Het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin en dirigent Carlo Montanaro presenteren een krachtige interpretatie van Giacomo Puccini’s “Tosca”, en dit samen met een cast van solisten onder wie Melody Moore (Tosca), Stefan Pop (Cavaradossi) en Lester Lynch (Scarpia). Niet te missen!
“Tosca” naar het toneelstuk, “La Tosca”, uit 1887, van Victorien Sardou (1831-1908) (foto) was vanaf het begin een publiekslieveling. De opera ging in première in 1900 en markeerde het begin van de 20ste-eeuwse opera, waarin seks, geweld en de griezelige afgronden van de menselijke psyche werden verkend, iets wat componisten inspireerde om de muzikale expressiemiddelen op alle denkbare manieren uit te breiden. Tot op de dag van vandaag heeft “Tosca” weinig van zijn expressieve kracht verloren, en de ingewikkelde, vocale en orkestrale partituur van Puccini vergt heel wat inzicht en inspanning. De symfonische kwaliteiten komen hier weliswaar volledig tot hun recht door het bevlogen spel van het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin onder de bezielende leiding van Carlo Montanaro. Melody Moore, Stefan Pop en Lester Lynch brengen deze gedreven, gepassioneerde partituur tot leven met vocale prestaties van een oor verblindende kracht!
Het verhaal speelt zich af te Rome in juni 1800. De eerste akte speelt in een kerk, de Sant’Andrea della Valle. Floria Tosca, een zangeres, is verliefd op de schilder Mario Cavaradossi, maar deze wordt gevangengenomen omdat hij Cesare Angelotti, een gevluchte gevangene, onderdak zou hebben gegeven. Baron Scarpia, politiechef van Rome, is op zijn beurt, verliefd op Tosca en hij chanteert haar, hij zal Cavaradossi bevrijden als ze zich aanbiedt aan hem. Hij zal de executie van de schilder simuleren door losse flodders. Tosca doet alsof ze akkoord gaat, maar nadat de agenten Cavaradossi naar de plaats van zijn executie gebracht hebben, vermoordt Tosca, Scarpia met een dolkstoot. Tosca woont de executie bij, onwetend dat Scarpia ook had gelogen en dat de soldaten met echte kogels zouden schieten. Nadat ze de dood van Cavaradossi heeft aanschouwd, pleegt Tosca zelfmoord door zich van de Engelenburcht te werpen.
Aangaande de dramaturgie van de opera bleven er van de 22 personages in het toneelstuk van Sardou nog maar drie hoofdrolspelers over en een paar secundaire spelers en de componist vroeg de librettisten Luigi Illica en Giuseppe Giacosa, om de figuur van de brutale politiechef Vittelio Scarpia radicaal te herinterpreteren. In tegenstelling tot de Scarpia uit het stuk voelt laatstgenoemde in de opera een bepaalde sensuele drang naar Tosca. Het is precies dit punt dat operaregisseurs vandaag de dag nog steeds de vrijheid geeft om hun weergave van Act II te creëren, de martelscène van Cavaradossi en het duet van Tosca en Scarpia. Hetzelfde geldt voor Tosca’s beroemde aria “Vissi d’Arte” – de sleutel tot de interpretatie van deze aria ligt in het toneelstuk van V. Sardou (expositie van Act I). Puccini’s opera “Tosca” is en blijft een meesterwerk, een meesterwerk uit de operageschiedenis. Het toneelstuk van Sardou is vrijwel al lang vergeten…
De Italiaanse dirigent Carlo Montanaro, oprichter van OperaWebinar en muziekdirecteur van Teatr Wielki in Warschau van 2011 tot 2014, werd ontdekt door Zubin Mehta, die hem aanbeveelde aan de Hochschule für Musik in Wenen, waar hij zijn vaardigheden verbeterde onder Leopold Hager, Erwin Acél en Yugi Yuasa voor drie jaar. Sinds 2001 dirigeert Montanaro opera’s en concerten op grote locaties, met onder meer Lucia di Lammermoor, Nabucco, Aida, Tosca, La Sonnambula, Il Barbiere di Siviglia, Madama Butterfly en La Bohème. Hij dirigeerde twee werken in het seizoen 2004-2005 in Teatro Comunale in Florence, evenals verschillende symfonische concerten met Fondazione Arena Verona, Orchestra Filarmonica Marchigiana, Teatro Cilea in Reggio Calabria en Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino. Hij dirigeerde Il Trovatore en Il Barbiere di Siviglia bij de Staatsopera van Stuttgart, evenals Il Barbiere di Siviglia bij Fondazione Arturo Toscanini.
Hoogtepunten zijn onder meer het dirigeren van Un Ballo in Maschera bij de Israëlische Opera van Tel Aviv (nieuwe productie), zijn Amerikaanse debuut in Colorado met Donizetti’s L’Elisir d’Amore, I Dialoghi delle Carmelitane in Bilbao en Madama Butterfly bij de Deutsche Oper Berlin. In 2008 maakte hij zijn debuut in La Scala met La Traviata en opende hij het Macerata Summer Festival met Carmen onder leiding van Dante Ferretti. Hij dirigeerde Il Corsaro op het Festival Verdi in Parma en maakte zijn debuut in de Hercules Halle in München tijdens een concert met de Weimar Staatskapelle en Erwin Schrott. Hij opende het seizoen 2009/10 bij de Canadian Opera met een nieuwe productie van Madama Butterfly, en dirigeerde Mefistofele in Frankfurt, Verdi’s Requiem bij Musikverein in Graz, Roméo et Juliette in Verona, La Traviata in München en Aida in Hamburg met geweldige recensies van publiek en critici.
In het seizoen 14/15 debuteerde hij succesvol bij de Opéra Bastille in Parijs met Il Barbiere di Siviglia. Daarna stond hij op de podia van het Hongaarse Nationale Filharmonisch Orkest (Verdi’s Requiem) en Seattle Symphony gedurende een reeks concerten. Vervolgens dirigeerde hij een nieuwe productie van La Fanciulla del West in Hamburg, Rigoletto en La Traviata in Warschau, Mefistofele in Boedapest, Simon Boccanegra in Frankfurt, Rossini’s Stabat Mater in Boedapest en Pécs, Nabucco in Seattle.
Rolverdeling:
Melody Moore (Tosca, een operazangeres, sopraan)
Stefan Pop (Cavaradossi, een schilder, tenor)
Lester Lynch ((Baron) Scarpia, politiechef van Rome, bariton)
Kevin Short (Cesare Angelotti, ex-leider van de republikeinen, bas)
Alexander Köpeczi (Il Sagrestano (koster), bas)
Colin Judson (Spoletta, een politieagent, tenor)
Georg Streuber (Sciarrone, Scarpia’s bediende, bariton)
Lean Miray Yüksel (Un Pastore (een herdersjongen), sopraan)
Axel Scheidig (Un Carceriere (gevangenisbewaker), bas)
Soldaten, politieagenten, dames, burgers, koorjongens – koor
Puccini Tosca Melody Moore Stefan Pop Lester Lynch Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin Carlo Montanaro 2 cd Pentatone PTC5187055