“Forqueray Unchained”, door Andre Lislevand, gamba, op het label Arcana. Magnifiek! | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

“Forqueray Unchained” de debuut cd van de jonge, talentvolle gambaspeler, André Lislevand, heeft misschien een provocerende titel, maar bevat een passende toespeling op de vrijheid in Forqueray’s muziek. Forqueray componeerde nl. muziek zonder kettingen, zonder stilistische beperkingen, in perfecte balans tussen de Franse en de Italiaanse stijl. Frans en Italiaans is een bijzonder intrigerende combinatie als men denkt aan de diverse aard van de twee muziekculturen. Waar de Italianen schitterden in virtuositeit en extraverte kracht, cultiveerden de Fransen de magie van toon, de kleuren en formele perfectie. André Lislevand, zoon van een Franse moeder en een Noorse vader, maar geboren en getogen in Italië, belichaamt perfect dit muzikaal dualisme. Samen met Paola Erdas op klavecimbel, Jadran Duncumb op theorbe (foto’s) en zijn vader, Rolf Lislevand, op Barokgitaar en mandoline, presenteert hij een programma waarin Forqueray’s visionaire gambawerken vrij, ongeketend en speels, gecombineerd worden met stukken van zijn tijdgenoten. Dit in een schitterend spel van virtuositeit en gevoeligheid. Op de cd staat nl. naast werk van Forqueray, ook werk van Louis Couperin, Marin Marais en Robert de Visée.Forqueray was de naam van een Franse familiedynastie van componisten, dansmeesters, gambaspelers en organisten, actief tussen ca. 1650 en 1785. Het bekendste lid van de familie was Antoine (bijgenaamd ‘le père’, 1672-1745) (foto), die ondanks zijn beschamend huwelijksleven, samen met Marin Marais, één van de meest vooraanstaande componisten en spelers van de viola da gamba was. In 1689, op 17-jarige leeftijd, werd Antoine “musicien ordinaire de la Chambre du Roi” en tussen 1710 en 1715, verwierf hij een functie in de Chapelle royale. Antoine Forqueray was ook “ordinaire de la musique” van de hertog van Orléans en was één van de musici aan het hof van de keurvorst van Beieren tijdens zijn ballingschap in Compiègne. Ook de hertog van Bourgondië, de dauphin, de zoon van Lodewijk XIV, was een van zijn leerlingen, evenals prins Karel van Frankrijk. Samen met François Couperin en Jean Buterne, Robert de Visée en Pignon Descoteaux speelde hij aan het hof, maar ook in Saint Maur bij de prins de Condé en in Sceaux bij de hertogin van Maine.In 1742 volgde zijn zoon Jean-Baptiste Antoine, officieel zijn vader op, een functie die hij tot net voor zijn pensioen in 1761 bekleedde. Tot 1776 werkte hij nog voor de Prins de Conti. De Pieces de viole van de zoon vormden het hoogtepunt van de Franse virtuoze gambatraditie. Hij gebruikte vooruitstrevende vingerzettingen, Italiaanse strijktechnieken en versieringen en wel 260 verschillende akkoordpatronen, inclusief 42 verschillende variaties voor verminderde akkoorden. Harmonisch stonden de stukken vol verminderde en overmatige akkoorden, Napolitaanse sextakkoorden, noneakkoorden en akkoordenreeksen. Hij voegde een baslijn toe en voorzag de gambapartij van een vingerzetting. Mogelijks heeft Jean-Baptiste ook de werken van zijn vader in die zin herschreven.André Lislevand (foto) werd in 1993 geboren in Verona als zoon van de beroemde gitarist en luitist, Rolf Lislevand (°1961) (foto). Muziek nam thuis dus een belangrijke plaats in. De eerste benadering van het instrument vond plaats op 6-jarige leeftijd met de viool in een privéschool in Verona. Korte tijd later werd hij gegrepen door de fascinatie van zowel getokkelde als ‘geëlektrificeerde’ snaren, sterk overgebracht door zijn ouders, beiden gitaristen en luitisten, die barokke en populaire muziek interpreteren, die de jonge man ertoe aanzetten om de elektrische gitaar in ‘rock’ te ontdekken en op te treden in de omgeving van Noord-Italië. De aantrekkingskracht van dit instrument zal het hele pad van de jonge man markeren voor de verschillende interpretaties die hij later aan barokmuziek zal geven.Op 11-jarige leeftijd begon hij viola da gamba te studeren bij Alberto Rasipresso aan het Conservatorio “E.F. Dall’Abaco” in Verona, waar hij de kans kreeg om het repertoire van de viola da gamba te ontdekken. Reeds op 16-jarige leeftijd begon hij samen te werken met verschillende gerenommeerde ensembles, waarmee hij optrad op festivals en concerten in Europa. Tot de belangrijkste en bekendste waren het barokorkest van Villa Contarini onder leiding van Roy Goodman en Alfredo Bernardini, het barokorkest van Verona o.l.v. Alberto Rasi, en Trondheim Barokk o.l.v. Sigiswald Kuijken. Daarnaast volgde hij verschillende Masterclasses bij belangrijke gambaspelers zoals Jordi Savall, Paolo Pandolfo, Philippe Pierlot, Lorenz Duftschmid en Guido Balestracci, ervaringen die voor hem een belangrijk keerpunt en een bewustwording van het bijzonder instrument markeerden.Tracklist :