Light and Darkness – Carl Philipp Emanuel Bach, Flute Sonatas door Accademia Ottoboni, op het label Arcana. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Na verschillende succesvolle concerto-opnames met Amandine Beyers Gli Incogniti en Accademia Ottoboni, waarvan hij een van de oprichters is, presenteert de fluitist (traverso), Manuel Granatiero, zijn eerste soloalbum. Hier wordt hij vergezeld door Yu Yashima, klavecimbel en Marco Ceccato, cello. Authentiek, zuiver en verfijnd.

Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788) was de tweede zoon van Johann Sebastian Bach en Maria Barbara Bach. Zijn naam wordt gemakshalve vaak afgekort tot ‘C.P.E.’, hoewel C. Ph. E. zijn correcte voorletters waren. Deze Bach wordt de “Hamburgse” of “Berlijnse Bach” genoemd. Hij studeerde rechten in Leipzig en Frankfurt aan de Oder, maar werd in 1740 hofmusicus (klavecinist) van Frederik de Grote in Potsdam. De koning zelf was een bekwaam fluitist en componist. Carl Philipp Emanuel Bach componeerde er de “Preußische Sonaten” (1742) voor Frederik II, de “Württembergische Sonaten” (1744) voor de jonge hertog Carl Eugen von Württemberg en de “Sechs Klaviersonaten mit veränderten Reprisen” (1760) voor prinses Anna Amalia (foto).

Hij was een belangrijk muziektheoreticus voor klavierinstrumenten en was in die hoedanigheid, de vader van de moderne pianotechniek. Zijn “Versuch über die wahre Art das Klavier zu spielen” (1753-1762) was en bleef fundamenteel voor de kennis van de stijl van klavierinstrumenten in de tweede helft van de 18de eeuw. In 1767 volgde hij zijn peetoom Georg Philipp Telemann op als Kapellmeister van de vijf hoofdkerken van Hamburg. Hij legde zich vanaf dan hoofdzakelijk toe op het componeren van religieuze muziek en bleef er wonen tot zijn dood.

Tussen 1738 en 1768 woonde en werkte C.P.E. Bach (1714-1788) als klavecinist en componist in Ruppin en Berlijn. Daar componeerde de “Berlijnse Bach” o.a. zijn Magnificat (1749), een Paas cantate (1756), verschillende symfonieën en concerti, drie Liederbände, zijnde Geistliche Oden en liederen op teksten van Gellert (1758), Oden met melodieën (1762) en Sing-Oden (1766) en wereldlijke cantaten. C.P.E. Bach was een productieve componist van concerti, vooral voor klavier. Maar, net als zijn vader componeerde hij vaak een concerto voor verschillende instrumenten, waardoor het moeilijk te bepalen was, welke versie oorspronkelijk was. Deze zoon van Sebastian Bach bleek o.a. mede aan de basis te liggen van het samenspelen tussen klavier en viool.

Het resultaat van dit project is ‘Light and Darkness’, vijf sonates, gekozen uit het omvangrijk oeuvre dat de componist aan dit instrument opdroeg. Naast de beroemde sonate voor fluit solo staan er twee sonates met klavecimbel obbligato en twee sonates met basso continuo op het programma. Ze tonen een rijkdom aan stilistische en schriftelijke variatie en vertegenwoordigen de hele periode waarin Bach zijn overgebleven fluitsonates componeerde: BWV1020 geschreven in zijn jeugd bij zijn vader in Leipzig, Wq124 geschreven tijdens zijn eerste studiejaren in Frankfurt, Wq128 en Wq132 tijdens zijn dienst aan het hof van Frederik II, en Wq83 tijdens zijn volwassen jaren in Hamburg. Dit is dus een miniatuurverkenning van het universum van de ‘Berlijnse Bach’ aan de hand van enkele van zijn meest intieme werken die ons aanmoedigen om de meest uiteenlopende menselijke emoties te ervaren, van de donkerste tot de helderste.