Louis Vierne (1870-1937) staat o.a. door zijn “Carillon de Westminster” en “Les Cloches de Hinckley”, bekend als een van de briljantste onder alle Franse orgelcomponisten. Zijn kamermuziek en pianowerken zijn daarentegen, ondanks hun inventiviteit en zijn kleurrijke, fantasierijke en inspirerende behandeling van de instrumenten, helaas nog weinig bekend.
Hoewel de eerste Orgelsymfonie in 1867, werd gecomponeerd door de Duitse componist Wilhelm Valentin Volckmar (1812-1887), wordt het genre meestal in verband gebracht met de late Franse romantiek. Daar was het “Grande Piéce Symphonique” van César Franck, het eerste werk in dit genre. Hij werd gevolgd door Charles–Marie Widor, die tien orgelsymfonieën componeerde en gezien wordt als de eigenlijke bedenker van het genre, en zijn leerling Louis Vierne. De 6 Orgelsymfonieën van Vierne gelden weliswaar als de meest betekenisvolle.
Louis Vierne werd zo goed als blind geboren. Op zevenjarige leeftijd onderging hij een operatie waardoor hij gedeeltelijk kon zien en zonder hulp over straat kon. Na 1918 werd hij echter geheel blind en was hij afhankelijk van braille. De jonge Vierne kreeg zijn eerste muzieklessen van zijn oom Charles Colin, hoboïst en organist en winnaar van de Prix de Rome. Hij werd van 1881 tot 1890 opgeleid aan het Institut National des Jeunes Aveugles en won er de eerste prijs voor zowel viool als piano. Hij ging daarna studeren aan het Conservatorium in Parijs, waar hij korte tijd les kreeg van César Franck. Na diens overlijden studeerde Vierne verder bij Charles-Marie Widor. In 1894 won hij de Prix du Conservatoire, waarna hij in zowel de Église Saint-Sulpice als het Conservatorium van Parijs, Widors assistent werd. In die tijd werd Vierne zelfs ‘Widor-junior’ genoemd. Toen Widor daar werd opgevolgd door Alexandre Guilmant, werd hij ook diens assistent.
In 1900 werd hij na een competitie uit 50 kandidaten, organist-titularis van de Notre-Dame in Parijs. Vierne werd vermaard om zijn improvisaties op het vijfmanualige Cavaillé-Coll-orgel in deze kathedraal. Onder zijn trouwe toehoorders bevonden zich beroemde Parijzenaars als Auguste Rodin en Georges Clemenceau. In 1911 was het de bedoeling dat hij de overleden Guilmant zou opvolgen als orgeldocent aan het Parijs Conservatorium. Toen hij verwikkeld dreigde te raken in een conflict tussen zijn leermeester Widor en de directeur Gabriel Fauré, die allebei zijn mentor waren geweest, liet hij de baan aan Joseph Bonnet en ging hij lesgeven aan de Schola Cantorum van zijn vriend Vincent d’Indy.
De vroege “Deux Pièces” uit 1895, van Vierne, danken hun lyrische stijl aan Mendelssohn, terwijl de “Suite bourguignonne” uit 1899, een sfeer van levensvreugde en romantische tevredenheid uitstraalt. Impressionisme is te horen in de Trois Nocturnes uit 1915-1916, waarvan de derde wordt beschouwd als een van de meesterwerken van Vierne met zijn suggestieve gebruik van vogelgezang, terwijl de schaduwen van de oorlog weerklinken in het plechtig “Poème des cloches funèbres” uit 1916. Dit is de eerste van 2 cd’s met een repertoire dat meer dan terecht, een plaats verdient in het pantheon van de magnifieke, Franse pianomuziek.
De Braziliaanse pianist, Sergio Monteiro (°1974), begon piano te studeren op 4-jarige leeftijd en ging vervolgens studeren bij Myrian Dauelsberg aan de Nationale Muziekschool van Rio de Janeiro, waar hij zijn bachelor- en masteropleiding behaalde. In 2000 kreeg hij een beurs van het Ministerie van Cultuur om te studeren aan de Eastman School of Music in de VS, waar hij werkte aan zijn Doctor of Musical Arts onder Nelita True. In 2003 won hij de eerste prijs op de Martha Argerich International Piano Competition in Buenos Aires en werd hij uitgenodigd om te spelen met de Buenos Aires Philarmonic o.l.v. Charles Dutoit in het Colon Theater. Dit lanceerde zijn internationale carrière. Na de wedstrijd werd hij geselecteerd als een van de vijf pianisten om deel te nemen aan de International Academy of Piano, aan het Comomeer in Italië, waar hij de kans kreeg om nauw samen te werken met leraren zoals Claude Frank, Fou Ts’ong en Andreas Staier. 
In het najaar van 2009 werd hij benoemd tot hoofd van de pianoafdeling van de Wanda L. Bass School of Music , Oklahoma City University, VS, een All-Steinway School. Sergio Monteiro, een energieke voorvechter van Braziliaanse muziek, is door vele componisten geëerd met uitnodigingen om premières te spelen van originele composities die aan hem zijn opgedragen. Martha Argerich zei, over hem “Sergio Monteiro is een artiest met buitengewone creativiteit en energie. Als hij begint te spelen, komt muziek tot leven. Zijn liefde voor muziek is erg sterk en gepassioneerd en muziek houdt op zijn beurt van hem. Zijn pianistiek is briljant, buitengewoon genereus, geïnspireerd en bijzonder interessant. Ik raad hem ten zeerste aan en ik kijk er keer op keer naar uit om hem te horen spelen. Het is pure vreugde en zeer stimulerend”.
Tracklist:
Uit 3 Pièces, Op. 7:
No. 1. Impression d’automne
No. 2. Intermezzo
Suite bourguignonne, Op. 17
3 Nocturnes, Op. 34
Poème des cloches funèbres, Op. 39: nr. 2. Le Glas
Silhouettes d’enfants, Op. 43
Louis Vierne Suite bourguignonne Complete Piano Works 1 Sergio Monteiro cd Naxos 8.574296