Louis Vierne (1870-1937) staat o.a. door zijn “Carillon de Westminster” en “Les Cloches de Hinckley”, bekend als een van de briljantste onder alle Franse orgelcomponisten. Hoewel de eerste Orgelsymfonie in 1867, werd gecomponeerd door de Duitse componist Wilhelm Valentin Volckmar (1812-1887), wordt het genre meestal in verband gebracht met de late Franse romantiek. Daar was het “Grande Piéce Symphonique” van César Franck, het eerste werk in dit genre. Hij werd gevolgd door Charles–Marie Widor, die tien orgelsymfonieën componeerde en gezien wordt als de eigenlijke bedenker van het genre, en zijn leerling Louis Vierne. De Orgelsymfonieën van Vierne gelden weliswaar als de meest betekenisvolle.

Louis Vierne werd zo goed als blind geboren. Op zevenjarige leeftijd onderging hij een operatie waardoor hij gedeeltelijk kon zien en zonder hulp over straat kon. Na 1918 werd hij echter geheel blind en was hij afhankelijk van braille. De jonge Vierne kreeg zijn eerste muzieklessen van zijn oom Charles Colin, hoboïst en organist en winnaar van de Prix de Rome. Hij werd van 1881 tot 1890 opgeleid aan het Institut National des Jeunes Aveugles en won er de eerste prijs voor zowel viool als piano. Hij ging daarna studeren aan het Conservatorium in Parijs, waar hij korte tijd les kreeg van César Franck. Na diens overlijden studeerde Vierne verder bij Charles-Marie Widor. In 1894 won hij de Prix du Conservatoire, waarna hij in zowel de Église Saint-Sulpice als het Conservatorium van Parijs, Widors assistent werd. In die tijd werd Vierne zelfs ‘Widor-junior’ genoemd.

Toen Widor daar werd opgevolgd door Alexandre Guilmant, werd hij ook diens assistent. In 1900 werd hij na een competitie uit 50 kandidaten, organist-titularis van de Notre-Dame in Parijs. Vierne werd vermaard om zijn improvisaties op het vijfmanualige Cavaillé-Coll-orgel in deze kathedraal. Onder zijn trouwe toehoorders bevonden zich beroemde Parijzenaars als Auguste Rodin en Georges Clemenceau. In 1911 was het de bedoeling dat hij de overleden Guilmant zou opvolgen als orgeldocent aan het Parijs Conservatorium. Toen hij verwikkeld dreigde te raken in een conflict tussen zijn leermeester Widor en de directeur Gabriel Fauré, die allebei zijn mentor waren geweest, liet hij de baan aan Joseph Bonnet en ging hij lesgeven aan de Schola Cantorum van zijn vriend Vincent d’Indy.

Daniel Roth (°1942), geboren in Mulhouse in Vichy Frankrijk, begon zijn muzikale opleiding aan het conservatorium in zijn geboorteplaats bij Joseph Victor Meyer. In 1960 ging hij naar het Conservatorium van Parijs, waar hij afstudeerde met vijf eerste prijzen, orgel en improvisatie (1963, bij Rolande Falcinelli), harmonie (1962, bij Maurice Duruflé), contrapunt en fuga (1963, bij Marcel Bitsch) en pianobegeleiding (1970, bij Henriëtte Puig-Roget). Hij volgde ook orgel bij Marie-Claire Alain (zus van Jehan en Olivier, en de dochter van Albert), nadat hij was afgestudeerd bij Falcinelli. In 1963 werd Roth de plaatsvervanger van Falcinelli aan het groot orgel van de Basilique du Sacré-Coeur in Parijs. Hij volgde haar op als titulair organist in 1973 en bekleedde deze functie tot 1985, toen hij werd benoemd tot titulair organist in Saint-Sulpice in Parijs, waar zijn voorgangers Charles-Marie Widor, Marcel Dupré en Jean-Jacques Grunenwald waren. Hij won verschillende prestigieuze orgelwedstrijden, waaronder deze van de “Amis de l’orgue” en de Grand Prix in orgeluitvoering en improvisatie, op het Concours de Chartres in 1971 (naast Yves Devernay). 

In 1974-76 was hij Artist-in-Residence bij de National Shrine of the Immaculate Conception en hoogleraar orgel aan de Katholieke Universiteit van Amerika in Washington, DC . Hij was docent orgel aan de conservatoria van Marseille (1974-1979), Straatsburg (1979-1988) en Saarbrücken (1988-1995), en van 1995 tot 2007, doceerde hij orgelspel en improvisatie aan de Frankfurt University of Music and Performing Arts . Daarnaast was hij adviseur voor het nieuw orgel van de firma Karl Schuke bij de Luxembourg Philharmonie, dat hij in 2005 inwijdde. Hij is momenteel een van de twee organisten van Saint-Sulpice in Parijs, naast Sophie-Véronique Cauchefer-Choplin.

Louis Vierne Complete Organ Symphonies Daniel Roth Aristide Cavaillé-Coll Organ Sanit-Sulpice Paris SACD aeolus AE-11231