel Isoir, de zoon van André Isoir, een van de grootste Franse organisten die in 2016 overleed, baadde vanaf zijn geboorte in muziek en was met name doordrongen van het orgelrepertoire en met name met de werken van César Franck, wiens volledige werken zijn vader in 1975 opnam op een Cavaillé-Coll orgel.
Als eerbetoon aan zijn vader (foto), boog Daniel Isoir zich op zijn beurt over deze partituren die oorspronkelijk voor de piano waren geschreven, of het resultaat waren van pianotranscripties. César Franck (1822-1890), zelf een virtuoze pianist, gaf al vrij vroeg zijn eerste instrument op en werd de beroemde organist, titularis van Sainte Clotilde, die 38 jaar lang niet componeerde voor de piano, terwijl hij een onuitwisbare indruk achterliet op het orgelrepertoire. Pas in 1884 en 1887, nadat hij een solide reputatie had opgebouwd als componist, componeerde hij zijn twee grote drieluiken die tot het groot patrimonium van de Franse pianomuziek behoren, Prélude, choral et fugue, (1884), en Prélude, aria et final (1887).
Het derde drieluik, Prélude, fugue et variation, hier in een pianotranscriptie van Harold Bauer, werd gezamenlijk voor groot orgel en voor piano/harmonium duet gecomponeerd. Het 3ème Choral uit 1890, in een transcriptie van de Franse pianiste, muziekpedagoge, schrijfster en componiste, Blanche Selva (1884-1942) (foto), rondt het programma af, samen met de betoverende Danse lente in fa klein uit 1885. Om deze muziek op te nemen met zijn ingesloten lyriek, zijn vloeiende, subtiele harmonieën en oogverblindende virtuositeit, heeft Daniel Isoir gekozen voor een Erard-piano uit 1875, een instrument met prachtige helderheid en weelderige kleuren.
Daniel Isoir, geboren in Parijs, studeerde piano, kamermuziek en schriftuur aan de CRR in Boulogne Billancourt, aan de School of Fine Arts in Banff in Canada, en vervolgens aan de Hochschule in Hamburg. Hij kreeg les van Luisa Sorin, Gilles Bérard, Paul Badura-Skoda en Evgeny Koroliov. Aan het einde van zijn studie begon hij een carrière als pianist, zowel solo als kamermuziek, en als begeleider van liederen. Al heel vroeg speelde hij op historische piano’s dankzij zijn bijdrage aan de restauratie van een pianoforte van Clementi, met zijn vader André Isoir. Ook al blijft de moderne piano aanwezig in zijn activiteit als musicus, zijn passie voor de pianoforte en zijn vakmanschap brengen hem ertoe om meer en meer op klassieke of romantische instrumenten te spelen.
Het verlangen naar een klein orkestensemble gaat terug tot de eerste proeven van een Stein-pianoforte die hij in 2000 had gebouwd onder toezicht van zijn vriend, de klavecimbel- en pianofortbouwer Ryo Yoshida. Op dit instrument werkt hij, naast zijn concerten met zijn ensemble “la Petite Symphonie” (foto) en solo, regelmatig samen aan projecten van de Royaumont Fondation of de Bach Academie, en met het ensemble Les Lunaisiens, de bariton Arnaud Marzorati, of het ensemble A Venti. Hij nam verschillende cd’s op voor de labels Pianovox, Alpha, Pavane, agOgique en Muso, waarmee hij een langdurige samenwerking aangaat rond de muziek van de klassieke en romantische periodes op pianoforte.
César Franck Triptyques Pianoworks Oeuvres pour piano Daniel Isoir cd Muso MU043