Deze opname van Mahlers 9de symfonie is een gebeurtenis omdat deze is gespeeld op historische instrumenten, die Mahler in Wenen gebruikte. Het orkest van de Mahler Academie stelde zich ten doel dit instrumentarium te reconstrueren en te onderzoeken hoe de musici van die tijd ze bespeelden: “We werden getroffen door de zeer uitgesproken karakterisering van de houtblazers, de overweldigende crash van het koper en de balans tussen de instrumenten, evenals door de pure en warme klank van de snaren”, zo luidt het.
In zijn negen symfonieën en in zijn gekwelde, onvoltooide 10de, creëerde Gustav Mahler (1860-1911) een heel eigen, sonore wereld voor zichzelf, en een nieuwe voor zijn luisteraars. Meer dan welke andere componist wilde hij in zijn symfonisch oeuvre tot in de diepste diepten van de levenscirkel, de eeuwige cyclus van groei en verval, binnendringen en deze verklanken. De Negende Symfonie, een symfonie in vier delen voor groot orkest, werd grotendeels in Mahlers zomerhuisje (foto) in Toblach in Zuid-Tirol, gecomponeerd. 
De componist heeft de eerste uitvoering niet meer meegemaakt, maar heeft nog wel enkele delen gereviseerd. De première vond plaats in juni 1912, in de Wiener Musikverein door de Wiener Philharmoniker onder leiding van Bruno Walter. Het werk wordt door sommige commentatoren gezien als de voleinding van de romantiek: zowel vorm als instrumentatie worden tot een uiterste verkend, hoewel zij, zoals in het gehele oeuvre van Mahler, wat betreft structuur, altijd trouw blijven aan de klassieke symfonische vorm. Duidelijk waarneembaar is het toegenomen gebruik van contrapunt.
“Ze brachten de briljante orkestratie van Mahler naar een hoger niveau” zegt Philipp von Steinaecker, artistiek leider van dit ambitieuze “Originalklang” (origineel geluid) project en dirigent van dit orkest dat zo’n vijftig jonge muzikanten in contact brengt met de beste instrumentalisten uit ’s werelds grootste orkesten (Concertgebouw Amsterdam, Mahler Chamber Orchestra, Boedapest Festivalorkest, Staatskapelle Dresden, Wiener Symphoniker enz.). Samen maakten ze deze historische opname in Dobbiaco-Toblach in Italië, waar Mahler in 1909, twee jaar voor zijn dood, deze monumentale symfonie componeerde.
Philipp von Steinaecker groeide op in Hamburg en speelde aanvankelijk als cellist in het Federale Jeugdorkest en het Gustav Mahler Jeugdorkest. Hij studeerde cello in Wenen, aan de Juilliard School in New York bij Harvey Shapiro en aan het Conservatorium van Parijs bij Christophe Coin. Hij voltooide zijn studie dirigeren aan de Universiteit voor Muziek en Podiumkunsten Wenen bij Mark Stringer. Tijdens zijn studie in Wenen trad hij op met de Wiener Philharmoniker en bij de Weense Staatsopera.
Von Steinaecker werkte aanvankelijk als solocellist in het Orchestre Révolutionaire et Romantique onder leiding van John Eliot Gardiner en was stichtend lid van het Mahler Chamber Orchestra en lid van het Lucerne Festival Orchestra. Een jaar lang bekleedde hij de functie van Melgaard Young Conductor bij het Orchestra of the Age of Enlightenment en assisteerde hij Gardiner bij twee operaproducties in de Opéra-Comique. Als dirigent leidde hij talrijke orkesten zoals het Orchestra della Toscana in Florence, de Camerata Salzburg, het orkest van het Teatro Comunale di Bologna, het Orchestra di Padova e del Veneto, het Haydn Orchestra Bozen, het Swedish Radio Symphony Orchestra, het Prague Philharmonic, het Scottish Camber Orchestra en het New Japan Philharmonisch Orkest in Tokio. Hij was ook assistent van Daniel Harding, Simon Rattle, Wladimir Jurowski en Claudio Abbado, die hij vertegenwoordigde tijdens twee concerten van het Orchestra Mozart Bologna. Hij had onder meer de muzikale leiding van de operaproductie van Mozarts Toverfluit in het Teatro Filarmonico di Verona.
Von Steinaecker werkte als dirigent met artiesten als Dorothea Röschmann, Isabelle Faust, Guy Braunstein, Daniel Müller-Schott, Fazil Say, Sara Mingardo, Andrew Staples, Miah Persson, Hanno Müller-Brachmann, Peter Harvey en Boris Belkin. Met muzikanten uit heel Europa richtte von Steinaecker in Bolzano het Musica Saeculorum-orkest op. Deze speelde onder meer op de Internationale Barokdagen in de abdij van Melk. Ook richtte hij, samen met zijn vrouw, fluitiste Chiara Tonelli, een kamermuziekfestival op kasteel Prösels op, dat muzikanten aantrok als Camilla Tilling, Christian Tetzlaff en Christophe Coin. Sinds 2019 is von Steinaecker vaste gastdirigent van het Sloveense Philharmonisch Orkest.
Mahler Symphony No. 9 On Period Instruments Mahler Academy Orchestra Philipp von Steinaecker cd Alpha1057