Na de solo sonates en partita’s, vervolgt Mario Brunello zijn trilogie, gewijd aan de herinterpretatie van Bachs vioolwerken op de violoncello piccolo. In dit tweede deel behandelt hij de andere grote collectie, de “Sei Suonate a cembalo certato e violoncello piccolo solo”.
Bachs sonaten verschijnen hier getransfigureerd in een caleidoscoop van kleuren waarin de cello piccolo verweven is met het klavier, afwisselend klavecimbel en orgel, en met de bas, beurtelings verdubbeld door viola da gamba en cello, een begeleiding met optionele begeleiding van de viola da gamba, die specifiek gesuggereerd werd op een van de overgebleven kopieën van de sonaten. De eerste vijf sonaten in de vorm van een Italiaanse sonata da chiesa, zouden voltooid zijn in Köthen. Van de zesde sonate, in de vorm van een sonata da camera, waren de eerste twee bewegingen al af, terwijl de andere bewegingen van die sonate, waarschijnlijk op basis van een verloren gegane triosonate voor fluit, viool en basso continuo, in 1725, in Leipzig zijn toegevoegd. Deze zesde sonate werd overigens nog herzien. Bach verving de twee dansbewegingen door een langzame beweging, een instrumentale versie van een sopraanaria met obligate vioolpartij, die hij tussen 1729 en 1730 tweemaal opnieuw gebruikte in cantaten in Leipzig. Bepaalde bewegingen van de andere sonaten zouden afkomstig zijn van verloren sonaten en concertdelen.
De eerste twee bewegingen van de vierdelige sonaten vormen een prelude en fuga, gevolgd door een contrasterende, rustige beweging, met een dromerig karakter en een levendige driestemmige fuga. De derde beweging is doorgaans rustig en poëtisch, in cantabile-stijl. De finale beweging is steeds briljant en levendig in de eerder virtuoze, concertante stijl. De sonaten zijn duidelijk rijker dan de combinatie van louter een partij voor viool solo, een bas lijn en het klavier voor harmonische invulling, typisch voor de baroksonate. Integendeel, deze sonaten zijn volwaardige composities voor klavier en viool met een rijk uitgewerkte klavierpartij, vaak met eigen melodielijnen, die doordacht anticiperen op de viool solo partij. Bach realiseerde met deze sonaten de synthese van contrapunt, melodie en harmonie. De sonaten zijn als driestemmige composities voor twee instrumenten, als het ware trio’s, de linker- en rechterhand van het klavecimbel en de vioolpartij. De sonaten zijn daarom geen ‘Vioolsonaten’, maar in tegenstelling tot Bachs 2 Sonaten voor viool en basso continuo (BWV 1021 en 1023), zijn deze sonaten bewust gecomponeerd voor obligaat klavecimbel en viool, met een gelijkwaardige rol voor beide instrumenten. De uitvoerders zijn hier Mario Brunello 4-snarige violoncello piccolo, Roberto Loreggian (klavecimbel, positief orgel), Francesco Galligioni (cello, viola da gamba).
Mario Brunello (°1960), geboren in Castelfranco Veneto (Treviso – Italië), studeerde bij Adriano Vendramelli (conservatorium van Venetië) en Antonio Janigro. In 1986 ontving hij de eerste prijs op de Internationale Tsjaikofski-competitie (Moskou) in de cellosectie, – ex equo met Kirill Rodin. Sinds het winnen van de Tsjaikofski-competitie heeft Mario Brunello zich gevestigd als een van de belangrijkste levende cellisten. Brunello, een eclectische muzikant, heeft al enkele jaren interesse in de wereld van historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijken en de herontdekking van de ‘violoncello piccolo’. Dit instrument, iets kleiner dan de cello, staat tegenwoordig bekend om zijn aanwezigheid in enkele religieuze cantates van Bach, maar het werd in de 17de – en 18de eeuw, veel breder gebruikt dan het momenteel bekende repertoire doet vermoeden.
In 1994 richtte Brunello het “Orchestra d’Archi Italiana” op en begon een dubbel uitvoerende activiteit als dirigent naast solist. Brunello speelt een Maggini-cello (17de eeuw) die in de 20e eeuw toebehoorde aan Benedetto Mazzacurati en vervolgens aan Franco Rossi, cellist van het beroemd “Quartetto Italiano”.
Johann Sebastian Bach “Sei Suonate a cembalo certato e violoncello piccolo solo” Mario Brunello Roberto Loreggian Francesco Galligioni Arcana A490