Jules Verne was de inspiratie voor Offenbachs opéra-féerie, die in 1875 in première ging. De Parijse rage voor dit soort muzikale extravaganza kwam voort uit de indrukwekkende toneeleffecten. In “Le Voyage dans la Lune” namen nl. twee balletten en een twintigtal decors het publiek mee van de aarde naar de maan, waarbij achtereenvolgens het Observatorium van Parijs, een werkende hoogoven en de krater van een uitbarstende vulkaan werden nagebouwd…
“Le voyage dans la lune”, een grootse en komische sprookjesopera (opéra-féerie) /operette uit 1875 (vier akten en drieëntwintig scènes), op een Frans libretto van Albert Vanloo, Eugene Leterrier en Arnold Mortier, werd oorspronkelijk opgevoerd in het Théâtre de la Gaité in Parijs. Offenbach was daar nl. directeur. Het stuk was een vrolijke en absurdistische parodie op 2 romans van Jules Verne, “De la Terre á la Lune” uit 1865 en “Voyage au centre de la terre” uit 1864
Verne en Offenbach kenden elkaar en beïnvloedden elkanders werk. Verne was een meester in het schrijven van ironische teksten en Offenbach schitterde in politieke en sociale satire. Er werd gedacht dat de opera “Le voyage dans la lune” ook van Verne’s hand was en die indruk werd versterkt door gelijkende tekeningen van met name Verne’s kanon die in advertenties voor de opera werden gebruikt. Dit was echter niet het geval. Verne zou zich op een gegeven moment toch hebben geërgerd aan de opera “Le voyage dans la lune” vanwege de overeenkomsten met zijn werk. Toch was de uitwerking bij Offenbach wezenlijk anders.
Terwijl in de opera alleen Fransen voorkomen, speelt in het boek de hele voorbereiding zich af in Amerika en is er maar één Fransman bij betrokken. Het kanon in Amerika is een soort mortier, dat rechtop in een enorme kuil staat. In de opera is het een veel langer en diagonaal kanon. In de boeken is er geen landing op de maan, in de opera wel en in de boeken komen geen astronomen, koning, prins, en maanbewoners voor. Jules Verne heeft uiteindelijk geen klacht ingediend, waarschijnlijk omdat de kans van slagen uiterst klein was. Het auteursrecht stond toen in de kinderschoenen, bovendien worden abstracte denkbeelden of ideeën niet auteursrechtelijk beschermd. Later gaf Jules Verne wel toestemming aan Offenbach voor de bewerking van zijn verhaal Une fantaisie du docteur Ox tot opera. Hij zou zelfs meegewerkt hebben aan het libretto.
Voor de première in het Théâtre de la Gaité in Parijs, was de gevel van het theater voorzien van een enorm model van de maan. De directeur was trots op de volgens hem accurate reproductie, compleet met kraters. Niets werd gespaard voor de enscenering. Voor deze megaproductie werden 24 majestueuze decors gebouwd door Cornil, Fromont en Cheret. Het zijn replica’s van het observatorium te Parijs, een hoogoven, een maanlandschap, een vulkaan, en originele architecturen zoals een glazen paleis en parelmoer galerijen. De 673 kostuums waren ontworpen door Alfred Grévin. Er werd zelfs een dromedaris geleend uit een pretpark in Parijs. Er werd verder gebruikgemaakt van valluiken, speciale effecten en zelfs vuurwerk. De twee balletten, het Ballet Des Flocons De Neige en het Ballet des Chimères, zijn gearrangeerd door Justament.
“Le voyage dans la lune” werd in de periode van 1875 tot 1876, wel 185 keer opgevoerd in Parijs. De Parijse kranten waren lovend, wat leidde tot nog meer bezoekers. Het stuk werd van 31 maart 1877 tot de laatste voorstelling op 31 mei 1877 in Theatre du Chatelet uitgevoerd. Na Parijs werd het stuk ook nog opgevoerd in Londen en Wenen. Georges Méliès, de bekendste pionier op filmgebied, liet zich in 1902, inspireren door deze operette voor zijn beroemde film, “Le voyage dans la lune” uit 1902, er zijn veel overeenkomsten tussen de film en de opera, zo zijn in de film ook het observatorium, de astronomen, de “raket”, het lange kanon, en maanbewoners (seleniten, naar Selene de maangodin) te zien en is ook de film een parodie.
Het Chœur en het Orchestre National Montpellier Occitanie staan onder de subtiele en precieze leiding van Pierre Dumoussaud. De dirigent, Pierre Dumoussaud (foto), bereikte de internationale operascène, dankzij de prijs die hij in 2017 won op het Concours International de Chefs d’Orchestre d’Opéra, georganiseerd door de Opéra Royal de Wallonie. Hij raakte als fagottist gefascineerd door het symfonisch repertoire en volgde een opleiding tot orkestdirigent aan het Conservatoire de Paris tot 2014, toen hij de eerste prijs won op de “Talents Chefs d’Orchestre” van ADAMI. Het jaar daarop, toen hij 25 werd, verving hij op het laatste moment Alain Lombard voor een televisieconcert met het Orchestre National Bordeaux Aquitaine. Hij heeft een bijzondere band met deze instelling onderhouden en werd assistent-dirigent, waarna hij aan het hoofd stond van verschillende operaproducties en balletten. 
Hij werd uitgenodigd om het orkest van het Festival de Pâques de Deauville te dirigeren en werkte nauw samen met Renaud Capuçon, Bertrand Chamayou en Nicholas Angelich.“Helder en modern, maar ook welsprekend en levendig”, om Christian Merlin (Le Figaro) te citeren, wordt Pierre Dumoussaud zowel door instrumentalisten als door zangers en dansers gewaardeerd. De jonge dirigent trad trouwens voor het eerst op in de Opéra National de Paris in mei 2021, in de productie, “Hommage à Roland Petit”. “Zijn dirigeren roept niets dan lof op, waarbij hij een fijn evenwicht vindt tussen analytische helderheid en het theatrale leven, terwijl hij tegelijkertijd de buitengewone moderniteit van deze bedwelmende muziek naar voren brengt”, schreef Christian Merlin nog in Le Figaro.
In het boek leest u Alexandre Dratwicki, Shooting for the Moon with Offenbach, Jérôme Collomb, Offenbach and the ‘féerie’, Alexandre Dratwicki, A journey… through the press, en Jean-Claude Yon, Jacques Offenbach and Jules Verne: abortive encounters.
Rolverdeling:
Violette Polchi (Caprice)
Sheva Tehoval (Fantasia)
Matthieu Lecroart (V’Lan)
Pierre Derhet (Quipasseparla) 
Raphael Bremard (Microscope)
Thibaud Desplantes (Cosmos)
Marie Lenormand (Popotte)
Christophe Poncet de Solages (Cactus)
Ludivine Gombert (Flamma/Adja)
Choeur et Orchestre national Montpellier Occitanie o.l.v. Pierre Dumoussaud
Jacques Offenbach Le Voyage dans la Lune Violette Polchi Sheva Tehoval Matthieu Lecroart Pierre Derhet Raphael Bremard Choeur et Orchestre national Montpellier Occitanie Pierre Dumoussaud 2 cd + boek Bru Zane BZ1048