Normandië tijdens de Années Folles. Romantische ontmoetingen, identiteitswisselingen en onverwachte komische wendingen. In zijn voorlaatste comédie, “Passionnément”, plaatste de Franse componist, André Messager (1853-1929), zich op het snijvlak van het café-concert, Amerikaanse populaire muziek en de Franse operette.André Messager (foto)studeerde aan de école Niedermeyer, o.a. bij Saint-Saëns, en maakte als componist naam met operettes en komische opera’s, bv. “Madame Chrysanthème” (1893). Zijn bekendste werk was en bleef de operette, “Véronique” (1898). Ook componeerde hij in 1881, tijdens een vakantie in Normandië, samen met Gabriel Fauré, de “Messe des pêcheurs de Villerville” voor vrouwenkoor. Als dirigent was hij eerst verbonden aan de Folies-Bergères in Parijs (de 14-jarige Pierre Monteux was toen tweede violist in het orkest), en het Théâtre Eden in Brussel. Hij was tevens organist van Saint-Paul-et-Saint-Louis en van Sainte-Marie des Batignolles in Parijs. Van 1901 tot 1906 was hij artistiek leider van Covent Garden in Londen en van 1906 tot 1913, samen met Leimistin Broussan, mededirecteur van de Opéra Garnier in Parijs. In de jaren 1908-1919 was hij er chefdirigent van het Orchestre de la Société des Concerts du Conservatoire. In 1902 dirigeerde hij de wereldpremière van “Pelléas et Mélisande” van Debussy in de Opéra-Comique in Parijs, waar hij ook een aantal jaren werkzaam was. De nog jonge Pierre Monteux (1875-1964) (foto), gevormd door Édouard Colonne, was er toen zijn assistent.“Passionément” is een operette of comédie musicale in drie bedrijven op een Frans libretto van de Frans-genaturaliseerde, Belgische toneelschrijver uit Luik/Liège, Maurice Hennequin (1863-1926) (foto), en Albert Willemetz (1887-1964) (foto). Willemetz was de tekstschrijver van het chanson, “Mon homme”, van Maurice Yvain (meteen gepopulariseerd in 1920, in de Revue, “Paris qui jazz”, door Mistinguett), en was één van de vaders van de “moderne operette”, (o.a. “Phi-Phi” (1918) en “Dédé” (1921)). De titel van deze “hennequinade”, “Passionément”, komt van het refrein van de gezongen wals in de tweede akte. “Passionément” ging op 16 januari 1926 in première in het Théâtre de la Michodière, een theater in art-decostijl van de Franse architect en decorateur, Auguste Bluysen, (1868-1952) uit 1925, in het 2^e arrondissement in Parijs.In de 1^ste Akte, aan boord van Stevensons jacht “Arabella”, arriveert William Stevenson, een protserige, Amerikaanse zakenman, in Trouville, met zijn mooie vrouw Ketty, haar jonge, Canadese meid, Julia, en de kapitein, Harris. Hij is daar om tegen een lage prijs, land in Colorado te kopen, dat een jonge Fransman, Robert Perceval, heeft geërfd, maar die niet beseft dat er olie kan gewonnen worden. Omdat hij Fransen wantrouwt, laat Stevenson zijn mooie vrouw Ketty, een voormalige music-hall-ster, zich enkel in het openbaar vertonen, vermomd als een oude vrouw, met grijs haar en een donkere bril. Robert komt aan boord met zijn jaloerse minnares, Hélène, die gerustgesteld wordt door de aanblik van een oude vrouw met een donkere bril. Later ontmoet Ketty, zonder haar vermomming, Robert, doet zich voor als de nicht van de brute Stevenson, Marguerite, en beiden raken verliefd…In de 2^de akte, in een elegant salon van de Villa des Roses in Trouville, moet het jacht voor reparatie in het droogdok worden gebracht. De bezoekers verblijven ondertussen in die villa. Ketty vertrouwt Julia haar liefde toe voor Robert en Stevenson wil graag dat het contract zo snel mogelijk wordt ondertekend. Net als Robert op het punt staat dit te doen, ontvangt hij een briefje van ‘Marguerite’, waarin hij wordt gewaarschuwd voor achterbaks gedoe. Robert stopt met tekenen en Stevenson gaat naar het casino. De akte eindigt wanneer Robert en Ketty in elkaars armen vallen.De volgende dag (3^de akte), keert Stevenson terug van het casino waar hij de geneugten van champagne heeft ontdekt. Die heeft hem ook vriendelijk en attent gemaakt. De twee geliefden profiteren van deze verandering en zorgen ervoor dat Stevenson de rijkdommen van het Colorado-terrein onthult en van Ketty scheidt, zodat zij en Robert kunnen trouwen. De comédie eindigt met een ode aan de Franse wijn, “Le bon et le doux vin de France”.Véronique Gens, Etienne Dupuis en Nicole Car, en een team van enthousiaste solisten, begeleid door het Münchner Rundfunkorchester o.l.v. Stefan Blunier, brengen de partituur met een speelse geest. Net zo geestig als de muziek van Messager, biedt het libretto trouwens, met zijn smaak van boulevardtheater, een waar manifest van de Franse “esprit”, in de “Années Folles” na de Eerste Wereldoorlog.Rolverdeling:

