“Mendelssohn is een uitdaging omdat zijn muziek bedrieglijk eenvoudig lijkt”, vertelt de pianiste Claire Huangci over haar nieuwste cd. Samen met de violist Marc Bouchkov nam ze de werken voor viool en piano van Mendelssohn op, zijnde de twee vioolsonates en het Dubbelconcert in d klein, (Konzert für Klavier, Violine & Streichorchester D-Moll) uit 1823, begeleid en ondersteund door het gevestigd Kammerorchester Basel o.l.v. Howard Griffiths.
Het Concerto voor piano, viool en strijkers in d klein, MWV O4, ook bekend als het Dubbelconcert in d klein, werd in 1823 gecomponeerd toen Felix Mendelssohn amper 14 jaar oud was. Dit stuk is Mendelssohns vierde werk voor een solo-instrument met orkestbegeleiding, voorafgegaan door een Largo en Allegro in d mineur voor piano en strijkers MWV O1, het Pianoconcert in a klein MWV O2 en het Vioolconcert in d mineur MWV O3. Mendelssohn componeerde het werk voor een privéconcert op 25 mei 1823 in het huis van Mendelssohn in Berlijn met zijn vioolleraar en vriend, Eduard Rietz . Na deze privé-uitvoering herzag Mendelssohn de partituur, voegde hij blazers en pauken toe en is mogelijk het eerste werk waarin Mendelssohn blazers en pauken in een groot werk gebruikte. Een openbare uitvoering werd gegeven op 3 juli 1823 in het Berlijnse Schauspielhaus. Net als het pianoconcert in A mineur (1822), bleef het tijdens het leven van Mendelssohn ongepubliceerd en het duurde tot 1999 voordat een kritische editie van het werk beschikbaar was.
De Vioolsonate in F klein , op. 4, voor viool en piano werd gecomponeerd in 1823 en is de enige met een opusnummer. Mendelssohn componeerde twee andere vioolsonates, beide in F majeur, die tijdens zijn leven niet werden gepubliceerd. Dit werd gepubliceerd met een opdracht aan zijn vriend en vioolleraar, Eduard Rietz, die ook toegewijd was aan het Octet van de componist in Es majeur, Op. 20. In tegenstelling tot zijn bekendere vioolwerk, het Vioolconcert in e, mist de sonate een dramatische expositie. Het bevat echter wel een kalme schoonheid die typerend is voor de kamermuziek van de componist, en het getuigt van de schittering van zijn vroege composities.
De Vioolsonate in F, gecomponeerd in 1838, bleef ongepubliceerd tijdens het leven van de componist. Mendelssohn begon te werken aan de Vioolsonate in 1838, hetzelfde jaar dat hij begon te werken aan het Vioolconcert in E mineur. Op 15 juni 1838 had hij de compositie in conceptvorm voltooid, maar verwierp het werk als een “… ellendige sonate…”. Pas in 1839 begon hij aan de herziening van de sonate door het eerste deel te herschrijven. De taak bleef echter onvoltooid bij zijn dood in 1847 en het duurde tot 1953 voordat violist Yehudi Menuhin het werk nieuw leven inblies en het voor publicatie voorbereidde door het eerste deel te herzien op basis van Mendelssohns onvolledige herziening.
Howard Griffiths, die voor de Orpheum Foundation for the Advancement of Young Soloists en haar financieringsprogramma in Zürich, verantwoordelijk was voor het selecteren van de uitvoerders voor deze opname, is al lang bevriend met vooral Claire Huangci. “Claire heeft affiniteit met deze muziek. De meeste jonge pianisten spelen Rachmaninov, Chopin, de grote romantici fantastisch. Maar bij Mozart of Mendelssohn missen ze vaak iets. Dat is niet het geval bij Claire. In de meer dan tien jaar dat ik haar carrière begeleid, heeft ze een buitengewoon vermogen ontwikkeld om wat er tussen de noten in haar spel gebeurt te transporteren; de dingen die niet voor de hand liggend zijn, de verborgen dingen”. Marc Bouchkov is haar match made in heaven: “Hij is een uitstekende violist en heeft een scherp gevoel voor klank en muzikale aspecten”. Bouchkov beschrijft zijn benadering, in het bijzonder van het dubbelconcert als, “Veel werk aan de kern van de klank zoals zingen vereist. De romantiek van mijn spel komt pas na het strenge werk aan de klank en de intonatie. Zoals ik ooit heb geleerd, moet vibrato uit het hart komen. Op deze opname was mijn hart echt gevuld met de muziek van Mendelssohn”. Meesterlijk gespeeld. Top!
