Het origineel en verrijkend programma “Specchio Veneziano” (“Venetiaanse spiegel”), vergelijkt en contrasteert twee componisten uit Venetië, de gevierde Vivaldi en de vrijwel onbekende, Giovanni Battista Reali (1681-1751). Op deze cd staan 3 Sonata’s van Vivaldi en de World Premiere Recordings van 3 Sinfonia’s van Reali.
De Italiaanse violist Giovanni Battista Reali heeft niet veel sporen nagelaten in de muziekgeschiedenis. Hij begon zijn muzikale carrière in Venetië, waar hij in 1709 zijn Trio Sonatas op.1 publiceerde, bestaande uit capriccio’s en sonates voor 2 violen en basso continuo, opgedragen aan Arcangelo Corelli, waaronder de hier opgenomen Sonate (Sinfonia) met variaties op de oude dansmelodie, “La Folia”. In 1672 verscheen Les folies d’Espagne (LWV 48) van Jean-Baptiste Lully, geschreven voor vier blazers. Deze versie van La Folia zou de basis worden van variaties door veel componisten. Bekende variaties werden geschreven door Arcangelo Corelli in 1700, Antonio Vivaldi in 1705 (RV 63), Alessandro Scarlatti in 1723 en zelfs Johann Sebastian Bach in 1742 (Bauernkantate, BWV 212).
Kort daarna publiceerde Reali in Venetië zijn op. 2, nl. 12 sonata’s da camera voor viool en basso continuo, die omstreeks 1712, opnieuw werden uitgegeven door Estienne Roger in Amsterdam. In november 1711, werd Reali genoemd als violist in het klein theater San Fantin in Venetië en uiteindelijk werd hij in 1727 benoemd tot koordirigent van de hertog van Guastalla in Emilia-Romagna, waarna zijn sporen verloren zijn gegaan. Het hertogdom Guastalla was gelegen in de huidige regio Emilia-Romagna, rond de stad Guastalla. In 1746 overleed de laatste hertog Giuseppe Maria Gonzaga kinderloos, en werd het geannexeerd door Oostenrijk. Na de Vrede van Aken (1748) werd het hertogdom aan Filips van Spanje, de nieuwe hertog van Parma, (de jongste zoon van koning Filips V van Spanje uit het huis Bourbon en stamvader van het huis Bourbon-Parma), afgestaan. Sinds 1996, behoren door de vier kinderen van prinses Irene der Nederlanden, leden van dit geslacht ook tot de Nederlandse adel onder de naam De Bourbon de Parme. Prinses Irene huwde nl. met Carlos Hugo van Bourbon-Parma.
Het ensemble Le Consort (Théotime Langlois de Swarte en Sophie de Bardonnèche, viool, Hanna Salzenstein, cello en Justin Taylor, klavecimbel), krijgen op deze cd het gezelschap van nog een tweede cellist, Victor Julien-Laferrière. Ooit sprak violist Eugène Ysaÿe de wens uit dat er in Brussel naast de vioolwedstrijd, ook een gelijkaardige wedstrijd voor cello moest zijn. Op de avond van 3 juni 2017, hoorden we op de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van België, als eerste, de naam van Victor Julien-Laferrière, de jonge, formidabele, Franse cellist die meer dan terecht, als eerste, de eerste Koningin Elisabethwedstrijd voor cello won, een historisch moment! Victor Julien-Laferrière (°1990) had als eerste leraar op zevenjarige leeftijd René Benedetti en studeerde vervolgens van 2004 tot 2008 aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse bij Roland Pidoux. Hij vervolmaakte zich van 2009 tot 2014 ook in Wenen als een leerling van Heinrich Schiff aan de Universität für Musik und darstellende Kunst Wien en tot 2016, in Salzburg bij Clemens Hagen aan het Mozarteum. Hij won de eerste prijs en twee speciale vermeldingen bij het internationaal concours van de lente in Praag in 2012.
In 2013 werd hij bij de Victoires de la Musique classique verkozen tot de revelatie als solist op instrument (Révélation Soliste Instrumental) en won hij de Prix de la Fondation Safran pour la Musique. Julien-Laferrière was actief in producties van het Orchestre Philharmonique de Radio France en de Staatsphilharmonie Košice. Hij is medeoprichter van het gezelschap Trio Les Esprits, bestaande uit pianist Adam Laloum, violiste Mi-Sa Yang en hemzelf. Ze speelden reeds op de Folle Journée de Nantes, het festival de Deauville, op de Criée à Marseille en in het Théâtre des Champs-Elysées. Ze repeteren in residentie in de Fondation Singer-Polignac in Parijs en brachten hun eerste album op het label Mirare uit in 2014. Naast zijn overweldigend succes op de Koningin Elisabethwedstrijd in 2017, won Victor Julien-Laferrière in 2018 ook de Victoire de la Musique Classique in de categorie ‘solist van het jaar’ en vervoegde hij Alpha Classics in 2019, voor dit label heeft hij een album gewijd aan Rachmaninov, Sjostakovitsj en Denisov in duet met pianist Jonas Vitaud.
De jonge, Franse klavecinist van Amerikaanse origine, Justin Taylor (°1992) uit Angers, begon in zijn geboortestad als kind piano te spelen. Toen hij tien was begon hij op klavecimbel te oefenen. In 2011 studeerde hij verder aan het Centre national de musique in Parijs. Naast klavecimbel studeerde hij ook piano. In 2015 behaalde hij een master voor klavecimbel, met felicitaties van de jury. In augustus van dat jaar behaalde hij de eerste prijs in de internationale wedstrijd Musica Antiqua in Brugge en kreeg ook de publieksprijs. Hij veroverde hetzelfde jaar Prix de l’EUBO Developping Trust voor de meest belovende Europese musicus in de barokmuziek, evenals de Prix Alpha, met als prijs een eerste opname voor dit label. Deze cd, getiteld La famille Forqueray: Portrait(s) (Alpha 247) verscheen in september 2016 en behaalde verschillende onderscheidingen. Hij heeft Le Consort opgericht, residerend in de Fondation Singer-Polignac, dat zich wijdt aan het barokrepertoire. Hij speelt verder met Orchestre Français des Jeunes Baroque, Le Poème Harmonique, en met Les Musiciens de Saint-Julien.
Specchio Veneziano Reali Vivaldi Victor Julien-Laferrière Le Consort cd ALPHA771