Lou Salomé (1861-1937) was bekend door haar relaties met Friedrich Nietzsche, Rainer Maria Rilke en Sigmund Freud. In de twintigste eeuw werd zij vanwege haar omgang met deze en andere beroemde mannen vaak als een femme fatale gezien. In dit boek nuanceert Jacob Slavenburg dat beeld. Zeker lezen !

Lou (Louise) von Salomé was de jongste van de zes kinderen en tegelijkertijd de enige dochter van officier Gustav Ludwig von Salomé (1807 tot 1878) en zijn vrouw Louise, geboren Wilm (1823 tot 1913). Ze groeide op in Sint-Petersburg in een welvarende, drietalige omgeving. In 1880, na de dood van haar vader, verhuisde Lou Salomé naar Zürich, waar ze cursussen theologie, filosofie en kunstgeschiedenis volgde. Ze moest haar studie onderbreken vanwege een longprobleem. Ze hoopte dat een verblijf in Rome de situatie zou verbeteren. Hier ontmoette ze onder meer de filosofen Paul Rée en Friedrich Nietzsche.

In 1887 trouwde ze met de oriëntalist Friedrich Carl Andreas, met wie ze in Berlijn woonde. Hier vond ze toegang tot schrijfkringen. Gerhart Hauptmann was bijvoorbeeld een van haar vrienden. Lou Andreas-Salomé besteedde nu meer tijd aan haar journalistieke, essayistische en literaire werk. Haar teksten verschenen in tijdschriften als de “Freie Bühne für modernes Leben/Neue deutsche Rundschau”, de “Vossische Zeitung”, de “Cosmopolis”, de “Literarisches Echo” en later in het tijdschrift “Imago”, uitgegeven door Sigmund Freud. Ze schreef ook romans en korte verhalen. Gedurende deze tijd werd ze een van de meest gelezen auteurs.

Met intense hartstocht klampte Lou Salomé zich vast aan het leven. Dat klinkt door in de romans die ze schreef, maar vooral ook in haar essays. Als filosofe, theologe en psychologe waren haar inzichten in het wezen van de mens in haar tijd baanbrekend. De klassiek geworden vraag van Sigmund Freud, ‘Was will das Weib?’, is door Lou Salomé volledig beantwoord. Zij maakte de vrouw tot onderwerp van haar werk, in plaats van object. Moedig ontleedde ze met grote verve de man-vrouwverhouding. Daarbij drong ze diep door in het wezen van de vrouw, haar liefdesleven en seksualiteit.

“Lou was geen feministe in de gebruikelijke zin des woords”, lezen we. “Ze organiseerde geen protestoptochten, maar hield zich meer bezig met de wezenlijke, innerlijke kant van de vrouw. Dat een vrouw openhartig over de vrouwelijke beleving schreef, ook in de seksualiteit, was in die periode zeer opvallend.” “In dit boek vermijd ik zoveel mogelijk het psychologiseren”, schrijft de auteur. “De feiten spreken voor zich en de lezer vormt zijn/haar eigen mening over het beschrevene. Voor de levendigheid en authenticiteit laat ik Lou Salomé, en soms ook anderen, zelf aan het woord. Door deze boeiende weergave komt het verhaal van een uitzonderlijke vrouw tot leven.”

Jacob Slavenburg (1943) is een Nederlands cultuurhistoricus, die bekendheid heeft verworven door zijn boeken over vroegchristelijke stromingen, hermetica en mysteriën. Hij studeerde godsdienstgeschiedenis en specialiseerde zich in de gnostiek. Hij schreef een groot aantal boeken over de geschiedenis van het vroege christendom en de westerse esoterie. Daarnaast publiceerde hij de historische thriller Het document. Hij is medevertaler van de Nag-Hammadi-geschriften in het Nederlands en eindredacteur van het Grote Boek der Apokriefen.

Jacob Slavenburg Lou Salomé Een vrijgevochten vrouw 208 bladz. Walburg Pers ISBN 9789464564587