Gelegen in Noord-Afrika maar van Fenicische oorsprong was het antieke Carthago bij uitstek een handelsstad van verschillende culturen. In dit boek worden de stad en haar bevolking zowel in hun Afrikaanse, Aziatische als Europese context geplaatst.
De Feniciërs, die in het noorden van Kanaän leefden, werden de belangrijkste en meest succesvolle zeevaarders en handelaars van de Middellandse zee. Na de val van het Myceense rijk in 1100 v.Chr., stichtten zij overal koloniën en hadden zo met monopolie ban de handel over zee. De liga van onafhankelijke stadstaathavens met andere op de eilanden en langsheen de Middellandse Zeekust was met name uiterst geschikt voor handel tussen de Levant, die rijk was aan natuurlijke bronnen, en de rest van de antieke wereld. In de oudheid was Tyrus bv. een van de belangrijkste steden van Kanaän en stond bekend om de productie van een bijzondere kleur purper. Het werd gewonnen uit de purperslak, een bepaalde zeeslak. De kleur bleef gereserveerd voor de koningen en keizers, waaronder de Romeinse keizer.
De belangrijkste kolonie van Tyrus was Carthago in het huidige Tunesië, die, volgens een mythe beschreven door Herodotos, door kolonisten uit Tyrus werd gesticht onder hun koningin Dido, een van de hoofdfiguren uit de Aeneis van Vergilius. Later zouden de Carthagers zelf kolonies stichten. De oudste Carthaagse kolonie werd in 654 v.Chr. gesticht op Ibiza, een van de Balearen, voor de Spaanse kust. De suprematie van het vroege Rome over Carthago werd bereikt via een reeks van drie Punische oorlogen (periode 246 v.Chr.-146 v.Chr.).
Elf deskundige auteurs belichten in drie hoofdstukken (Carthago in de oudheid, Christendom, islam en humanisme en De moderne receptie van Carthago in Frankrijk en Italië), Carthago als centrum van connectiviteit in geografische, commerciële, religieuze, politieke, sociale en militaire netwerken. Ook de beeldvorming van de rijkgeschakeerde cultuur in de ogen van latere beschouwers uit de regio in de kunst en literatuur van Europa en het Midden-Oosten komt aan bod. Etniciteit is hierbij steeds een belangrijk thema. De verschillende invalshoeken bieden een caleidoscopisch beeld van de legendarische stad.
De Zenobia reeks is een uitgave van Stichting Zenobia met als doelstelling de kennis van het oostelijk Middellands Zeegebied te bevorderen. Diederik Burgersdijk is als classicus verbonden aan University College Utrecht en het Cartesius Lyceum te Amsterdam. Als gastonderzoeker is hij verbonden aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en Allard Pierson, het museum van de Universiteit van Amsterdam. Hij is redactielid van de serie Cultural Interactions in the Mediterranean bij Brill Publishers, van de Rivista storica dell’Antichità van de Universiteit van Bologna, en van Talanta, Proceedings of the Dutch Archaeological and Historial Society. Zijn specialisatie is de historiografie en retorica van de Romeinse keizertijd, waarover hij vele boeken en artikelen heeft gepubliceerd in verschillende talen, in internationale werken en tijdschriften. In 2010 promoveerde Diederik op een studie over de Historia Augusta, een collectie van Romeinse biografieën van laat-Romeinse keizers. Momenteel werkt hij aan de tekst en commentaar van Nazarius, een redenaar uit de tijd van Constantijn de Grote. Dirk Vervenne is historicus gespecialiseerd in de Oudheid en schreef zijn Master thesis over Carthago, in het bijzonder over Carthaagse stelae en munten. Hij is werkzaam als wetenschappelijk medewerker bij UWV en als promovendus verbonden aan het Kenniscentrum Verzekeringsgeneeskunde (KCVG).
Diederik Burgersdijk Dirk Vervenne (red.) Carthago, ooit verwoest, nooit verdwenen Reeks Zenobia 248 bladz. geïllustreerd uitg. Amsterdam University Press ISBN 9789048567072