Christian Ferras (1933-1982) wordt herinnerd als de violist die in 1965, tranen liet aan het einde van de langzame beweging van Sibelius’ Concerto, en die, na een dramatische neergang van zijn carrière, op 49-jarige leeftijd zelfmoord pleegde… Deze uitzonderlijke box bevat de geremasterde opnamen uit 1953-1972, van de Vioolconcerti van Beethoven, Brahms, Tsjaikofski en Alban Berg, en kamermuziek van Beethoven, Debussy, Ravel, Enescu en Schumann.

De artistieke persoonlijkheid van dit wonderkind uit de Franse provincie, dat op het hoogtepunt van zijn roem, de favoriete violist werd van Herbert von Karajan, werd gevormd door zijn uiterste, hoewel bescheiden, toewijding aan de muziek, wat tot uiting kwam in zijn levendige toon, elegante boogstreek, bruisende, energieke vingerzettingen en weloverwogen frasering. De opnames van violist Christian Ferras lieten weliswaar een merkwaardige, stilistische dualiteit horen. Enerzijds een strakke gewonden, ietwat harde klank met opvallend vibrato en anderzijds, een warme, romantische toon, met opvallende portamenti en tempo rubato.

Christian Ferras werd geboren in Le Touquet. Hij kreeg zijn eerste vioollessen van zijn vader, een gewezen leerling van de legendarische Marcel Chailley (1881-1936), waarna hij in 1941, naar het Conservatorium van Nice ging als leerling van Charles Bistesi zelf een gewezen leerling van de beroemde, Belgische violist, César Thomson (1857-1931), de opvolger van Ysaÿe als leraar aan het Conservatorium van Brussel. De nog heel jonge Ferras behaalde er in 1943, de Eerste Prijs en ging in 1944, naar het Conservatorium van Parijs. In 1946, won hij daar de Eerste Prijs in de beide disciplines viool en kamermuziek, bij René Benedetti en Joseph Calvet, en begon zijn carrière bij het Pasdeloup Orkest o.l.v. Albert Wolff en later Paul Paray. Ook kreeg hij les van de Roemeense violist en componist, George Enescu.

Het Vioolconcerto van de Filipijnse jazz-pianist, componist, arrangeur, dirigent en bigband-leider, Federico Elizalde (1907-1979), een leerling van Ravel, ging in 1944, in Parijs in première door Ginette Neveu, maar Christian Ferras speelde de première in Londen o.l.v. Gaston Poulet (1892-1974), overigens in aanwezigheid van de componist, en maakte de wereld première opname in november 1947, op 14-jarige! leeftijd. In 1948 won Ferras samen met de Joods-Pools-Franse violist, Michel Schwalbé (1919-2012), (die in 1957, de concertmeester van de Berliner Philharmoniker onder Karajan werd), de eerste prijs op de internationale Vioolwedstrijd in Scheveningen. Yehudi Menuhin was toen een van de juryleden. De jonge Ferras speelde in 1948, Honeggers Sonate voor viool solo in première in de Salle Gaveau in Parijs en het jaar daarop won hij de tweede prijs (de eerste prijs werd toen niet uitgereikt) op de internationale Marguerite Long-Jacques Thibaud Wedstrijd.

Het was daar dat hij de 11 jaar oudere pianist, Pierre Barbizet (1922-1990) (foto) ontmoette, met wie hij een van de beroemdste partnerschappen vormde in de geschiedenis van piano-vioolsamenwerking. In 1950, nam hij samen met Jean-Pierre Rampal en George Enescu, verschillende werken van Bach op. Het was op dit punt dat zijn carrière begon toen hij in 1951, door Karl Böhm werd uitgenodigd om met de Berliner Philharmoniker, in het Titania Palast in Berlijn, Beethovens Vioolconcerto te spelen. Vervolgens gaf hij een reeks concerten in onder meer Japan en Zuid-Amerika.

