“Ik denk dat Dvořáks Vioolconcerto uniek is, omdat het een heel speciale plaats inneemt tussen alle vioolconcerti uit deze periode. Deze Slavische stijl, deze nationale kleur van de Tsjechisch-Boheemse muziek, is altijd aanwezig in Dvořáks muziek en ik denk dat het een middelpunt is van Dvořáks muzikale werk”. (Mikhail Pochekin). Op het programma staan het Vioolconcerto in la klein, op. 53, Romance in fa klein op. 11 en een Mazurek voor viool en orkest, op. 49 (B89).

Antonin Dvořáks Vioolconcerto ging in première in Praag in oktober 1883. door František Ondříček (1857-1922) (foto), die ook de premières in Wenen en Londen speelde. Dvořák werd geïnspireerd om het concerto te componeren, nadat hij Joseph Joachim in 1878 had ontmoet, en componeerde het werk met de bedoeling het aan hem op te dragen. Toen hij het concerto in 1879 voltooide, was Joachim er echter sceptisch over. Joachim was nl. een strikte classicus en maakte onder meer bezwaar tegen Dvořáks abrupte afkorting van de orkestrale tutti van het eerste deel. Joachim vond het ook niet prettig dat de recapitulatie werd afgebroken en direct naar het langzame tweede deel leidde. Er wordt ook aangenomen dat hij ontstemd was op de aanhoudende herhaling in het derde deel en hij voerde het werk nooit daadwerkelijk in het openbaar uit.

Het concerto werd voor het eerst uitgevoerd in de Verenigde Staten in oktober 1891, in het Auditorium Theatre in Chicago. Max Bendix (1866-1945) (foto), de eerste concertmeester van het Chicago Symphony Orchestra, was solist en het Chicago Orchestra stond onder leiding van Theodore Thomas.

Na een groot succes in de jaren ’80 in Engeland, werd “Dvořák nl. in 1892, directeur van het door Jeanette Thurber opgericht National Conservatory in New York. Daar ontstonden zijn “Amerikaanse” werken, zoals de magistrale symfonie nr. 9 in e-klein “Uit de Nieuwe Wereld”, op. 95. “Midway Gardens” (geopend in 1914, afgebroken in 1929) was een binnen- en buiten entertainmentcentrum van 360.000! vierkante meter in de wijk Hyde Park aan de zuidkant van Chicago. Het werd ontworpen door de geniale architect, boegbeeld van de Prairie School, Frank Lloyd Wright (1867-1959) (foto), die er ook samenwerkte met de beeldhouwers Richard Bock en Alfonso Iannelli aan de beroemde “sprite”-sculpturen. Midway Gardens bood onderdak aan populaire artiesten en entertainers, maar had het financieel moeilijk en het gebouw werd in oktober 1929, afgebroken!

Midway Gardens was een entertainmentcentrum voor binnen en buiten, bedoeld als bierhal en concert/danszaal met bands als het Midway Gardens Orchestra. Het grote gebied (gelijk aan een stadsblok) bood vermaak aan een grote verscheidenheid aan mensen in een ontmoetingsplaats in Duitse stijl. De tuinen omvatten restaurants, saloons, kranten- en sigarenkraampjes en arcades. Toen het verbod werd aangenomen, verloren de tuinen een deel van hun amusementswaarde. Toen het werd geopend, was Midway Gardens een luxe entertainmentlocatie die ook betaalbaar was voor de gewone man. Max Bendix en het National Symphony Orchestra waren er de “huisband”. Begin jaren twintig speelde er trouwens een jonge klarinettist, genaamd Benny Goodman, in de huisband… Ook de balletdanseres Anna Pavlova trad er vele malen op. Frank Lloyd Wright bracht populaire acts binnen om te zingen, te dansen en muziek te spelen, waardoor een burgerlijke omgeving ontstond. Nadat het echter “Edelweiss Gardens” werd, veranderde de sfeer van hoge klasse naar een sfeer van vaudeville, ragtime en cabaret.

Mikhail Pochekin werd geboren in een muzikaal gezin, zijn vader is vioolbouwer en zijn moeder is vioollerares. Zo begeleidden de klanken van de viool Mikhail vanaf zijn vroegste jeugd. Hij kreeg zijn eerste les van G.S. Turchaninova op vijfjarige leeftijd en vervolgde zijn studie bij Viktor Tretiakov, Rainer Schmidt en Ana Chumachenco, wiens onderwijs hem voor altijd veranderde als persoon en als musicus. Ook de masterclasses en lessen van Christian Tetzlaff hadden een grote invloed op zijn artistieke ontwikkeling.

Vanaf jonge leeftijd won hij prijzen op verschillende prestigieuze internationale wedstrijden, waaronder Premio Rodolfo Lipizer, Pablo Sarasate International Violin Competition en de Jascha Heifetz International Violin Competition. In 2008 ontving hij in Spanje de Pablo Sarasate Nationale Prijs, waarna hij een uitnodiging ontving van het Koninklijk Conservatorium van Madrid om een concert te spelen op de Antonio Stradivarius “Ex Boissier”, die ooit toebehoorde aan de beroemde Spaanse violist.

Met zijn onmiskenbare artistieke handtekening is Daniel Raiskin uitgegroeid tot een van de meest erkende dirigenten van zijn generatie en heeft hij in zijn opvallend bedachte programma’s een breed repertoire ontwikkeld. Daniel Raiskin, zoon van een vooraanstaand musicoloog, groeide op in Sint-Petersburg. Hij bezocht het conservatorium in zijn geboortestad en vervolgde zijn studie in Amsterdam en Freiburg. Hij concentreerde zich eerst op altviool, maar werd geïnspireerd om dirigent te worden na een ontmoeting met de vooraanstaande leraar Lev Savich. Daarnaast volgde hij ook lessen bij Maestri zoals Mariss Jansons, Neeme Järvi, Milan Horvat, Woldemar Nelson en Jorma Panula. Vanaf seizoen 2020/2021 is Daniel Raiskin chef-dirigent van het Slowaaks Filharmonisch Orkest in Bratislava. Hij is tevens muziekdirecteur van het Winnipeg Symphony Orchestra sinds augustus 2018 en vaste gastdirigent van het Belgrado Philharmonic Orchestra vanaf seizoen 2017/2018.

Dvořák Complete works for violin and orchestra Mikhail Pochekin, Slovak Philharmonic Orchestra, Daniel Raiskin cd hänssler HC23057