Louis XIV hield ervan om privéconcerten te organiseren, uitgevoerd door musici die hij in dienst had. In 1714, componeerde François Couperin voor dit doel een ensemble van korte stukken, samengebracht in vier concerten. Afwisselend dansant of mysterieus, vormden de stukken van Couperin, die tijdens deze muzikale momenten in de nadagen van de regering van de Zonnekoning, door Couperin vanaf het klavecimbel geleid werden, een waar compendium van de muziek van de “Grand Siècle”. Ze schitteren als nooit tevoren door Patrick Cohen-Akenine en Les Folies françoises.
Op het hoogtepunt van zijn carrière werd François Couperin (1668-1733) (foto) beschouwd als een klavecimbel- en orgelcomponist en leraar, die zijn gelijke niet had. Ook internationaal was hij bekend. Bach nam zelfs zijn “Les Bergeries” (6è ordre, tweede boek) op in zijn “Notenbüchlein für Anna-Magdalena Bach”. Zijn klavecimbelboeken met in totaal ruim 240 stukken, verschenen vanaf 1713. Couperin rangschikte zijn stukken volgens toonaard en noemde zijn ordening, “Ordres”. Het “Premier Livre de Clavecin” uit 1713, werd gecomponeerd in de lijn van de toen gangbare, Franse klavecimbelstijl. Vanaf het tweede boek waren de composities veel typischer en duidelijker ‘Couperin’, sterk individuele karakterstukken met een zeer sterke melodie. Het derde klavecimbelboek verscheen in 1722, met daar in opgenomen, de vier “Concerts royaux”. “Les goûts réünis ou Nouveaux concerts” kwamen in 1724 uit, doorgenummerd van vijf tot veertien, als het vervolg op de “Concerts royaux”.
De “Concerts Royaux” zijn vier suites, gecomponeerd tussen 1714 en 1715, voor het hof van Louis XIV. Gecomponeerd terwijl kamermuziekconcerten in de mode waren, waren ze eerder bedoeld om naar te luisteren dan om op te dansen. Ze werden gepubliceerd in 1722 zonder aanwijzing van instrumentatie. Daarom kon hetzelfde stuk worden gespeeld door een solo klavecimbel of door een ensemble met een basinstrument, een viool, een gamba, en een hobo of een fluit. Deze vrijheid van instrumentatie was trouwens ook te vinden in bepaalde werken van Marin Marais en Gaspard Le Roux.
De “Concerts Royaux”, gepubliceerd in 1722, als bijlage bij het derde Boek met klavecimbelstukken, werden ontworpen voor gemengd ensemble, waarbij de strijkers en houtblazers samen of om beurten speelden. Tijdens de concerten in Versailles speelde Couperin de klavecimbelpartij, omringd door de violist François Duval (lid van Les Vingt-quatre Violons du Roy), de hoboïst Philidor (André Danican, bekend als Philidor de Oude), de fagottist Pierre Dubois en de gambist Hilaire Verloge, bijgenaamd Alarius.
Deze werken, die hebben bijgedragen aan de bekendheid van Couperin, namen de oudere vorm van Franse suites over. Hoewel ze eerder op lichtheid dan op diepte leken te focussen, werden ze gecomponeerd in een subtiele samensmelting van Italiaanse en Franse stijlen, een typisch kenmerk van Couperin. Beïnvloed door de erfenis van de organisten, zijn vader en zijn ooms, van wie hij melodische elegantie, een voorliefde voor dans en versieringen ontleende, liet hij zich evenzeer meeslepen door de al heel vroeg ontdekte Italiaanse traditie, die we terugvinden in zijn gebruik van symmetrie en de subtiliteit waarmee hij met chromatiek omging.
De Franse violist en dirigent, Patrick Cohën-Akenine (1966), begon op vierjarige leeftijd viool te spelen en behaalde een eerste prijs met uitmuntendheid aan het conservatorium Rueil-Malmaison. Vervolgens ging hij naar het Nationaal Conservatorium voor Muziek in Parijs. Gepassioneerd door oude muziek, leerde hij barokviool bij Patrick Bismuth aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs, en perfectioneerde zich vervolgens bij o.a. Enrico Gatti. Na te hebben gespeeld bij Les Musiciens du Louvre en Les Arts Florissants, werd hij de eerste violist van ensembles als Il Seminario Musicale, La Simphonie du Marais, Capriccio Stravagante, het Ricercar Consort, Les Talens Lyriques en Les Agrémens. Sinds 1994 is hij concertmeester van het Concert Spirituel onder leiding van Hervé Niquet en sindsdien heeft hij met verschillende ensembles opnames gemaakt. Sinds 1996 geeft hij barokvioolles aan het Charles Munch Conservatorium in Parijs en aan het departementaal conservatorium in Orsay. Onder de bescherming van het Barok Muziekcentrum van Versailles, realiseerde Patrick Cohën in 2008, een restauratieprogramma van het orkest Les Vingt-quatre Violons du Roi met originele instrumentatie. Sinds 2014, bespeelt hij een kopie van een recent gebouwde viool van Louis Guersan (ca. 1700–1770).
In 2000, richtte hij samen met de klaveciniste, Béatrice Martin (foto), het ensemble Les Folies françoises op, waarmee hij een groot aantal werken uit het barokmuziekrepertoire in kamermuziekstijl speelde. Tijdens de viering van de driehonderdste sterfdag van Marc-Antoine Charpentier in 2004, nam hij bv. in de Koninklijke Opera van het kasteel van Versailles, in samenwerking met de regisseur Olivier Simonet, een dvd op (Armide Classics) met drie werken van de Charpentier, “Les Plaisirs de Versailles”, H 480, “La sonate à huit”, H 548 en “l’Idylle sur le retour de la santé du Roi”, H 489.
De uitvoerders zijn:
Jocelyn Daubigney: fluit
Jean-Marc Philippe: hobo
Niels Collin-Coppalle: fagot
Emmanuel Balssa: gamba
Béatrice Martin: klavecimbel
Patrick Cohën-Akenine: viool en directie 
Couperin Les Concerts Royaux Les Folies françoises Patrick Cohën-Akenine cd Château de Versailles Spectacles CVS099