Ferras was o.a. bekend door zijn uitvoeringen van eigentijdse muziek. In 1952 bracht hij zowel de Vioolsonate van Claude Pascal (1921-2017) in première, als, samen met Pierre Barbizet, de première van het Dubbelconcerto van Ivan Semenoff (1917-1972). In 1954, nam hij samen met de dirigent, Carl Schuricht, het Vioolconcerto van Brahms op. 1959 was het jaar waarin Ferras echt bekendheid kreeg. Hij begon nl. zijn carrière in de Verenigde Staten door het Concerto van Brahms onder Charles Munch te spelen, nam Bachs Dubbelconcerto op met Yehudi Menuhin, speelde op het Prades Festival met Pablo Casals en Wilhelm Kempff, en speelde Gyula Bando’s “Hongaars” Vioolconcerto in première. In 1960 speelde hij ook nog Serge Niggs Concerto in première, en in 1965, genoot hij van een veelgeprezen tournee door Zuidelijk Afrika met als begeleider, Jean-Clause Ambrosini (1916-1984).

In 1964 nam hij het Brahms-Concerto op o.l.v. Herbert von Karajan voor Deutsche Grammophon en vervolgens de Concerti van o.a. Sibelius, Tsjaikovski, Beethoven en Bach, in totaal, 20 soloconcerti, opgenomen voor Deutsche Grammophon, waarvoor hij het meest werd bewonderd. Ferras had het Brahms Concerto overigens, reeds in 1956, als 23-jarige, o.l.v. Karajan, in Wenen, gespeeld.

Zijn opname van Beethovens Concerto uit 1951, speelde hij romantisch en met zijn karakteristieke warmte, met vingerzettingen, die afkomstig leken te zijn van Joseph Joachim. Hoewel de vele opnames van Ferras, veelal voor EMI, voornamelijk bestonden uit eerder bekende, romantische werken, werd hij vooral bekend door zijn talrijke uitvoeringen van Bergs Vioolconcerto, dat hij bv. in 1957, opnam met Ernest Ansermet, een opvallende uitvoering met een ijzersterke zekerheid en bijna mechanistische intensiteit, met een ongebruikelijke nadruk op frasering. Ferras maakte ook opnames van het standaard duo-sonaterepertoire, waaronder in 1958, Beethovens ‘Lente’-sonate, met zijn vertrouwde partner, Pierre Barbizet, een voorbeeld van regelmaat van accentuering en tempo met een bewonderenswaardige discipline. Op 14 september, 1982, gooide Ferras zich van de 10^de verdieping van zijn appartement in Parijs.

De uitvoerders/begeleiders in deze box zijn Pierre Barbizet (piano), het Radio-Sinfonieorchester Stuttgart des SWR en het SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg o.l.v. Hans Muller-Kray, Herbert Blomstedt en Michael Gielen. De opnames van Christian Ferras met pianist Pierre Barbizet, getuigen van hun onnavolgbaar partnerschap. Müller-Kray volgt elke beweging in de Beethoven en Tsjaikovski Concerti met dynamische gevoeligheid, Gielens analytische expertise in de uitvoering van het Berg Concerto is ongeëvenaard en Ferras’ samenwerking met Blomstedt resulteert in een diepgaande interpretatie van het Brahms Concerto.

Inhoud:

CD 1

Beethoven: Violin Sonata no.9 in A major, op.47 ‘Kreutzer’

Debussy: Violin Sonata in G minor, L148

Ravel: Tzigane

CD 2

Violin Sonata no.5 in F major, op.24 ‘Frühling’

Enescu: Violin Sonata no.3 in A minor, op.25

Schumann: Violin Sonata no.2 in D minor, op.121

Cd 3

Beethoven: Violin Concerto in D major, op.61

Tchaikovsky: Violin Concerto in D major, op.35

CD 4

Berg:  Violin Concerto ‘To the Memory of an Angel’

Brahms: Violin Concerto in D major, op.77

Christian Ferras The SWR Recordings – Concertos by Beethoven, Brahms, Tchaikovsky Berg Chamber Music by Beethoven Debussy Ravel Enescu Schumann. Pierre Barbizet, Klavier Historic Recording 4 cd SWR Classic SWR19114CD