De Belgische violist en finalist van de Koningin Elisabethwedstrijd 2012, Marc Bouchkov (°1991) volgde tussen 1996 en 2005, vioollessen bij zijn grootvader Matis Vaitsner. Daarna nam hij les bij Claire Bernard aan het conservatorium van Lyon, en won daar op zijn twaalfde jaar de prijs voor viool met onderscheiding. In de jaren daarop volgde hij lessen bij Boris Garlitsky aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs, en daarna studeerde hij in Hamburg. Bouchkov bespeelt een J.B. Vuillaume-viool uit het begin van de 19e eeuw. Op de Koningin Elisabethwedstrijd 2012 eindigde hij bij de zes laatste niet gerangschikte kandidaten en bekwam de prijs van de Nationale Loterij.
De fenomenale, Amerikaanse pianiste, Claire Huangci (°1990), begon op 6-jarige leeftijd bij Ursula Ingolfsson-Fassbind in de Settlement Music School in Philadelphia. Op 8-jarige leeftijd won het wonderkind de gouden medaille op de World Piano Competition in Cincinnati. Ze studeerde verder aan het Curtis Institute of Music en vervolmaakte zich bij de legendarische pianopedagoog Arie Vardi (°1937) aan de Hochschule für Musik, Theater und Medien in Hannover. Reeds op negenjarige leeftijd begon ze met steun van beurzen concerten te spelen en onderscheidingen te winnen op wedstrijden. Op achtjarige leeftijd won ze bv. de Gold Medal op de World Piano Competition in Cincinnati. Ze was tien jaar wanneer ze een privé-concert speelde voor Bill Clinton. Na haar studies aan het Curtis Institute in Philadelphia, besloot ze met zeventien jaar naar Duitsland te gaan. Ter gelegenheid van een wedstrijd had ze eerder de legendarische pianist en pianopedagoog Arie Vardi ontmoet. Die raakte gefascineerd door haar beheersing van de muziek en haar techniek. In tegenstelling tot vroeger kwam door zijn lessen nu de focus minder op technische uitdagingen te liggen dan wel op transversale aspecten zoals frasering en toonvorming. Sindsdien woont en studeert ze in Hannover en speelt ze regelmatig concerten in binnen- en buitenland. Haar eerste cd was dan ook meer dan een debuut, het was een belofte die met haar 2de cd aan bewaarde geldigheid heeft gewonnen. Ze concerteerde met het Stuttgart Radio Orchester, het China Philharmonic Orchestra, de Indianapolis Symphony en de Moscow Radio Symphony.
De Britse dirigent Howard Griffiths (°1950) werd geboren in Hastings en studeerde muziek aan het Royal College of Music in Londen. Hij woont sinds 1981 in Zwitserland. Sinds het seizoen 2007/08 is hij General Music Director van het Brandenburgisches Staatsorchester , Frankfurt. in 2013 verlengde hij zijn contract voor de derde keer tot 2018. Uit de samenwerking met het Brandenburg Staatsorchester zijn meerdere educatieve projecten voortgekomen. In 2012 publiceerde Howard Griffiths het muzikaal kinderboek “Die Hexe und der Maestro”. In 2013 werd het boek gepubliceerd als “The Witch and the Maestro” in het Engels. Howard Griffiths was artistiek leider en chef-dirigent van het Zürich Chamber Orchestra van 1996 tot 2006. Zijn werk met het orkest omvatte ook uitgebreide tournees door Europa, de Verenigde Staten en China.
Mendelssohn Works for Violin and Piano Claire Huangci Marc Bouchkov Kammerorchester Basel Howard Griffiths cd Berlin Classics 0302045BC