De zangeres, componiste en schrijfster, Sophie Gail (1775-1819) vulde haar korte leven met muziek en passie en leidde een vrij leven. Op 15-jarige leeftijd publiceerde ze haar eerste romances, die al snel door de hele “belle société” van het Keizerrijk werden geneuried. Het duo Mailys de Villoutreys en Clara Izambert brengt ze hier met veel esprit weer tot leven.

Sophie Garre werd geboren in Parijs als de dochter van Marie-Louise Adelaide Colloz en de chirurg, Claude-Francois Garre (1730-1799). Ze studeerde reeds als kind piano en publiceerde haar eerste compositie, de romance, “Il est vrai que Thibaut mérite”, op 14-jarige leeftijd. Ze studeerde bij Fétis, Perne en Sigismund Neukomm en componeerde in 1813, de opéra comique, “Les Deux Jaloux ou la Déclaration”, haar eerste theaterwerk. Vanaf 1790, liet ze romances opnemen in de liedboeken van La Chevardière en Antoine Bailleux, als opmaat van de werken waaraan ze later haar briljante reputatie zou danken.

Op 19-jarige leeftijd trouwde ze gedwongen met de redacteur Jean-Baptiste Gail (1755-1829) (foto) en kreeg een zoon, Jean François Gail. Zij en haar man scheidden in 1801, en Sophie Garre toerde als zangeres door Europa. Na haar scheiding leidde Sophie Gail daarenboven een zeer vrij en libertijns leven en kreeg haar vier zonen van vier verschillende vaders… Terug in Parijs componeerde ze enige tijd lichte stukken en bracht ze drie collecties Franse en Italiaanse nocturnes uit, evenals een groot aantal romances, waaronder Vous qui priez, priez pour moi, la Jeune et Charmante Isabelle; N’est-ce pas elle; Heure du soir; le Souvenir du diable; Viens écouter ce doux serment, de tyrolienne, Celui qui sut toucher mon cœur, en de barcarolle, O Pescator dell’onda. Lees voor de gelegenheid eens, “Les Compositrices en France au XIXe siècle”, Paris, Fayard, 2006, van Florence Launay.

Op het programma staat werk van Sophie Gail, afgewisseld met werk van Louis Emmanuel Jadin (1768-1853), Francois-Joseph Naderman (1773-1835), Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791), Jean-Louis Adam (1758-1848), Francois-Adrien Boieldieu (1775-1834), Charles Nicholas Bochsa (1789-1856) en Jean-Paul-Egide Martini (1741-1816).

De Franse sopraan, Maïlys de Villoutreys (foto), studeerde eerst viool voor ze op 9-jarige leeftijd werd toegelaten tot de Maîtrise de Bretagne. Ze ontdekte zang met Jean-Michel Noël, die deelnam aan tal van concerten, opnames en tournees. Tijdens haar studie Italiaans aan de universiteit studeerde ze bij Martine Surais aan het Conservatoire de Rennes en vervolmaakte zich bij Isabelle Guillaud en Alain Buet aan het Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris, waar ze in 2011 haar Master of Music diploma behaalde. Maïlys de Villoutreys ontdekte het podium op jonge leeftijd bij het uitvoeren van kinderrollen in de Opéra de Rennes (Sophie in Let’s make een opera van Benjamin Britten, Yniold in Debussy’s Pelléas et Mélisande). Later was ze Miss Ellen in Lakmé in de Opéra de Rouen, Aspasia in La Pietra del Paragone van Rossini in het Teatro Regio di Parma en speelde ze verschillende Mozart-rollen: Barberina en Pamina aan het Conservatoire de Paris, Queen of the Night (olv N. Krüger), en meer recentelijk in Melia in Apollon et Hyacinthe in de Cité de la Musique in Parijs. In de l’Opéra Royal de Versailles zong ze Amour in Glucks Orphée et Eurydice o.l.v. G. Grazioli en Clarine op Rameau’s Platée o.l.v. Jean-Claude Malgoire.

Clara Izambert-Jarry begon harp aan het conservatorium van Saint Maur en ontmoette drie jaar later Marielle Nordmann, met wie ze altijd samenwerkte. In 2010 behaalde ze op briljante wijze haar masterdiploma harp aan het Nationaal Conservatorium voor Muziek in Parijs, in de klas van Isabelle Moretti, evenals de hogere cyclus kamermuziek in de klas van David Walter en Michel Moraguès. Gepassioneerd door de verschillende kamerformaties, treedt ze regelmatig op met het Trio Dauphine (klavecimbel, harp en barokviool) waarmee ze twee door critici geprezen albums opnam (Arion / Evidence Classics). Ze wijdt haar masterscriptie aan fluit-, altviool- en harpopleiding en speelt ook regelmatig met verschillende muzikale persoonlijkheden zoals harpiste Alexandra Luiceanu, Duo Manora, in duo met violiste You Jung Han, of met organist Gaétan Jarry.

Ze speelt op prestigieuze plaatsen zoals de Basiliek van Lourdes, de Opera van Leipzig en de Abdij van Royaumont, de Festivals van Menton, Deauville, Sinfonia en Périgord, de Flâneries de Reims en treedt op met o.a. het Ébène-kwartet, het Girard-kwartet, het Ardeo-kwartet en met Marielle Nordmann. Ze is zeer betrokken bij hedendaagse creaties en is sinds 2009 solo-harpiste bij het ensemble Le Balcon onder leiding van Maxime Pascal. Na haar ontmoeting met Nanja Breejik (oude harpen) besloot Clara Izambert-Jarry veel tijd te besteden aan de herontdekking van het Franse repertoire van de tweede helft van de 18e eeuw. Ze geeft les aan het Regionaal Conservatorium van Amiens.

Tracklist:

Sophie Gail: Je sais bien que la jeunesse; N’est-ce pas d’elle; L’Attente; Ronde du diable; Air du Chanoine de Milan, ou Le Souper impromptu; Il faut mourir; L’Heure du soir; Celui qui sut toucher mon coeur; Mon cher Frontin

Louis-Emmanuel Jadin: Colas, Colas, sois-moi fidele; La Mort de Werther

Francois-Joseph Naderman: En vain les zephirs caressants; Plaisir d’amour; Fantaisie pour la harpe sur “O pescator”

Wolfgang Amadeus Mozart: An Chloe KV 524; Abendempfindung an Laura KV 523; Oiseaux si tous les ans KV 307

Jean-Louis Adam: Charlotte sur le tombeau de Werther; Les Regrets

Francois-Adrien Boieldieu: Les Souvenirs

Nicolas-Charles Bochsa: Mon coeur soupire de Mozart

Jean-Paul-Egide Martini: Le Pleureur

Romances d’Empire Sophie Gail 1775-1819 Maïlys de Villoutreys (soprano), Clara Izambert (harpe) cd Château de Versailles Spectacles CVS077