Grigori Frid (1915-2012) was een vooraanstaand lid van de generatie componisten die vlak voor de revolutie van 1917 in Rusland werd geboren. Frids pianomuziek kan worden teruggevoerd tot Tsjaikofski, Moessorgski en Stravinsky, en zijn vaardigheid in het oproepen van beelden in muziek, kan worden ontdekt op deze cd. 
Geboren in Petrograd, nu St. Petersburg, studeerde Frid aan het conservatorium van Moskou bij Heinrich Litinsky en Vissarion Shebalin, één van de oprichters en voorzitter van de raad van bestuur (1941-1942) van de Unie van Sovjet-componisten. Frid was een productief componist. Zijn meest opvallende werken zijn, zijn twee kameropera’s, beide op zijn eigen libretti. “Het dagboek van Anne Frank “, een monodrama in 21 scènes voor sopraan en kamerorkest, werd gecomponeerd in 1968 en kreeg een eerste optreden met pianobegeleiding in het All-Union House of Composers in Moskou in mei 1972. “De brieven van Van Gogh” is een mono-opera in twee delen voor bariton en kamerensemble, gebaseerd op de brieven van Vincent van Gogh aan zijn broer Theo. De opera werd gecomponeerd in 1975 en ging in november 1976 in concertvorm in première op dezelfde locatie.
Frid componeerde drie symfonieën (1939, 1955, 1964), een reeks instrumentale concerti, waaronder een Concerto voor altviool, piano en strijkorkest (1981), muziek voor theater en film, waaronder toneelmuziek voor Phèdre van Jean Racine (1985), vocale en kamermuziek waaronder een cyclus Poëzie (1973) voor zang en kamerensemble naar gedichten van Federico García Lorca, een pianokwintet (1981), een fantasia voor cello en piano (1982), een pianokwintet met solo altviool en 5 liederen op gedichten van Luís de Camões (1985).
De stijl van Frids eerste composities was conventioneel, in de traditie van het ‘socialistisch realisme’. Op 55-jarige leeftijd veranderde zijn stijl radicaal en wendde hij zich tot de twaalftoons- en andere meer hedendaagse compositietechnieken. Frid was van 1936 tot 1939, en van 1947 tot 1961, leraar theorie en compositie aan het conservatorium van Moskou en stond bekend als een muziekpropagandist en organisator van een reeks lezingen-concerten voor jongeren in het Moskovskiy Dom Kompozitorov (“Moscow House of Composers”), die populair waren in de jaren ‘70. Hij was ook een beeldend kunstenaar en had een reeks tentoonstellingen van zijn schilderijen. Hij schreef ook enkele delen met herinneringen, waarvan er twee voor het eerst werden gepubliceerd in Moskou in 1987 en 1991.
Zijn albums ‘Children’s Pieces’ zijn juweeltjes, die poëtische nostalgie, stemmingen en geestige, picturale beschrijvingen oproepen, maar die hun didactisch doel overstijgen. In deze wereldpremière-opnamen onthult de vooraanstaande pianiste Elisaveta Blumina het buitengewoon karakter van Frids muziek, een begaafd componist, pedagoog en kunstenaar, ondanks veel persoonlijke tegenslagen en moeilijkheden.
Elisaveta Blumina (°1976) werd geboren als dochter van de pianiste Mara Mednik (°1950) en de vliegtuigingenieur, Wladimir Blumin. Lange tijd wilde ze ballerina worden en volgde ze de beroemde Vaganova Academie in Sint-Petersburg. Ze studeerde dan toch piano, kamermuziek en zangbegeleiding aan het Rimsky-Korsakov Conservatorium en op 16-jarige leeftijd debuteerde ze als soliste met het Leningrad Symfonie Orkest met Brahms’ Pianoconcert nr. 1. In 1992 verhuisde ze met haar moeder naar Hamburg en later vervolgde ze haar studie in Hamburg, Bern en Londen. Haar leraren waren onder meer Radu Lupu,András Schiff Evgeni Koroliov en Paul Badura-Skoda. Op 23-jarige leeftijd won ze de Internationale Johannes Brahms Wedstrijd in Pörtschach am Wörther See.
Elisaveta Blumina is een Echo Klassik Awards-prijswinnares en artistiek leider van het Hamburg International Chamber Music Festival. Ze behoort tot een generatie musici, die de muziek centraal stellen en is doordrenkt van de grote Russische pianotraditie van Heinrich Neuhaus (1888-1964). Haar moeder kreeg nl. les van de Oekraïense muziekpedagoge en pianiste Berta Marants (1907-1998), een gewezen leerlinge van Neuhaus. Elisaveta kreeg internationale erkenning door haar concerten in o.a. Carnegie Hall in New York, de Berliner Philharmonie, de Laeiszhalle en Elbphilharmonie in Hamburg en het Auditorio Nacional de Música in Madrid, en wordt regelmatig uitgenodigd op muziekfestivals in Europa en de VS. Ze trad ook op als gastsoliste bij vele orkesten, waaronder de Dresdner Philharmonie, Moscow Virtuosi en Sinfonia Varsovia met dirigenten als Thomas Sanderling, Yuri Temirkanov en Vladimir Spivakov. Ze is een van de toonaangevende vertolkers van 20ste – en 21ste -eeuwse muziek en neemt momenteel de volledige pianowerken van Mieczysław Weinberg op. Ze heeft daarenboven al meer dan 34 internationaal geprezen albums uitgebracht op labels als cpo, Capriccio en Naxos.
Elisaveta Blumina associeert al sinds haar kindertijd klanken met kleuren, want kleur speelt een belangrijke rol in haar leven. Naast haar carrière als pianiste is Blumina nl. ook een kunstenares, wiens schilderijen (foto) voor haar een andere vorm van muziek maken zijn. Deze creativiteit stelt haar in staat om ook een andere kant van haar kunstenaarschap uit te drukken. Grigori Frids schilderde immers ook.
Op de cd staan nr.1 ‘Allegretto’ uit 6 Pieces for Piano 4 hands (samen met Emanuel Sint, primo), Children’s Pieces for Piano, op. 41 (1960), Inventions, Op. 46 (1962), Children’s Pieces for Piano, op. 25 (1952) en Children’s Pieces for Piano, op. 39 (1960).
Grigori Frid Piano Works Elisaveta Blumina cd Grand Piano GP870