Vier composities van Chopin en Variaties op een thema van Chopin, wijzen op een programma, geheel gewijd aan het genie van Frédéric Chopin. Weliswaar niet met zijn bekende préludes en polonaises, maar met veel minder bekende werken, zijn Barcarolle op. 60, zijn Fantaisie in f op. 49 en Chopins Andante spianato & Grande polonaise brillante op. 22. De Chinese pianist stelde dit programma weliswaar niet samen als een eerbetoon aan Chopin, maar ter nagedachtenis aan zijn vorig jaar overleden vader, Ningxu Han, vanwaar de titel van de cd.
Sergej Rachmaninov (foto) componeerde 3 reeksen variaties, 2 voor piano solo, respectievelijk op een thema van Corelli en op een thema van Chopin, en één, weliswaar onder de naam rapsodie, op een thema van Paganini voor piano en orkest. Hij begon zijn Variaties op een thema van Chopin op. 22 te componeren in augustus 1902 op het familielandgoed Ivanovka, het landgoed nabij Tambov in zuidelijk Rusland, van zijn oom en tante. De mooie omgeving inspireerde hem nl. tot componeren. Daar ontstonden met name ook zijn eerste symfonie en zijn derde pianoconcerto, en de Études-Tableaux (op. 33). 
In februari 1903 voltooide hij het werk en droeg de variaties op aan de Poolse pianist, muziekpedagoog en componist, Teodor Leszetycki (1830-1915), die in 1862, samen met Anton Rubinstein, het Keizerlijk Conservatorium van Sint-Petersburg oprichtte. Het werk omvat 22 variaties op het thema van Chopins 20ste prelude in do klein uit zijn cyclus Préludes op. 28 voor piano solo. In Rachmaninovs werk wordt het thema eerst in originele vorm geïntroduceerd, waarna de variaties volgen.
Chopin componeerde zijn “Andante spianato et grande polonaise brillante” in Es op. 22 tussen 1830 en 1834. De Grande polonaise brillante in Es, bestemd voor piano en orkest, werd eerst in 1830-1831 gecomponeerd. In 1834 componeerde Chopin een Andante spianato in G voor piano solo, dat hij aan de Polonaise toevoegde en afrondde met een fanfare-achtige sequentie. Het gecombineerde werk werd gepubliceerd in 1836 en werd opgedragen aan zijn leerlinge Barones Frances Sarah d’Este. Aan haar droeg Chopin ook zijn Fantaisie-Impromptu op. 66 op. Deze maakte deel uit van een album voor de barones met werk van verschillende componisten, Cherubini, Rossini, Moscheles en Hiller. De Grande Polonaise Brillante is een werk voor piano en orkest, hoewel de pianopartij vaak solo gespeeld wordt. Het Andante Spianato (“spianato” betekent vlak, symbolisch verwijzend naar de Poolse vlakte of Niż Polski), werd voor piano solo als inleiding tot de Polonaise gecomponeerd, nadat Chopin een langverwachte uitnodiging ontving om op één van de conservatoriumconcerten van François Habeneck in Parijs te spelen. Het was de enige keer dat Chopin ooit de term “spianato” gebruikte als karakteraanduiding van een compositie.
Chopins eerste werk, gecomponeerd op zevenjarige! leeftijd, was een polonaise. De Grande Polonaise Brillante van 1830-31, was de laatste die hij voor vele jaren zou componeren. Chopin componeerde de Polonaise tijdens zijn laatste maanden in Warschau. Ze werd in 1831 in Wenen voltooid. Vanuit Wenen vertrok Chopin richting Parijs om nooit nog naar Polen terug te keren. De Grande Polonaise Brillante behoort zoals de naam laat vermoeden, tot Chopins technisch meest veeleisende composities, snelle dalende tertsen, snelle en moeilijke octaaf- en akkoordsprongen, tremoli in tertsen, snelle toonladers en snelle arpeggio’s in beide handen, gebroken akkoorden en het gebruik van een breed scala aan toetsen. Chopin componeerde zijn unieke Barcarolle in Fis op. 60 in het najaar 1845 tot voorjaar 1846, en droeg het werk op aan barones Von Stockhausen. Zijn sterk emotionele Fantasie op. 49 in f-klein uit 1841, is een werk vol wisselende stemmingen, dat qua inhoud op een ballade lijkt, maar qua vorm bijna in de sonatevorm werd gecomponeerd. Franz Liszt beschreef dit werk als het dispuut tussen Chopin en George Sand.
Mengjie Han (°1989) werd in Shanghai geboren, maar omdat zijn vader een baan kreeg bij de Nederlandse Organisatie voor toegepast-natuurwetenschappelijk onderzoek TNO), toen nog in Delft, verhuisde hij op zijn tweede naar Nederland. Daar studeerde hij piano aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag bij Marlies van Gent en bij Jan Wijn aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij volgde masterclasses bij o.a. Paul Komen, Rian de Waal, Boris Petrushansky, Jacques Rouvier, Leslie Howard en Dmitri Bashkirov, en won de eerste prijs op de Steinway Piano Competition en op de International Piano Contest Maria Campina in Portugal. Mengjie speelt regelmatig in binnen- en buitenland. Als prijswinnaar van de Prinses Christina-competitie concerteerde hij in Griekenland, Zuid-Afrika, Tunesië, de Verenigde Staten en Canada. In november 2014 won Mengjie Han de derde Prijs op de 10de Internationale Franz Liszt Piano Wedstrijd in Utrecht. Hij kreeg zijn prijs in aanwezigheid van Koningin Máxima. Tijdens de finale speelde hij Liszts “Totentanz” met het Nederlands Radio-Philharmonisch Orkest o.l.v. James Gaffigan. De pers was een en al lof, “indrukwekkende prestatie” (NRC Handelsblad), “visionair” (de Volkskrant), “elektrificerend” (Trouw) en “onovertroffen” (De Telegraaf). Mengjie Han won ook de Capgemini Audience Award.
Samen met de Duitse violiste Lea Hausmann en de Britse cellist Samuel Shepherd vormt hij het “Amatis Piano Trio”. Het trio speelt op prestigieuze festivals, waaronder het Aurora Chamber Music Festival, het Internationaal Kamermuziekfestival van Trondheim en het Utrecht Chamber Music Festival van Janine Jansen. Het Amatis Piano Trio won de publieksprijs tijdens de Amsterdamse Grachtenfestival Competitie in 2013, de eerste prijs op de International Musichouse Award Chamber Music Competition in 2015 en ze werden ‘Dutch Classical Talent 2015/16’ genoemd. Het Amatis Piano Trio maakt sinds 2015 deel uit van de European Chamber Music Academy.
Mengjie Han Ningxu cd 7 Mountain Records 7MNTN038DIG
https://www.stretto.be/2017/10/12/evocacion-albeniz-en-ravel-door-pianist-mengjie-han/