De in Duitsland geboren Händel woonde sinds 1712 in Londen, spelde er zijn naam zonder Umlaut, en had er veel succes als componist van Italiaanse opera’s. Zijn mogelijkheden om Engelse teksten op muziek te zetten waren daarentegen beperkter. Hij had de jaren 1717 tot 1719, wel doorgebracht als componist in residentie van de hertog van Chandos en had vocale muziek gecomponeerd op Engelse teksten voor verschillende koninklijke aangelegenheden, waaronder de meesterlijke “Coronation anthems” voor George II in 1727, en het Dettingen Te Deum.

De kroning van Koning George II, een magnifieke gebeurtenis, met veel pracht en praal, werd nog versterkt door muziek van o.a. Händel. De gevierde operacomponist, kreeg de opdracht van de prins, die de nieuwe koning zou worden, om de muziek te componeren bij deze grootse ceremonie in Westminster Abbey. Händels antifonen vervoegden de traditionele, ceremoniële werken van andere componisten zoals Henry Purcell, John Blow, Thomas Tallis, John Farmer, Orlando Gibbons en William Child, vermengd met prachtige fanfares en trommels. Het resultaat was van de mooiste ceremoniële muziek, ooit geschreven voor een kroning in Engeland. Händels Kroningshymnen, bekend als “Coronation Anthems”, bestaan uit vier anthems, waaronder “Zadok de priester”, die uitgevoerd werd en wordt bij de zalving van de toekomstige koning, en “My heart is inditing”, gespeeld bij de kroning van de koningin, in dit geval, de ontwikkelde markgravin en prinses van Wales, Caroline van Brandenburg-Ansbach (foto).

Op 27 juni 1743 hadden het Brits leger en zijn bondgenoten onder bevel van koning George II, het Frans leger verslagen in de Slag bij Dettingen, in wat toen nog het keurvorstendom Mainz was. De Slag was een onderdeel van de Oostenrijkse Successieoorlog (1740-1748). Dettingen heet nu Karlstein am Main in Beieren. Bij de terugkeer van de koning werd een dag van openbare dankzegging ingesteld, en Händel, die op dat moment “Composer of the Musick to the Chapel Royal” was, kreeg de opdracht om voor de gelegenheid een Te Deum en een anthem (“The King Shall Rejoice”) “met pauken en trompetten” te componeren voor de overwinningsvieringen.

Het Te Deum voor de overwinning in de slag bij Dettingen in D, HWV 283, was Händels vijfde en laatste toonzetting van de 4de -eeuwse, Ambrosiaanse hymne, Te Deum of “We Praise Thee, O God”. Hij componeerde het amper een maand na de Slag en het werd voor het eerst uitgevoerd op 27 november 1743 in de Chapel Royal van St James’s Palace in Londen, in aanwezigheid van koning George II.

Door de leer te volgen van Marie-Cécile Morin, een leerlinge van Marguerite Long en Maurice Ravel, vriendin van Samson François, ontwikkelde Hervé Niquet (°1957) zijn smaak voor het werken met originele partituren en het onderzoeken van de primaire bedoelingen van de componist. Door zijn complete opleiding als klavecinist, organist, pianist, zanger, componist, koorleider en dirigent gecombineerd met een ervaring als zangcoach bij de Parijse Opera bij Rudolf Nureyev en Serge Lifar, benadert Hervé Niquet het beroep van musicus als onderzoeker, die er de voorkeur aan geeft eerder terug te gaan naar de bronnen, dan naar conventies en traditionele gebruiken.

In 1987 richtte hij Le Concert Spirituel op met als voornaamste ambitie het Frans Grand Motet nieuw leven in te blazen. Sindsdien heeft Le Concert Spirituel zich op het internationaal toneel gevestigd als een van de referentie-ensembles in de interpretatie van barokmuziek, waarbij het zijn repertoire heeft uitgebreid naar alle stijlen en genres, van religieuze muziek tot opera en onbekende werken van de Franse, Engelse of Italiaanse componisten van deze tijd.

Handel Coronation Anthems Hervé Niquet Le Concert Spirituel cd Alpha 868