“Le Destin du Nouveau Siècle” is een Campra-partituur die sinds de 18de eeuw niet is gepubliceerd. Dit opera-ballet dat in 1700 in het Collège Louis-le-Grand werd gecreëerd, moest dienen als een intermezzo bij een Latijnse tragedie en was een voorbode van de eeuw die in Frankrijk begonnen was met de 57 jaar lange regering van Lodewijk XIV. Le Destin du Nouveau Siècle was een toepasselijk idee voor een libretto voor het jaar 1700!
Het werk zet een dialoog op gang tussen volkeren ten gunste van oorlog of vrede, waarbij elke partij wordt gesteund en aangemoedigd door een god, Mars of Vulcanus, of juist door de allegorie van vrede. Saturnus, als God die de leiding heeft over de tijd, bereidt zich voor om de wereld een nieuwe eeuw te schenken. Hij nodigt het lot uit om zijn lot te regelen volgens de wil van de volkeren, maar sommigen willen een oorlog doen ontbranden die eeuwig zal duren, terwijl anderen de naam van Vrede overal laten weerklinken.
Campra’s schitterende maar helaas onbekende muziek, op een libretto van pater Jean-Antoine du Cerceau, gecomponeerd net na “L’Europe Galante” (1697) en “Le Carnaval de Venise” (1699), en kort voor “Tancrède” (1702), stuk voor stuk meesterwerken, brengt een evenwichtige afwisseling van solo aria’s, dansen, koren en dubbelkoren, schitterend van begin tot eind.
De jezuïetpriester, dichter, toneelschrijver en literator, Jean-Antoine du Cerceau, doceerde aan verschillende colleges van zijn orde en componeerde verschillende toneelstukken voor zijn leerlingen, in Latijnse of Franse verzen, die in deze colleges werden opgevoerd. Hij was de populairste onder de jezuïetentoneelschrijvers. Hij werd leraar van de Prins van Conti en stierf per ongeluk, gedood door een leerling die hem onvrijwillig sloeg terwijl hij een geweer hanteerde.
Campra’s schitterende muziek wordt hier op wonderbaarlijke wijze onthuld door uitzonderlijke solisten, onder leiding van Patrick Bismuth. Het Europa van de oude koning rommelde van oorlog en hongersnood, onrust vermengd met hoop aan het begin van de nieuwe eeuw. Hier is de muzikale momentopname van dit zo bijzonder tijdperk!
Rolverdeling:
Marc Mauillon: Mars, Saturne
Mathias Vidal: Le Génie de la terre
Florie Valiquette: La paix, Une Parque
Claire Lefilliâtre: Pallas, Bellonne, La Gloire
Thomas Van Essen: Vulcain, Un Guerrier
Als koor, Les Chantres du Centre de musique de Versailles o.l.v. Olivier Schneebeli
Patrick Bismuth (°1954) studeerde viool bij Roland Charmy aan het Conservatoire van Parijs. Hij was van 1993 tot 1998 leraar barokviool aan het Conservatoire de Paris en is momenteel leraar aan de conservatoria van Versailles, Boulogne Billancourt, Parijs en Reims. Door de barokviool te leren, kan hij klassieke, romantische en hedendaagse repertoires verschillend interpreteren. Hij trad op in talrijke concerten met zijn ensemble “La Tempesta” en het Atlantis Quartet, waarvan hij medeoprichter is, en ook met de organist Louis Thiry , die de horizon van de oude muziek voor hem opende. Hij is al vele jaren betrokken bij de ensembles van Jean-Claude Malgoire. Hij nam de sonates en partita’s van Bach voor viool solo op, de rozenkranssonates van Heinrich Biber en sonates van Jean-Marie Leclair, maar ook werken van Ravel, Kreisler en Enesco . Onder de titel “Musique dans la cité interdite” nam hij met het “Ensemble XVIII-21” van fluitist Jean-Christophe Frisch deel aan de opname van muziek van het keizerlijk hof van China in de 18e eeuw, en ook stukken van Teodorico Pedrini en Joseph-Marie Amiot . In 2011 nam hij met de organist, Louis Thiry, “Tientos” voor viool, altviool en viola da spalla van Francisco Correa de Arauxo op.
Campra Le Destin du Nouveau Siècle La Tempesta Patrick Bismuth Lefilliâtre Valiquette Mauillon Vidal Van Essen cd Château de Versailles Spectacles CVS061