De naam van het Gürzenich-Orchester Köln komt van de vroegere concertzaal, de Gürzenich-Festhalle, in Keulen waar o.a. Mahlers 3de- en 5de symfonie in première werden gespeeld. Momenteel is de belangrijkste concertlocatie de Kölner Philharmonie. Het Gürzenich Orkest vindt zijn oorsprong in 1827, toen een groep Keulse burgers, de oprichting van de “Cölner Concert-Gesellschaft” sponsorde om “Gesellschaftskonzerte” en “Abonnementskonzerte” te organiseren. Het orkest begon in 1857 concerten te geven in de concertzaal van Gürzenich, waaraan het zijn huidige naam ontleende. In 1986 nam het orkest zijn intrek in de Kölner Philharmonie maar het orkest speelt ook in operaproducties in de Keulse Opera.
De cellist, Leonard Elschenbroich, geboren in 1985 in Frankfurt, ontving een beurs om aan de Yehudi Menuhin School te studeren en vervolgde zijn studie bij de Zweedse cellist, Frans Helmerson (°1945), (een gewezen leerling van Mstislav Rostropovitsj en cellist van het Michelangelo Quartet), aan de muziekacademie van Keulen. Zijn onderscheidingen omvatten de Leonard Bernstein Award, Förderpreis Deutschlandfunk, Eugene Istomin Prize en een Borletti Buitoni Trust Award. Hij was een BBC Radio 3 New Generation Artist (2012-14), Artist-in-Residence bij Deutschlandfunk (2014-15) en Artist-in-Residence bij de Philharmonic Society Bremen (2013-16). Hij is artistiek mentor van het Orquesta Filarmonica de Bolivia, dat hij mede oprichtte in 2012 en keert regelmatig terug voor optredens en om educatieve projecten te leiden. Leonard Elschenbroich, door de New York Times omschreven als “een muzikant met grote technische bekwaamheid, intellectuele nieuwsgierigheid en expressieve diepgang”, trad op als solist met ’s werelds toonaangevende orkesten. Hij speelde zijn Weens Musikverein debuut op een Europese Tour met de Staatskapelle Dresden, zijn Amerikaans debuut met het Chicago Symphony Orchestra, zijn Aziatische debuut in Suntory Hall in Tokio, en hij verscheen vijf keer in de BBC Proms in de Royal Albert Hall. Hij bespeelt een cello, gebouwd door Matteo Goffriller “Leonard Rose” (Venetië, 1693).
Matteo Goffriller (1659-1742) was een Venetiaanse luthier, vooral bekend om de kwaliteit van zijn celli. Hij was actief tussen 1685-1735 en was de oprichter van de “Venetiaanse School” van luthiers, in een tijd dat Venetië een van de belangrijkste centra van muzikale activiteit ter wereld was. Hoewel bekend is dat Goffriller in Brixen werd geboren, is er voor 1685 in Venetië weinig anders over hem bekend. Goffriller arriveerde in 1685 in Venetië om te werken voor Martin Kaiser (Caiser). In 1685 trouwde hij met de dochter van Martin Kaiser, Maddalena Maria Kaiser (Caiser), in de Madonna delle Grazie in Venetië. Ze kregen twaalf kinderen (vijf jongens en zeven meisjes). Van Francesco Goffriller, lang gedacht dat hij zijn broer was, is nu bekend dat hij zijn zoon was. Er wordt aangenomen dat hij naast zijn zoon Francesco, ook de luthiers Domenico Montagnana en Francesco Gobetti heeft onderwezen. De celli van Goffriller werden in het verleden ten onrechte toegeschreven aan de familie Guarneri, Carlo Bergonzi of zelfs Antonio Stradivari en waren vrijwel onbekend tot de jaren 1920, toen ze ontdekt werden.
De Goffriller-cello uit 1733 die ooit eigendom was van Pablo Casals, werd oorspronkelijk toegeschreven aan Bergonzi. Zijn vroegste authentieke instrument is een viola da gamba uit 1689. De Goffriller cello uit 1733, van Pablo Casals, was het grootste deel van zijn professioneel leven zijn belangrijkste concertinstrument. Hij verwierf het in 1913 en bespeelde het tot aan zijn overlijden in 1973. Sinds 2000 mogen de winnaars van het Internationale Pablo Casals Cello Wedstrijd in Kronberg in Duitsland, het instrument twee jaar bespelen.
Dmitri Kitajenko (°1940) (foto), geboren in Leningrad, studeerde piano, viool en koordirectie aan het conservatorium van Leningrad. Hij studeerde vervolgens orkestdirectie bij Leo Ginzburg aan het conservatorium van Moskou en bij Hans Swarovsky in Wenen. Na het volgen van een meestercursus bij Herbert von Karajan (foto), won hij in 1969, na de Fin, Okko Kamu (°1946), met zijn uitvoering van Strauss’ “Don Juan”, de 2de prijs op de eerste Herbert von Karajan-wedstrijd in Berlijn. Kitajenko was 14 jaar lang muziekdirecteur van het Filharmonisch Orkest van Moskou en was ook chef-dirigent van het Filharmonisch Orkest van Bergen (1990-1998), het Frankfurt Radio Symfonie Orkest (1990-1996), het KBS (Korean Broadcasting System) Symphony Orchestra in Seoel (1999-2004), en het Symfonie Orkest van Bern (1990-2004). Daarnaast was hij ook chef-dirigent van het befaamd Stanislavski en Nemirovich-Danchenko Academisch Muziektheater in Moskou (1970-1976) (foto’s) en was hij in 1984, “Narodný artist SSSR” (“People’s Artist of the USSR”).
Tracklist:
CD 1
Overture Pique Dame(1890)
Capriccio italien, Op. 45 (1880)
The Snow Maiden, Op. 12 (selection) (1873)
Sleeping Beauty, Suite, Op. 66a (18900/1899)
Variations on a Rococo Theme, Op. 33 (Leonard Elschenbroich, cello) (1876-1877)
CD 2
Andante Cantabile (from String Quartet No. 1 in D Op. 11) (1871)
The Nutcracker, Op. 71 (selection) (1891)
Kitajenko Conducts Tchaikovsky Orchestral Works Gürzenich-Orchester Köln Dmitri Kitayenko 2 cd Oehms OC1903