Het jaar 2021 markeert de honderdste verjaardag van het overlijden van de Franse pianist, organist, criticus en grote, romantische componist, Camille Saint-Saëns. De celliste, Astrig Siranossian, wiens eerbetoonalbum aan Nadia Boulanger (Dear Mademoiselle, ALPHA635) veel aandacht kreeg, speelt het eerste van zijn 2 Celloconcerti, gecomponeerd in 1872, opmerkelijk vanwege het feit dat het uit één beweging in drie secties bestaat, en voor het daverende aanstormen van de cello in het begin. Het eerbetoon gaat verder met Saint-Saëns’ Symfonie nr. 1, gecomponeerd toen hij nog maar achttien was. De beroemde Bacchanale, een oriëntaalse dans uit het 3de bedrijf uit zijn opera “Samson et Dalila”, maakt het programma compleet.
Camille Saint-Saëns (1835-1921) (foto) componeerde tussen 1850 en 1886, vier symfonieën. De cyclus begon met de door Mozart beïnvloede Symfonie in A, maar als vroegrijpe componist van 17 componeerde hij reeds zijn eerste genummerde symfonie, een werk dat bewonderd werd door Berlioz en Gounod. Na deze evolueerde hij naar zijn populairste werk in het genre, de baanbrekende Symfonie nr. 3 met orgel en piano. De jonge, wonderbaarlijk begaafde Camille Saint-Saëns (1835-1921), ging in 1848, op 13-jarige leeftijd, naar het Conservatorium van Parijs. Daar ontdekte hij de symfonieën van de grote Duitse en Oostenrijkse componisten en begon hij al snel het genre zelf uit te proberen. 
De Symfonie in A dateert uit deze periode en hoewel het hoogstwaarschijnlijk nooit tijdens zijn leven werd uitgevoerd, toonde het reeds ten volle zijn uitzonderlijk talent. Slechts een paar jaar later, in 1853, diende Saint-Saëns zijn tweede poging om een symfonie te schrijven in, bij een van de concertverenigingen van de hoofdstad. De symfonie nr. 1 in Es, geprezen door Berlioz en Gounod, werd geaccepteerd voor uitvoering en kort daarna gepubliceerd als het opus 2 van de componist. Klassiek van vorm, was het reeds een voorbeeld van de typische duidelijkheid van Saint-Saëns, met de lyriek kenmerkend in de twee centrale bewegingen.
De Franse celliste, Astrig Siranossian (° 1988), uit Lyon, werd uitgenodigd om drie jaar als artist in residence door te brengen aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth in Waterloo, evenals voor de Singer-Polignac Foundation. Ze trad op in de Philharmonie de Paris, Musikverein in Wenen, KKL Luzern, Basel Casino, Dijon Opera, Flagey in Brussel, Teatro Colón Buenos Aires, Kennedy Center Washington. Opnamen van haar, gemaakt in 2018 voor het label Claves Records, omvatten Concerti van A. Khachaturyan en K. Penderecki (foto) en ontvingen 5 diapasons, 5 Classica-sterren en de Clef du mois ResMusica Award. In 2016 bracht ze een cd uit, gewijd aan F. Poulenc, G. Faure en Komitas, begeleid door de pianist Theo Fouchenneret. Ze bespeelt een Ruggieri-cello uit 1676, uitgeleend door de Boubo Music Foundation in Zwitserland.
Nabil Shehata van Duitse en Egyptische afkomst, werd in 1980 geboren in Koeweit. Nadat hij op zesjarige leeftijd pianolessen kreeg van zijn moeder, volgde hij drie jaar later zijn eerste contrabaslessen bij Thomas Zscherpe in Achim bij Bremen. Na zijn middelbare schooldiploma in 1999 begon Shehata te studeren bij professor Michinori Bunya in Würzburg en stapte later over naar de klas van professor Esko Laine aan de Hochschule für Musik “Hanns Eisler” in Berlijn. Tijdens zijn studie ontving hij beurzen van de Duitse Nationale Academische Stichting en de Stichting “Podiumjunger Musiker”.
Nabil Shehata won verschillende internationale wedstrijden, waaronder de Julio Cardona Competition in Portugal en de Valentino Bucchi Competition in Rome. Op de ARD-wedstrijd kreeg Shehata niet alleen de eerste prijs, maar ook de felbegeerde publieksprijs. In het najaar van 2006 ontving de contrabassist de “Praetoriusprijs” van de Duitse deelstaat Nedersaksen. In 2003 haalde Daniel Barenboim Shehata als eerste contrabassolist naar de Staatsoper Berlin. Een jaar later begon Nabil Shehata zijn ambtstermijn bij de Berliner Philharmoniker in dezelfde functie.
Shehata heeft een bijzondere affiniteit met kamermuziekrepertoire. Samen met collega’s van de Berliner Philharmoniker en Tatjana Vassiljewa richtte hij het Philharmonic String Quintet op, dat na zijn eerste grote succes werd uitgenodigd om voor het seizoen 2009/2010 terug te keren naar Japan. Thomas Quasthoff, Nikolaj Znaider en Daniel Barenboim behoren tot zijn vaste kamermuziekpartners. Shehata trad op op tal van gerenommeerde festivals zoals het Schleswig-Holstein Music Festival, het Jerusalem International Chamber Music Festival, het Oxford Chamber Music Festival en het Salzburg Easter Festival. In 2006 richtte Nabil Shehata zich steeds meer op dirigeren, waarbij hij aanmoediging en instructie kreeg van Daniel Barenboim, Rolf Reuter, Lawrence Foster, Asher Fisch en Christian Thielemann. Na eerst ervaring te hebben opgedaan met verschillende jeugdorkesten en kamerorkesten, gaf hij in 2007 zijn veelgeprezen dirigeerdebuut in Cottbus.
Saint-Saëns Cello Concerto, Bacchanale & Symphony No. 1 Astrig Siranossian (cello) Philharmonie Südwestfalen Nabil Shehata cd ALPHA764