Ontdek de oorspronkelijke, rustieke klank van de cornetto muto op de cd, “Still und lieblich” door InAlto o.l.v. Lambert Colson, op het label Ricercar. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Het hier voorgesteld instrument, de mute cornett, cornetto muto of cornetto sordino, stiller Zink, cornet muet of cornet sourdine, had een zachte en tedere klank. Michael Praetorius omschreef de klank van dit instrument dan ook als “Still und lieblich”, vanwaar de naam van de cd. Vier van deze instrumenten, die in Leipzig worden bewaard, vormden het uitgangspunt van een proefschrift van Lambert Colson.

In tegenstelling tot de bekendere, gebogen cornet, de cornettino en tenor cornet, was de cornet op deze cd, gemaakt uit één stuk hout, uitgeboord en voorzien van vingergaten. Het niet-afneembaar mondstuk vormde aan de bovenkant een gladde komvorm. Uit de dwarsdoorsnede van het mondstuk blijkt dat deze qua structuur vergelijkbaar was met die van een (Franse) hoorn. Het elimineerde de koperklank van de “gewone cornet” en had een karakteristiek timbre. In tegenstelling tot de twee andere vormen van de cornet, was de cornetto muto niet bedekt met leer.

De cornet op deze cd was rond 1600 populair in Italië, hoewel het instrument door componisten in hun werken zelden specifiek werd genoemd. In Noord-Europa waren componisten preciezer, en deze cornet werd gespecificeerd door 17^de-eeuwse componisten als Heinrich Schütz, Michael Praetorius en Johann Heinrich Schmelzer. In het begin van de 18^de eeuw leek de cornetto muto een steeds zeldzamer instrument te worden, hoewel Johann Joseph Fux, in 1720, een Requiem componeerde, waarin twee van deze instrumenten voorkwamen.

Nu is het mogelijk om de hele geschiedenis van deze instrumenten te traceren, vanaf de vervaardiging ervan door grote Venetiaanse makers, de verwerving ervan door Moritz Von Hessen (de beschermheer van de jonge Heinrich Schütz), de namen van de musici die ze bespeelden, tot de muziek die gecomponeerd werd voor deze eerder mysterieuze neef van de bekendere cornet. Deze bijzondere opname maakt gebruik van kopieën van historische instrumenten, in werken gecomponeerd voor het hof van Kassel, grotendeels ongepubliceerd, in de Accademia Filarmonica in Verona.

Lambert Colson (foto) begon zijn muzikale studies aan het Conservatoire National de Région in Aubervilliers-La Courneuve en kreeg daar blokfluitles van Francoise Defours. Aan de Escola Superior de Musica de Catalunya in Barcelona, studeerde hij bij Pedro Memelsdorff en specialiseerde zich in het repertoire van voor 1600. Hij vervolgde zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, waar hij blokfluit studeerde bij Bart Coen en cornetto aan de Basler Hochschule für musik bij Bruce Dickey. Hij studeerde ook aan de Hochschule für Künste in Bremen, en werkte samen met prestigieuze ensembles en topdirigenten als Les Talens lyriques (Christophe Rousset), Le Parlement de Musique (Martin Gester), Scherzi Musicali (Nicolas Achten), Les Paladins (Jérôme Correas), L’Echelle en Oltremontano. Hij is stichtend lid van het ensemble Flos Ortus (finalist van IYAP 2006) en treedt regelmatig op met het blokfluitconsort B-FIVE. Als musicus en onderzoeker heeft hij bijgedragen aan tijdschriften, waaronder, “La pensée de midi” (Editions Actes Sud), en is hij betrokken bij de Fondation Royaumont, nabij Asnières-sur-Oise in Val-d’Oise, waar hij lesgeeft over lutherse muziek in het Heilig Roomse Rijk en assistent is van de Libanese componist, Zad Moultaka (1967).