David & Salomon, Schütz, Psalmi/Canticum Canticorum”, door Les Cris de Paris o.l.v. Geoffroy Jourdain op het label harmonia mundi. Betoverend mooi! | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Les Cris de Paris o.l.v. Geoffroy Jourdain brengen hier met fragmenten uit Schütz’ Psalmen Davids, Canciones en Symphoniae Sacrae en Ludi musici, een muzikale sensatie, modern, vol muzikale ideeën, tonale pracht, complexiteit en sensualiteit. Een heldere, zonnige en oneindig kleurrijke Schütz in een betoverende opname!

Geoffroy Jourdain en Les Cris de Paris laten hier een vaak miskend facet van de “Orpheus van Dresden” horen, nl. die van zijn werken die rechtstreeks geïnspireerd waren door Italië, meer bepaald door de muziek uit omgeving van Giovanni Gabrieli in Venetië. Soms wereldlijk van kleur met een scala van wisselende instrumentatie, strekte de bezetting zich uit van duet tot groot ensemble.

In 1609 kon vorst Maurits van Hessen-Kassel, Schütz overhalen om voor twee jaar in de vrije republiek Venetië in de leer te gaan bij Giovanni Gabrieli, de musicus, componist en kapelmeester van de San Marco. De studie werd door Schütz’ vorstelijke weldoener betaald. Giovanni Gabrieli was nl. bekend voor twee belangrijke technieken, contrapunt en de cori spezzati-techniek met twee of meer tegenover elkaar opgestelde ensembles van zangers en instrumentalisten. Schütz wist zijn studieverblijf in Venetië te verlengen, maar keerde uiteindelijk in 1612 naar Duitsland terug vanwege het overlijden van zijn Italiaanse leermeester. Hij sloot zijn opleiding in Venetië af met het componeren van een verzameling van wereldlijk-vocale zangstukken die als “Primo libro di Madrigali” in Venetië werden uitgegeven.

In 1597 verscheen een eerste collectie van Giovanni Gabrieli’s Sacrae symphoniae. Het werk bevatte instrumentale en vocale composities voor de liturgie en werd voor een groot deel geschreven voor cori spezzati. Ongetwijfeld schreef Gabrieli een groot deel van deze composities voor de San Marcobasiliek of voor de broederschap van San Rocco. In 1615 verscheen er een tweede bundel met dezelfde naam en gelijkaardige werken. Het eerste volume uit 1597 werd ook uitgegeven in de Duitssprekende gebieden. Veruit de roemrijkste naam onder Gabrieli’s leerlingen was Heinrich Schütz, die uitgroeide tot de grootste Duitse componist uit de vroege Barok. Heinrich Schütz zou drie gelijknamige bundels uitgeven, als eerbetoon aan zijn leermeester.

Wat Heinrich Schütz (1585-1672) in 1650 publiceerde onder de titel “Symphoniae sacrae. Tertia Pars. Opus Duo-minimum. Deutsche Geistliche Konzerte für Fünf bis acht obligate Stimmen (Singstimmen und Instrumente), Complementum ad libitum (Singstimmen und Instrumente) und Basso continuo” bleek een hoogtepunt en een keerpunt in de muziekgeschiedenis. Een keerpunt in twee opzichten. Als een verzameling werken die de weg naar de toekomst wees en als een samenvatting van het verleden.

De Symphoniae sacrae zijn een reeks van drie volumes religieuze composities die Schütz aan het begin van de 17de eeuw componeerde in drie delen, en elk op een ander tijdstip publiceerde, 20 Symphoniae sacrae in Boek 1 (Venetië, 1629), 27 Symphoniae sacrae in Boek 2 (Dresden, 1647) en 20 Symphoniae sacrae in Boek 3 (Dresden, 1650). De 27 concerten van het Symphoniae sacra II bv. waren mijlpalen in de ontwikkeling van het Duits Geistliches Konzert voor virtuoze solozangers, instrumenten (voornamelijk violen) en basso continuo. Gepubliceerd een jaar voor de Geistliche Chormusik van 1648, lieten ze een andere artistieke kant van Schütz horen, naast de traditionele vocale polyfonie voor grote ensembles van zijn Cantiones sacrae, Kleiner geistlichen Concerten, geistliche Gesänge en Geistliche Chor-Musick.

Opgericht en bedacht door Geoffroy Jourdain (foto), speelt Les Cris de Paris voornamelijk het vocaal en instrumentaal repertoire vanaf het begin van de 16de eeuw tot vandaag. Hun artistieke benadering weerspiegelt de rijkdom en diversiteit van de kunstenaars die deelnemen aan hun producties. Het kunnen er zowel drie als tachtig zijn, componisten, arrangeurs, acteurs, regisseurs, instrumentalisten, dansers, ensembles of koren, regisseurs, beeldende kunstenaars, geluidsontwerpers en pedagogen. Nieuwsgierig en gepassioneerd, verbinden ze zich met durf om onbekende werken te herontdekken of om de mogelijkheden van de stem in hedendaagse creaties te verkennen. Hun muzikale projecten kunnen de vorm aannemen van concerten, uitvoeringen, maar ook van toneelproducties met verschillende, artistieke disciplines (theater, dans, lezingen). De meeste creaties die de culturele seizoenen van Les Cris de Paris accentueren, combineren hedendaagse muziek met oude muziek en moderne muziek met barok en romantische muziek.

De vocale solisten zijn Marie Picaut, Adèle Carlier, Cécile Larroche, Amandine Trenc, Judith Derouin sopraan, Marielou Jacquard, mezzosopraan, Damien Ferrante, contratenor, Constantin Goubet, Safir Behloul en Alban Dufourt, tenor, en Renaud Brès, Virgile Ancely en Geoffroy Buffière, bas-bariton. De instrumentalisten zijn Adrien Mabire en Emmanuel Mure ,cornet, Etienne Floutier gamba (alto), Martin Bauer gamba (basse), Yuki Koike, Marieke Bouche en Josèphe Cottet, viool, en Évolène Kiener en Julien Martin, fluit.