Véronique Gens (Ketty Stevenson) (foto)

Étienne Dupuis (Robert Perceval)

Nicole Car (Julia)

Eric Huchet (William Stevenson)

Chantal Santon Jeffrey (Hélène Le Barrois)

Armando Noguera (Harris)

Münchner Rundfunkorchester o.l.v. Stefan BlunierIn het bijbehorend boek leest u, in het frans en in het Engels, Drama and… passion, “A few remarks about Passionnément” (Christophe Mirambeau), André Messager, (Roland-Manuel), “The true tradition of the French school” (André Lénéka), en “Albert Willemetz at work” (Georges de Wissant).

De Zwitserse dirigent en pianist, Stefan Blunier (°1964), studeerde in zijn geboorteplaats Bern, aan de University of the Arts en vanaf 1984, aan de Folkwang School in Essen. Hij studeerde hoorn, piano, compositie en directie. Al tijdens zijn studie trad Blunier internationaal op en nam hij deel aan radioproducties. Met onderscheidingen op belangrijke dirigeerwedstrijden, in 1990 in Besançon en 1992 in Kopenhagen, begon hij een wereldwijde carrière als dirigent. Aanvankelijk werkzaam als assistent en repetitor bij het Staatstheater Mainz, vond Blunier in 1992, zijn weg naar het Theater in Augsburg, waar hij chef dirigent was. In 1995 verhuisde hij voor zes jaar naar het Nationaltheater in Mannheim, waar hij ook eerste dirigent was. In 2001 was hij werkzaam als algemeen muziekdirecteur van het theater in Darmstadt en van 2008 tot 2016, was Blunier de algemene muziekdirecteur van de stad Bonn, wat hem tot chef-dirigent maakte van zowel het Beethoven Orchester Bonn als van de opera in Bonn. Gastdirecties leidden hem o.a. naar enkele Duitse radiosymfonieorkesten, de Beierse Staatsopera en de Deutsche Oper Berlin, het Gewandhausorchester Leipzig, en de Engelse Nationale Opera in Londen, evenals naar andere orkesten en operahuizen in meer dan tien landen. Hij is ook de “Premier Chef Invité” van het Nationaal Orkest/Orchestre National de Belgique in Brussel.Tracklist

Akte I

1. Introduction: Terre, terre droit devant nous ! (Ketty, Julia, Stevenson, Harris)
2. Légende: Quand l’Éternel, au Paradis (Ketty)
3. Duo: Il ne faut pas croire aux serments des femmes (Ketty, Stevenson)
4. Couplets: Si l’Amérique est le plus grand pays du monde (Stevenson)
5. Couplets: L’amour est un oiseau rebelle (Julia)
6. Couplets: Pour sortir, en toute saison (Hélène)
7. Trio: Dès que l’âge sème sur nous des fils d’argent (Ketty, Julia, Robert)
8. Finale: Dites-vous que c’était un rêve (Ketty, Robert)

Akte II

9. Trio et Couplets: Non ! je n’ai pas souvenance (Ketty, Robert, Stevenson)
10. Couplets: Ah ! Madame, j’ai comme un pressentiment (Hélène)
11. Duetto: Je lui ai dit (Ketty, Robert)
12. Ensemble et Chanson: Nous apportons vos valises (Ketty, Julia, Stevenson, Robert, Harris)
13. Couplets: Moi, toute la vie, je me la représente (Julia)
14. Duetto: Voulez-vous bien signer ces pièces (Stevenson, Robert)
15. Valse: Puisqu’elle ne peut elle-même (Julia, Robert)
16. Finale: Non, non, vous n’irez pas là-bas (Ketty, Julia, Robert, Harris)

Akte III

17. Entracte
18. Couplets: J’ai lu, dans la Sainte Écriture (Julia)
19. Couplets: Oh ! oui, mon bonheur fut immense (Ketty)
20. Trio: Cette nuit, la chose est trop forte (Julia, Robert, Harris)
21. Rondeau: N’imaginez pas qu’il m’en coûte (Hélène)
22. Couplets: Julia, jusqu’à cette heure il me semble (Stevenson)
23. Finale: Le bon et le doux vin de France (Ketty, Julia, Stevenson, Robert)

André Messager Passionnément boek + cd Bru Zane BZ1044