Het Orchestre de chambre de Lausanne, dat bijna 80 jaar geleden werd opgericht, geniet een grote reputatie en heeft in haar 80 jarig bestaan, de grootste musici verwelkomd, van Clara Haskil en Alfred Cortot tot Murray Perahia en Martha Argerich, van Paul Hindemith tot Günter Wand. Hier schittert het prestigieus orkest in de uitvoering van de arrangementen, die Rudolf Barschaï maakte van Sjostakovtsj’ 3de – en 4de strijkkwartet.
Met een bezetting van ongeveer veertig instrumentalisten, omarmt het Orchestre de Chambre de Lausanne (OCL) een repertoire dat varieert van de vroege barok tot hedendaagse creaties. Na de oprichter, Victor Desarzens (1942-1973), erkend voor zijn toewijding aan Zwitserse componisten (Frank Martin, Raffaele D’Alessandro, Jean Balissat, Éric Gaudibert, Peter Mieg, Armin Schibler, Julien-François Zbinden), die van 1950 tot 1975, ook het Orchester Musikkollegium van Winterthur leidde, volgden Armin Jordan (1973-1985), Lawrence Foster (1985-1990), Jesús López Cobos (1990-2000) en Christian Zacharias (2000–2013) die met het orkest, Mozarts integrale Pianoconcerti opnam voor MDG (foto). 
Sinds 2015 wordt het OCL geleid door een van de jonge chefs van de nieuwe generatie, de Amerikaan, Joshua Weilerstein (°1987). Zeer snel uitgenodigd in het buitenland na de oprichting in 1942, nam het orkest vanaf de tweede editie, deel aan het Aix-en-Provence Festival en toerde het in Duitsland en in de Verenigde Staten. Meer recentelijk speelde het concerten in het Théâtre des Champs-Elysées in Parijs en tijdens de BBC Proms in Londen. Tot de laatste uitnodigingen behoren het Mariinsky Theater in St. Petersburg, het Rostropovich Festival in Moskou en het Istanbul Festival. In 2017-2018 trad het OCL voor het eerst op in het Konzerthaus in Wenen en in de Berlijnse Philharmonie. Naast zijn talent en zijn openheid voor zeldzame repertoires, bracht Joshua Weilerstein ook liefde voor de pedagogie van muziek met zich mee. Zijn podcast, “Sticky Notes”, waarin hij op een toegankelijke manier spreekt over muziek, is erg populair.
Na in 1945, medeoprichter te zijn van het beroemd Borodin Kwartet, richtte de Russisch-Zwitserse altviolist en dirigent, Rudolf Barshaï (1924-2010), in 1955, naar het voorbeeld van het in 1941 opgericht Kamerorkest van Wilhelm Stross (1907-1966), het Kamerorkest van Moskou op. Het Kamerorkest van Stross was, hoewel Wilhelm Stross op de Gottbegnadeten-Liste van Hitler stond en hij de violist was geweest van het uitgesproken, nazi gezind Elly-Ney-Trio, het eerste, Duits orkest dat na WO II, tijdens de regering van Konrad Adenauer, in de Sovjet Unie speelde. Het orkest van Barshaï speelde, net als dat van Stross, volgens de barok traditie, rechtstaand en zonder dirigent. 
Barshaï arrangeerde 5 Strijkkwartetten van Sjostakovitsj voor kamerorkest en noemde ze Kamersymfonieën, de Kamersymfonie Op. 49a “Eine Kleine Symphonie” (bewerking van het strijkkwartet nr. 1 op 49, uit 1938), de Kamersymfonie Op. 73a (bewerking van het 3de strijkkwartet op. 73 uit 1946), de Kamersymfonie op. 83a (bewerking van het 4de strijkkwartet op. 83 uit 1949), de Kamersymfonie nr. 1 op. 110a bewerking van het 8ste strijkkwartet, op. 110 uit 1960), en de Kamersymfonie Op. 118a (bewerking van het 10de strijkkwartet op. 118 uit 1964).
Deze opname is gewijd aan de Kamersymfonieën op. ’73a en 83a, Rudolf Barshai’s 2 gearrangeerde versies van de Strijkkwartetten nr. 3 en nr. 4, (in memoriam Pyotr Vilyams (1902-1947)) (foto). Barshai, een van de beste altviolisten van zijn tijd, was een vriend van Sjostakovitsj en hun samenwerking was lang en intens. Zijn arrangementen voor kamerorkest van deze kwartetten boden een totaal andere lezing van de oorspronkelijke werken. Ze werden trouwens geprezen door Sjostakovitsj zelf, die van een van hen zou hebben gezegd dat hij “beter klonk dan het origineel”. Barshai arrangeerde het 3de Strijkkwartet als een kamersymfonie voor strijkers en houtblazers, waarbij hij een gevoel van onheil aan de textuur toevoegde en grillige dialogen aanging in een werk vol doordringende kracht.
Het 3de strijkkwartet kreeg naast tempoaanduidingen, ook programmatische titels, I. Allegretto “Blithe Ignorance of the Future Cataclysm” , II. Moderato con moto “Rumblings of Unrest and Anticipation” , III. Allegro non troppo “Forces of War Unleashed” , IV. Adagio “In Memory of the Dead” en V. Why? and for What?” Weilerstein en het Orchestre de Chambre de Lausanne leveren sterk gekarakteriseerde uitvoeringen van beide werken. In het bijzonder is zijn opvallend scherpe, ritmische controle, het meest indrukwekkend in de complexe, contrapuntische interacties in de doorwerking van de eerste beweging, “Blithe Ignorance of the Future Cataclysm”, van het 3de kwartet. Naast de opname van de twee Kamersymfonieën, legt Joshua Weilerstein in “Presentation of the Chamber Symphony in F Major, Op. 73a” en “Presentation of the Chamber Symphony in D Major, Op. 83a”, als bonus, enkele minuten zijn visie op de werken uit. Niet te missen.
Shostakovich Chamber Symphony Op. 73a & Op. 83a (arr. Barshai) Orchestre de Chambre de Lausanne, Joshua Weilerstein cd Fuga Libera FUG769