Vanaf het midden van de 17de eeuw tot de eerste twee decennia van de 18de eeuw, beleefde Rome een van de meest briljante, muzikale periodes in zijn geschiedenis. Op deze opname presenteert het Ensemble Jacques Moderne werken, gecomponeerd voor het officie van de Vespers, een van de belangrijkste momenten van de getijdenliturgie, die bestond uit een reeks psalmen en antifonen en afgesloten werd met een Magnificat. De composities op het programma zijn van Pietro Paolo Bencini en Alessandro Scarlatti. Verschijnt op 6 oktober.
De Italiaanse kapelmeester, Pietro Paolo Bencini (ca. 1670-1755), een componist van voornamelijk religieuze muziek, waaronder verschillende oratoria en cantates, was de vader van Antonio Bencini (overleden in 1748), die ook bekend was als componist van religieuze muziek. Bencini werd rond 1670 in Rome geboren. Na aan verschillende Romeinse kerken te hebben gewerkt, o.a. op voorspraak van kardinaal, Pietro Ottoboni, werd hij als lid van de ‘Guardiani della Congregazione dei Musici in Roma’, assistent-koordirigent (maestro coadiutore) aan de Chiesa Nuova, in opvolging van Alessandro Scarlatti. Daarna werd hij in 1743, als opvolger van Giuseppe Ottavio Pitoni (1657-1743), maestro di cappella van de Cappella Giulia in de Sint-Pietersbasiliek, waaraan hij tot aan zijn overlijden in 1755, verbonden bleef.
In de jaren 1749 tot 1753, had Bencini daar Niccolo Jommelli (1714-1774) als hulpkapelmeester, omdat Bencini door ziekte steeds meer arbeidsongeschikt was. Gedurende deze tijd creëerde Jommelli, die later heel bekend werd als operacomponist, de meeste van zijn magnifieke, religieuze composities. In 1753 verliet Jommelli Rome om Ignaz Holzbauer in Stuttgart op te volgen. Bencini werd in Rome opgevolgd door de cellist, Giovanni Battista Costanzi (1704-1778), de leraar van Luigi Boccherini.
Alessandro Scarlatti (1660-1725), geboren in Palermo, toen een deel van het Koninkrijk Sicilië, zou een leerling geweest zijn van Giacomo Carissimi in Rome. De productie in Rome van zijn opera “Gli Equivoci nel sembiante” (1679) kreeg de steun van koningin Christina van Zweden, die op dat moment in Rome woonde, en Alessandro werd haar Maestro di Cappella. In 1684, werd hij kapelmeester van de onderkoning van Napels, wellicht door de invloed van zijn zuster, een operazangeres, die de minnares was van een invloedrijke Napolitaanse edelman. In Napels componeerde hij occasionele muziek en een reeks opera’s, opmerkelijk door hun expressiviteit.
In 1702 verliet Scarlatti Napels en kwam niet terug, tot de Spaanse overheersing werd vervangen door de Oostenrijkse. In die tijd genoot hij de bescherming van Ferdinando de ‘Medici, voor wiens eigen theater in de buurt van Firenze, hij opera’s componeerde, en van kardinaal Ottoboni, die hem tot zijn kapelmeester maakte. In 1703 kreeg Alessandro een soortgelijke functie aan de Basilica di Santa Maria Maggiore in Rome.
Na een bezoek aan Venetië en Urbino in 1707, nam Scarlatti zijn ambt in Napels opnieuw op en bleef daar tot 1717. Het was daarentegen wel in het Teatro Capranica in Rome dat hij enkele van zijn mooiste opera’s (Telemaco, 1718, Marco Attilio Regolo, 1719, La Griselda, 1721) kon brengen, en het was eveneens in Rome dat hij kerkmuziek, waaronder een mis voor koor en orkest, gecomponeerd ter ere van Sint Cecilia voor kardinaal Acquaviva, componeerde. Zijn laatste grote compositie was de onvoltooid gebleven Serenata voor het huwelijk van de prins van Stigliano in 1723. Alessandro Scarlatti overleed in Napels in 1725.
De Franse koordirigent, Joël Suhubiette (1962) leidt het kamerkoor “Les Éléments” dat hij oprichtte in Toulouse en waarmee hij in 2006, een Victoire de la Musique Classique ontving, evenals het “Ensemble Jacques Moderne” in Tours. Joël Suhubiette, studeerde al heel vroeg piano en volgde les aan het Conservatoire à rayonnement régional de Toulouse. Al snel sloot hij zich aan bij de afdeling oude muziek, waar hij zang studeerde bij John Elwes en Guillemette Laurens. Aan de Universiteit van Toulouse Le Mirail studeerde hij musicologie en koordirectie bij Alix Bourbon, bij wiens vocaal ensemble hij zich aansloot, waardoor hij op zeer jonge leeftijd kon zingen onder leiding van Michel Corboz, Jean-Claude Malgoire en Gustav Leonhardt.
Daarna begon hij zijn professionele carrière als zanger bij Les Arts Florissants van William Christie. In 1986 speelde zijn ontmoeting met Philippe Herreweghe een beslissende rol, twaalf jaar lang zong hij in zijn ensemble La Chapelle Royale en het Collegium Vocale. Philippe Herreweghe maakte hem tot zijn assistent en hij kreeg de opdracht het koor ongeveer tien jaar lang voor te bereiden op producties en opnames.
In 1993 nam Joël Suhubiette de leiding over het Ensemble Jacques Moderne, waarvan de oprichter Jean-Pierre Ouvrard eind 1992 vroegtijdig overleed. Het is het begin van een nieuw muzikaal avontuur dat hem onderdompelt in de wereld van de a capella polyfonie van de Franse, Engelse en Spaanse Renaissance, waaraan hij met name enkele opnames wijdt ( Regnard, Mouton, Guerrero , Morales). Al snel breidde hij het repertoire van het Ensemble uit met componisten uit de 17e en 18e eeuw, waarbij hij een prominente plaats gaf aan werken uit de vroege Duitse barok (Schein , Schütz , Buxtehude , Kaiser).
Gevestigd in Tours in Frankrijk en zowel een vocaal als instrumentaal ensemble, is het regelmatig te horen op grote podia en festivals in Frankrijk en in Europa (Duitsland, Nederland, Zwitserland, Spanje, Italië, Tsjechië, Letland…), in Zuid-Amerika (Colombia), in Azië (Japan), en recentelijk in Canada. O.l.v. Joël Suhubiette, concentreert het ensemble zich al jaren op Frans, Italiaans, Duits en Engels repertoire, zoals blijkt uit de laatste opnames, Markuspassion – Reinhard Kaiser in 2015, Au Long de la Loire in 2019 en nu, Vêpres Romaines in 2023.
Tracklist:
Pietro Paolo Bencini:
Vesperae Beatae Virginis in Sancto Petro Romae
Ave Maris Stella
Beatus vir (Psalm 111)
Deus in adjutorium
Dixit Dominus (Psalm 109)
Dum esset Rex
Laeva eius
Nigra sum
Alessandro Scarlatti:
Vespro della Beata Vergine
Laudate pueri Dominum (Psalm 112)
Magnificat
Vêpres Romaines Pietro Paolo Bencini Scarlatti Ensemble Jacques Moderne Joël Suhubiette cd Mirare
