“Die schöne Müllerin” op. 25, D 795, (1823) bestaat uit 20 getoonzette gedichten uit 1821, van Wilhelm Müller (1794-1827), die in 1824, ook “Die Winterreise” schreef. Met elkaar vormen de oorspronkelijk 52 gedichten, ontstaan vanuit de onbeantwoorde liefde van Müller voor de dichteres, Louise Hensel, de schoonzuster van Mendelssohn, het verhaal van een rondtrekkende gezel, die op een molen komt te werken en daar verliefd wordt op de dochter van de molenaar. Deze valt echter voor de charmes van een jager, waarna de gezel zich verdrinkt in de molenbeek.
Franz Schubert wilde opera’s componeren, maar slaagde er niet in de Italiaans gezinde concurrentie het hoofd te bieden. In de romantiek van de 19de eeuw koos hij een andere richting dan Beethoven. Schubert was een uiterst gevoelige persoonlijkheid, die hield van poëzie en talloze liederen componeerde op een nieuwe en eigenzinnige manier, die niet altijd de goedkeuring van de dichters, zoals Goethe, en de muziekcritici kreeg. Maar ook tot zijn pianowerk, zijn kamermuziek en zijn orkestwerken behoren monumenten die de eeuw van de romantiek inluiden. 
De consequenties waren zowel financieel als muzikaal merkbaar. Financieel hield hij het hoofd boven water met nu en dan wat hulp van zijn vrienden. Muzikaal koos hij voor genres die hem persoonlijk aanspraken en die bijgevolg ook zijn publiek, de burgerij zelf, de maatschappelijke laag waartoe hij behoorde, konden bekoren, de intimiteit van een lied, het charmerende van een pianostukje, een dansje, of een strijkkwartet uitgevoerd met huisgenoten.
Müllers gedichten verschenen in de 2 bundels “Sieben und siebzig Gedichte aus den hinterlassenen Papieren eines reisenden Waldhornisten”. Door de poëzie van Wilhelm Müller aan te passen, markeerde “Die schöne Müllerin”, het begin van het einde van Schuberts leven. Hij ontdekte nl. dat hij ergens eind 1822 of begin 1823, syfilis had opgelopen, en het was in 1823, dat hij dit verhaal componeerde over een dichter-zanger die sterft in de nasleep van een erotische ervaring.
Uitgebracht onder het eigen label van St John’s College, Cambridge, fungeert deze opname als een viering van de beginperiode van Iestyn Davies aan de universiteit. Hij begon daar nl. als 7-jarige boy treble in 1987, voor hij er uiteindelijk terugkeerde om er koordirectie te studeren. 
Naast de volledige teksten en vertalingen bevat het boekje achtergrondinformatie over het werk van de bekende, Amerikaanse Lied-specialiste, Susan Youens (°1947) (foto), en reflecties op Iestyns tijd in St John’s van de vroegere en huidige dirigenten van het College, Christopher Robinson en Andrew Nethsingha.
Iestyn Davies (°1979) is een Britse contratenor die algemeen wordt erkend als een van ’s werelds beste zangers, gevierd om de schoonheid en technische behendigheid van zijn stem en intelligent muzikaal vakmanschap. Kritische erkenning van het werk van Iestyn was te zien in twee Gramophone Awards, een Grammy Award, een RPS Award voor Young Singer of the Year, de Critics’ Circle Award en recentelijk een Olivier Award Nominatie. Hij werd bekroond met de MBE in de Queen’s New Year’s Honours List 2017 voor diensten aan muziek. Hoewel gezegend met een Welshe naam, komt Iestyn uit York, geboren in een muzikaal gezin. Zijn vader, de cellist Ioan Davies, was met name in 1968, de oprichter van het befaamd, Engels Fitzwilliam String Quartet. 
Davies begon als koorzanger aan St John’s College, Cambridge onder leiding van Dr. George Guest en later Christopher Robinson. Later, na zijn afstuderen in Archeologie en Antropologie aan St John’s College, studeerde Iestyn aan de Royal Academy of Music, Londen, waarvan hij nu een Fellow is. In 2015 verrukte hij het Londens theaterpubliek door de rol van Farinelli te zingen in het toneelstuk “Farinelli and the King” met Mark Rylance in het Globe Theatre. Het succesvol project verhuisde naar West End en werd genomineerd voor een aantal Olivier Awards.
Joseph Middleton (°1981), geboren in Cirencester, Gloucestershire, studeerde aan de Universiteit van Birmingham, en ging verder met een EMI Entrance Scholarship aan de Royal Academy of Music. Aan de Academie studeerde hij bij Malcolm Martineau en Michael Dussek en won hij alle prijzen voor pianobegeleiding van de Academie, naast die van de Wigmore Hall International Song Competition, Kathleen Ferrier Awards, Richard Tauber Award, Royal Over-Seas League Competition en Geoffrey Parsons (pianist) Award. Bij het verlaten van de Royal Academy waren zijn eerste afspraken met Sir Thomas Allen (bariton), die hem uitnodigde om door Noord-Amerika te toeren, optreden in Wigmore Hall en met hem meegaan op zijn 70e verjaardagstour van Winterreise, en met Dame Felicity Lott , met wie hij Elgar- nummers opnam. 
Kort daarna nodigde mezzosopraan Dame Sarah Connolly hem uit als vaste medewerker en traden ze over de hele wereld op. Hij bekleedde een Junior Fellowship aan het Royal College of Music voor hij terugkeerde om les te geven aan de RAM en kreeg vervolgens de titel Fellow toegekend. Hij was de eerste begeleider die de Royal Philharmonic Society Young Artist Award won en in de Evening Standard werd vermeld als een van de meest invloedrijke mensen van Londen. Hij is een van de meest gespeelde pianisten op BBC Radio 3 en een vaste medewerker van het BBC Radio 3 New Generation Artists-programma.
Die schöne Müllerin Iestyn Davies Joseph Middleton cd Signum Classics SIGCD 697